ผู้ที่พูดคือซุนหยวนผู้ไม่ชอบหลี่จิ่วเฉิงมานานแล้ว ก่อนที่เย่ฟานจะแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา หลี่จิ่วเฉิงได้ล้อเลียนเย่ฟานมาหลายครั้งแล้ว ซุนหยวนเกลียดหลี่จิ่วเฉิงไม่เพียงเพราะเหตุนี้ แต่เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือพฤติกรรมที่น่ารังเกียจของหลี่จิ่วเฉิง
เขาเป็นวายร้ายตัวฉกาจที่คอยรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าเสมอ เขาใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าเขาเกิดในทวีปสตาร์แฟนตาซีและมีพี่ชายที่เก่งมาก และเขาก็แสดงให้คนอื่นเห็นมากที่สุดเท่าที่จะทำได้! ซุนหยวนไม่ชอบเขามานานแล้ว เดิมทีซุนหยวนไม่ได้ตั้งใจที่จะสร้างปัญหาให้กับตัวเอง แต่เขาช่วยไม่ได้จริงๆ และในที่สุดก็ก้าวออกมาล้อเลียนหลี่จิ่วเฉิง
ซุนหยวนจงใจพูดประโยคนี้เสียงดังขึ้น และคนรอบๆ ได้ยินมากมาย พวกเขายังได้ยินสิ่งที่หลี่จิ่วเฉินตะโกนมาก่อน เมื่อเรื่องในอดีตถูกหยิบยกขึ้นมา มันก็ได้รับการจับจ้องจากผู้คนรอบข้างทันที
การกระทำของหลี่จิ่วเฉิงไม่เพียงแต่ทำให้ซุนหยวนไม่พอใจเท่านั้น แต่ยังทำให้บรรดานักรบคนอื่นๆ ไม่ชอบเขาอีกด้วย ยกเว้นนักรบที่เดินทางมาจากทวีปซิงฮวน ทุกคนต่างมีความสุขที่ได้เห็นคนอื่นๆ พูดถึงเรื่องเก่าๆ กับเขา และหลายๆ คนก็ติดตามซุนหยวนและกล่าวจาเหน็บแนม
“จากนี้ไปเราจะไม่เรียกคุณว่าหลี่จิ่วเฉิงอีกต่อไป เราควรเรียกคุณว่าเย่จิ่วเฉิงดีกว่า ฉันอยากรู้ว่าพ่อของคุณจะคิดยังไงเมื่อรู้ว่าคุณเป็นคนอ่อนไหวมากขนาดนี้”
หลังจากที่คนๆ นี้พูดจบทุกคนก็หัวเราะกัน ผู้คนรอบๆ มองดูหลี่จิ่วเฉิงด้วยความเสียดสีอย่างรุนแรง เหมือนกับพวกเขากำลังมองสุนัขที่กำลังจมน้ำ หลี่จิ่วเฉิงกัดฟัน เงยหน้าขึ้นและมองซุนหยวนด้วยความโกรธ เขาหวังว่าเขาจะฉีกเนื้อของซุนหยวนออกสักชิ้นขณะที่ยังมีชีวิตอยู่
“ไอ้เด็กเวร! รอฉันก่อนนะ ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป!”
ซุนหยวนผงะถอย เขากล้าที่จะแสดงความคิดเห็นเชิงประชดประชันและแน่นอนว่าคาดหวังว่าหลี่จิ่วเฉินจะคุกคามเขา อย่างไรก็ตาม ซุนหยวนได้ตัดสินใจแล้วว่าหลังจากที่พระราชวังยู่จินเปิดออก หากเขาไม่สามารถได้รับประโยชน์ใดๆ เขาจะออกจากเมืองจื่อเซียทันที
และเขาไม่มีแผนที่จะเข้าสู่เมืองระดับสามหรือสูงกว่า เขาวางแผนที่จะอยู่ในเมืองระดับสี่หรือระดับห้า หลังจากที่เขาออกจากเมืองจื่อเซีย จักรพรรดิก็อยู่ห่างไกล และเป็นไปไม่ได้ที่หลี่จิ่วเฉิงจะจัดการให้ใครติดตามเขาด้วยกำลังของตนเอง
เมื่อถึงเวลานั้นแม้ว่าเขาต้องการจะตอบโต้เขาก็จะไม่มีอำนาจอีกต่อไป ซุนหยวนเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “นี่เป็นภัยคุกคามเพียงอย่างเดียวเท่านั้นหรือ? มีคนมากมายที่คุณยังไม่ปล่อยไป คุณบอกก่อนหน้านี้ว่าคุณจะไม่ปล่อยเย่ผิงเทียนไป! คุณกล้าขู่เขาได้อย่างไร? ฉันไม่รู้ว่าคุณกล้าล้อเลียนเย่ผิงเทียนและพูดว่าเขาเป็นใคร ลองเย้ยหยันดูตัวเองว่าคุณเป็นใคร”
หลี่จิ่วเฉิงโกรธมากจนตัวสั่นไปหมด เขาเหยียดมือออกและชี้ไปที่ซุนหยวน “ว่าเขาจะออกมาอย่างปลอดภัยหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แม้ว่าฉันจะทำอะไรเขาไม่ได้ แต่คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณจะทำตัวป่าเถื่อนต่อหน้าเหล่านักรบจากทวีปซิงฮวนของเราได้อย่างไร!”
ซุนหยวนสิ้นหวังจริงๆ ในเวลานี้ เขาไม่ชอบหลี่จิ่วเฉิงมานานแล้ว ไอ้สารเลวคนนี้ที่รังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าและกลัวผู้ที่แข็งแกร่ง กล้าที่จะแสดงออกต่อหน้านักรบที่มีพละกำลังเฉลี่ยเช่นพวกเขาเท่านั้น หากคุณไปถึงระดับนักรบขั้นสูงนั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่ก็ชัดเจนว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่ในระดับปานกลางและเขาก็เป็นเพียงนักรบธรรมดาคนหนึ่ง แต่เพราะเขาคิดว่าเขาได้พบกับบุคคลที่ทรงพลัง เขาจึงพยายามอย่างดีที่สุดที่จะแสดงต่อหน้าพวกเขา
ซุนหยวนกรนเสียงดังและพูดว่า “เจ้าเป็นเพียงสุนัข! หากเจ้าซื่อสัตย์ คนอื่นก็จะให้หน้าแก่เจ้านายของเจ้าโดยธรรมชาติ แต่เจ้าต้องพึ่งพาพลังของคนอื่น เจ้าไม่มีความสามารถมากนัก แต่เจ้าดูเหมือนจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนักรบชั้นนำแล้ว