ในเวลานี้ หยุนฉีหมิงยังพาลูกน้องของเขากลับมาที่นี่อีกครั้งในตอนกลางดึกอีกด้วย
เมื่อเขากลับมา เขาก็เห็นกลุ่มคนตระกูลหยุนกำลังร้องไห้และบ่น
กลุ่มคนเหล่านี้ถูกตีจนเกรียมทั้งตัวและดูน่าสงสารยิ่งนัก
หยุนฉีหมิงโกรธทันทีเมื่อเขาเห็นฉากนี้ เขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครกล้ารังแกสมาชิกในครอบครัวขณะที่เขาไม่อยู่
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกคุณถึงได้รับบาดเจ็บและบอบช้ำกันหมด หรือว่ามีคนมาที่นี่เพื่อก่อปัญหาในขณะที่ฉันไม่อยู่?”
หยุนฉีหมิงพูดด้วยความโกรธอย่างยิ่ง โดยมีแววตาที่น่าเหลือเชื่อ และเขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไปเล็กน้อย
เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนก็พยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก
“ไอ้โรเนียนนั่นกำลังมา!”
หญิงชราผู้ถูกตีอย่างเลวร้ายที่สุดมีสีหน้าไม่พอใจและจ้องมองไปทางโรเนียนอย่างโหดร้าย
“ท่านอาจารย์ ถึงแม้ว่าท่านจะขอให้ฉันดูแลสถานที่นี้ชั่วคราว แต่ฉันก็ทำหน้าที่นี้ไม่ได้จริงๆ รอนนี่คอยยั่วยุพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยังพาคนมาทำร้ายพวกเราทุกคนอีกด้วย!”
ต่อมาเขาใช้คำพูดที่เกินจริงทุกประเภทเพื่อบรรยายความเกลียดชังของอีกฝ่าย และบรรยายรอนนี่เป็นคนบ้าที่ไม่อาจให้อภัยได้
หลังจากได้ยินคำเหล่านี้ ใบหน้าของหยุนฉีหมิงก็น่าเกลียดมาก แต่ในใจเขาไม่สามารถเชื่อได้
“คุณพูดอะไรนะ รอนนี่ไปตีใครเข้าจริงๆ เหรอ?”
ถ้าจะพูดตามตรง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
แม้ว่าโรเนียนจะไม่ค่อยได้ติดต่อกับครอบครัวมากนักในแต่ละวัน แต่เขาเคยได้ยินมาว่าเจ้าตัวนี้เชื่อฟังคำสั่งมาก และจะไม่ทำอะไรที่เป็นภัยคุกคามต่อมนุษย์เลย ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงปฏิบัติกับมันเหมือนเป็นงานอดิเรกหลังอาหารเย็น
ตอนนี้เวลาที่เขาได้ยินว่าผู้ชายคนนี้สามารถทำร้ายใครได้ เขาจะรู้สึกเสมอว่ามันไม่น่าเชื่อ
“มันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด!”
“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังพาคนที่เรียกตัวเองว่าเพื่อนมาด้วย! ไอ้นี่มันก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่เขาดันไปสับสนกับไอ้สารเลวนั่น ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่คนดีด้วย!”
“เจ้านั่นมีกระต่ายตัวหนึ่งซึ่งมีพลังมหาศาล เราอยากจะสร้างปัญหาให้กับมัน แต่เราไม่ได้คาดคิดว่าจะโดนกระต่ายตี มันมากเกินไปจริงๆ เราทนไม่ไหวแล้ว!”
เมื่อได้ยินคำร้องเรียนของกลุ่มคนนี้ เหล่าชนชั้นนำที่เพิ่งกลับมาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครกล้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตระกูลหยุนของพวกเขา
“ฮ่าๆ รอนนี่เป็นคนกล้าหาญจริงๆ เขาจงใจมาสร้างปัญหาตอนที่พวกเราที่เป็นพวกหัวกะทิไม่อยู่ เขาคิดจริงๆ เหรอว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นเหนือชั้น มันตลกจริงๆ นะ ไปพบเขากันเถอะ ฉันอยากรู้ว่าหมัดของเขาจะทรงพลังกว่าหรือหมัดของเรากันแน่!”
ชายคนหนึ่งพูดอย่างโกรธเคือง โดยมีแววตาเหยียดหยาม ราวกับว่าเขาได้ฆ่าโรนิออนไปแล้ว
“ยังไงซะ พวกมันก็อาศัยอยู่ในบ้านนังนั่นนี่! แล้วพวกมันยังบอกอีกว่าจะต้องตามหาคนที่ทำร้ายพวกเราตั้งแต่แรกให้เจอ ไม่งั้นพวกมันจะสร้างปัญหาให้กับคุณ หัวหน้าครอบครัวแน่ๆ! ฉันต้องบอกว่าไอ้นี่มันหยิ่งจริงๆ มีคุณสมบัติอะไรถึงมาสร้างปัญหาให้กับพวกเราได้!”
หญิงชราพูดเกินจริงและทำลายชื่อเสียงของอีกฝ่ายโดยตรง
หญิงชรารายนี้มีไหวพริบและความกล้าหาญอยู่เสมอภายในครอบครัว และเธอยังคุ้นเคยกับปฏิบัติการแปลก ๆ เหล่านี้เป็นอย่างดี
ตามที่คาดไว้ ทันทีที่คำเหล่านี้ถูกพูดออกมา ก็มีกลุ่มคนจำนวนมากแสดงความโกรธออกมา และพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะดำเนินการบางอย่าง!
“ฮ่าๆ เจ้านี่ยังอยากนอนที่นี่อีกนะ ฉันอยากเห็นว่าพวกมันจะนอนได้ยังไงหลังจากเรากลับไป!”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น ทุกคนก็พร้อมใจกันเดินทางไปถึงประตูบ้านของกันและกัน
หยุนฉีหมิงตามมาด้วยความสับสนเล็กน้อย เขาไม่พูดสักคำตลอดเวลาและคอยวิเคราะห์ว่าเรื่องนี้ควรได้รับการจัดการอย่างไร
เฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขากำลังดื่มอย่างมีความสุขและไม่ต้องการสนใจสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่
ตอนนี้รอนนี่เมาและหมดสติไปแล้ว ส่วนเฉินผิงยังสัมผัสได้ถึงพลังแห่งการฆาตกรรมอันรุนแรงที่กำลังใกล้เข้ามาจากประตูอีกด้วย
เมื่อรู้สึกถึงรัศมีการฆ่า เฉินผิงจึงหยิบกระต่ายขึ้นมาและกระพริบตาให้มันโดยไม่พูดอะไรสักคำ
กระต่ายพยักหน้า คนๆนี้ชอบการโกงมาก เขาได้ใช้พลังงานของเขาเพื่อบรรเทาผลของแอลกอฮอล์ในตอนเช้าแล้ว
“ไม่ต้องห่วงนะเจ้านาย เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง วันนี้คุณนอนหลับสบายได้เลย!”
กระต่ายมักจะถูกกลั่นแกล้ง แต่ตอนนี้ที่พวกมันมีตัวตนอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าพวกมันจะค้นพบการมีอยู่ของโลกมนุษย์ และพวกมันอยากแสดงความแข็งแกร่งของมันอย่างยิ่ง แน่นอนว่าเฉินผิงต้องให้โอกาสนี้แก่พวกเขา