by อากาศเงียบลง และมือที่ถือคางของเธอก็คลายการยึดเกาะ
เขาจะคิดว่าเธอเป็นคนแบบนั้นหรือเปล่า… จงเค่อเค่อคิดกับตัวเอง แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะลืมตาและดูว่าเขาจะตอบสนองอย่างไรเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ
“ดังนั้น คุณกำลังหลีกเลี่ยงฉันเพราะคุณต้องการเข้าใกล้ฉันมากขึ้น?” หลังจากนั้นไม่นาน เสียงของ Gu Lichen ก็ดังขึ้น
เพียงแต่ว่าเสียงนี้ไม่เย็นชาเหมือนปกติแต่กลับมีเสียงแหบ
“…ค่ะ” เธอกล่าว
“ทำไม?”
จงเค่อเค่อพูดไม่ออก เขายังคงถามเธอว่าทำไม แน่นอนว่าเป็นเพราะ – “ฉันชอบคุณ ดังนั้น…แน่นอนว่าฉันอยากใกล้ชิดกับคุณมากขึ้น การได้เห็นร่างกายของคุณทำให้ง่ายขึ้น” จินตนาการว่าฉันจะเขินอายและหัวใจจะเต้นแรงเมื่อคุณเข้ามาใกล้ฉัน ฉัน… จริงๆ แล้วฉันไม่อยากทำแบบนี้ แต่บางครั้งฉันก็อดคิดไม่ได้เช่นกัน”
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเสริมว่า “แล้ว… คุณอยู่ห่างจากฉันซะ แล้วฉันจะกลับไปที่ห้องนอนเพื่อปรับตัว บางทีฉันอาจจะไม่จินตนาการถึงขนาดนี้ก็ได้”
“นั่นหมายความว่าเมื่อคุณปรับสภาพของคุณแล้ว คุณจะไม่รู้สึกอะไรกับฉันอีกต่อไป” เขากล่าว
“ไม่แน่นอน!” เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“ในเมื่อไม่เป็นเช่นนั้น ฉันจึงไม่รังเกียจที่คุณชอบฉัน” กู่ ลี่เฉินกล่าว
Zhong Keke ตกตะลึงและลืมตาขึ้นมาทันที สิ่งที่มองเห็นคือใบหน้าที่หล่อเหลาของ Gu Lichen
“คุณ…ไม่ว่าอะไรเหรอ?” เธอถามอย่างจู้จี้จุกจิก
“ทำไมคุณรังเกียจ” เขาถามอย่างใจเย็น “คุณยังบอกว่าคุณมีความคิดแปลกๆ เกี่ยวกับฉันเพราะคุณชอบฉัน ในเมื่อเราเป็นแฟนกันแล้ว ทำไมคุณถึงรังเกียจล่ะ”
เธอกัดริมฝีปากแล้วมองดูเขา แต่ใบหน้าของเธอไม่มีสีหน้ารังเกียจ
“คุณ… คุณไม่ว่าอะไร แต่ฉันควรไปที่ห้องคนเดียวสักพักดีกว่า ไม่งั้นฉันจะทำอะไรผิดกับคุณจริงๆ” เธอพูดอย่างตระการตา
ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เธอชอบกำลังห้อยอยู่ต่อหน้าเธอในชุดคลุมอาบน้ำ เธอสงสัยในการตัดสินใจของเธอเองจริงๆ
“แม้ว่าคุณจะทำมันจริงๆ มันก็ไม่สำคัญ” Gu Lichen กล่าว
เธอเบิกตากว้าง และเธอก็ไม่สามารถโต้ตอบได้ “คุณ…คุณพูดว่าอะไรนะ?”
เขารู้สึกเพียงว่าตอนนี้ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างเช่นนี้ และท่าทางของเธอก็ดูน่ารักมาก ๆ “ถ้าคุณต้องการผลักฉันลงจริงๆ ก็ไม่เป็นไร หรือคุณอยากจะจูบและสัมผัสฉัน ก็คงไม่เป็นไร” ”
Zhong Keke ตกตะลึง คำพูดของ Gu Lichen เหมือนกับคลื่นกระแทกที่รุนแรงซึ่งทำให้สมองของเธอแทบจะว่างเปล่า
หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็กลับมามีสติอีกครั้ง “คุณเต็มใจไหม?”
“ใช่ ฉันเต็มใจ” เขาพูด เพราะเป็นเขา ดังนั้นเขาจึงเต็มใจ
เธอหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้งแล้วถามอย่างสั่นๆ “คุณรักฉันไหม สักนิด…รักฉันไหม”
ดวงตาของ Gu Lichen กระพริบเล็กน้อย
คำว่ารักนั้นหนักเกินไปสำหรับเขา เขามอบความรักเกือบทั้งหมดให้กับผู้หญิงชื่อหลิงอี้หราน
ตั้งแต่นั้นมา ดูเหมือนเขาจะสูญเสียความสามารถในการรักใครอีก
“จงเค่อเค่อ ฉันไม่รู้ว่าฉันหลงรักเธอเพียงเล็กน้อยหรือเปล่าเพราะฉันไม่เคยรู้จักนิยามคำว่า ‘นิดหน่อย’ และฉันก็ไม่เคยรักใครเลยแม้แต่น้อย” เพราะตั้งแต่แรกเริ่ม ในตอนแรก ความรักที่เขามีต่ออี้อี้ไม่ใช่แค่เพียงเล็กน้อย แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ