by Chu Ye และ Shen Qingxi พักผ่อนเล็กน้อยหลังอาหารเย็น และพวกเขาออกไปไปเที่ยวด้วยกันโดยไม่มียามและสาวใช้
“เมืองนี้เรียกว่าเมือง Jinshui ว่ากันว่าเคยเป็นเหมืองทองคำมาก่อน” ฉู่เย่จับมือของ Shen Qingxi และกระซิบ “ตอนนี้เหมืองทองคำหายไปแล้ว แต่ชื่อของเมืองยังไม่เปลี่ยน มองไปรอบๆ ตัวคุณสิ มีร้านที่รับซื้อเครื่องประดับทองเยอะไหม?”
หลังจากฟังคำพูดของ Chu Ye แล้ว Shen Qingxi ก็มองไปรอบ ๆ และมีร้านค้าและแผงขายเครื่องประดับทองคำมากมายในขณะที่เขาพูด
“อย่าบอกนะว่าเครื่องประดับสีทองบนคูหาพวกนั้นสวยจริงๆ” เซิน ชิงซีเดินไปที่บูธ เอื้อมมือออกไปแล้วหยิบกิ๊บสีทองที่แกะสลักเป็นรูปดอกบีโกเนียกลวง “เซียงกง คุณคิดว่าหน้าตาแบบนี้ไหม ดีไหม ? ?”
เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก Chu Ye ถาม Shen Qingxi เกี่ยวกับหม้อ Changzhou Begonias ที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดีซึ่งบานสะพรั่งในการศึกษาของเขาเป็นเวลานาน
เมื่อเห็น Shen Qingxi ถือกิ๊บสีทองในรูปของดอกบีโกเนีย ดวงตาของ Chu Ye ก็อ่อนโยน
“จำไว้ อย่าบอกนะว่าดอกบีโกเนียนี้สวยจริงๆ” ฉู่เย่หยิบกิ๊บติดผมสีทองและมองเข้าไปใกล้ ๆ ลวดลายสวยงามมาก แต่คุณภาพพอดูได้ “มันเหมือนกับดอกบีโกเนียที่คุณให้ ฉันกลับมาแล้ว ดี.”
เมื่อเขาพูด Chu Ye ก็ติดกิ๊บติดผมสีทองไว้บนขนมปังของ Shen Qingxi Shen Qingxi เกิดมาหน้าตาดี แต่กิ๊บนี้ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่เมื่อเธอสวมมัน
“ถ้าชอบก็เอาไปซื้อ” เมื่อชูเย่พูด เขาหันไปมองเจ้าของร้าน “เจ้านาย ปิ่นปักผมสีทองนี้ราคาเท่าไหร่?”
มีหญิงชราคนหนึ่งตั้งร้าน หลังจากฟังคำถามของ Chu Ye เธอก็ยิ้มทันทีว่า “อาจารย์ท่านนี้มีตาดี และนางซุนก็ดูดีเมื่อสวมใส่ กิ๊บติดผมสีทองนี้เป็นลวดลายที่ออกแบบ โดยผู้เฒ่าของฉันเอง มันถูกแกะสลักด้วยมือ และไม่แพง และเงินเพียงยี่สิบตำลึงเท่านั้น”
Shen Qingxi รู้สึกว่ามันไม่คุ้มที่จะซื้อกิ๊บติดผมสีทองแบบนี้ในราคายี่สิบตำลึง แต่เมื่อเห็นว่า Chu Ye ได้จ่ายเงินไปแล้ว เธอก็ไม่ได้พูดอะไร
คุ้มหรือไม่คุ้ม นี่แหละหัวใจของฉู่เย่ Shen Qingxi ยังคงเคลื่อนไหวอย่างมาก
หลังจากที่ Chu Ye จ่ายเงินแล้ว ทั้งสองก็จับมือกันและเดินต่อไป หลังจากเดินมาสักพัก Shen Qingxi ก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “Xiang Gong ขอบคุณ ฉันชอบกิ๊บติดผมสีทองนี้มาก”
“ถึงจะไม่ใช่ของมีค่าแต่ก็เพียงพอแล้วตราบเท่าที่เจ้าชอบ” ฉู่เย่รู้ด้วยว่าปิ่นปักผมสีทองนี้ไม่คุ้มกับราคายี่สิบเหรียญอย่างแน่นอน แต่ทองคำพันชิ้นก็หาซื้อไม่ได้ ดอกไม้, ที่ดีอยู่แล้ว”
คำพูดของ Chu Ye ทำให้ริมฝีปากของ Shen Qingxi ยิ้ม แม้ว่าเธอจะไม่พูด แต่เธอก็จับมือ Chu Ye ให้หนักขึ้นเล็กน้อย
Chu Ye รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของเธอในทันที เขาจับมือ Shen Qingxi และเขย่าสองสามครั้ง ทั้งสองหันศีรษะและยิ้มให้กัน อารมณ์ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในรอยยิ้มนี้
Shen Qingxi จับมือ Chu Ye และเดินช้าๆ บนถนน เธอรู้สึกว่าแม้ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรและไม่ได้ซื้ออะไรเลย ผู้คนจะมีความสุขมาก
ความสุขแบบนี้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
Shen Qingxi เข้าใจในทันใดว่าแม้ว่าเธอจะมีเวลาไปช้อปปิ้งคนเดียวในชาติที่แล้ว แต่เพราะ Chu Qi ไม่มีเวลาไปกับเธอ เธอจึงไม่สนใจที่จะออกไปข้างนอก
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เธอมี Chu Ye อยู่เคียงข้างเธอ แม้ว่าเธอจะเดินเพียงลำพังแบบนี้ หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสุขและความสุข
เสิ่นชิงซีก็กระซิบ “ชูเย่ ขอบคุณ”