by 
คำพูดของ หลิน ว่านเอ๋อ สามารถบรรเทาความรู้สึกของ เย่เฉิน ได้ในเวลาที่เหมาะสมที่สุดและมีผลลัพธ์ที่ได้ผลที่สุดเสมอ
เย่เฉิน ตระหนักทันทีว่ารอยมือเหล่านี้อาจยังไม่จบสิ้น หากมันเป็นเทคนิคที่พัฒนาอย่างต่อเนื่องอย่างที่ หลิน ว่านเอ๋อ กล่าว ตราบใดที่เขายังคงมุ่งมั่น เขาอาจได้รับผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่กว่า
แล้วท่านก็กล่าวแก่ทั้งสามคนนั้นว่า “ถ้าอย่างนั้นเรากลับกันก่อนแล้วค่อยกลับมาคืนนี้”
ทั้งสามคนพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้น เย่เฉิน ก็กลับไปที่วิลล่าพักร้อนของราชวงศ์นอร์ดิก พร้อมกับพวกเขา
ในขณะนี้ เฮเลน่า กำลังสวมชุดนอนผ้าไหมเนื้อนุ่มเนียน และกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าให้กับ เย่เฉิน และอีก 3 คนในวิลล่า
เธอทอดไส้กรอก ไข่ ขนมปังปิ้ง ทำแซนวิช และนมอุ่น รอให้ทั้ง 4 คนกลับมาเพื่อจะได้เพลิดเพลินกับมันด้วยกัน
เมื่อทั้ง 4 กลับมายังวิลล่าอันอบอุ่น ไม่มีใครคาดคิดว่าราชินีแห่งกลุ่มประเทศนอร์ดิกจะทรงเตรียมอาหารเช้าอันแสนอร่อยไว้ให้พวกเขาด้วยพระองค์เอง
แม้ว่า หยุน รูเกอ และ ซ่ง รุ่ยหยู จะงดกินข้าวแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าจักรพรรดินีมีความกระตือรือร้นมากเพียงใด พวกเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ จึงนั่งลงที่โต๊ะอาหารพร้อมกับ เย่เฉิน และ หลิน ว่านเอ๋อ
ในเวลานั้นเองที่ผู้หญิงเหล่านั้นสังเกตเห็นรูปร่างของ เฮเลน่า ซึ่งสวมชุดนอนแล้วดูอิ่มเอิบและสง่างาม โดยเฉพาะหน้าอกที่ตั้งตรงอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งทำให้พวกเธอในฐานะผู้หญิงเองรู้สึกอิจฉาในใจลึกๆ
ไม่ว่าจะเป็น หลิน ว่านเอ๋อ หยุน หรูเกอ หรือซ่ง หรูหยู ต่างก็มีความงามและรูปร่างแบบฉบับสาวตะวันออก เมื่อเทียบกับ เฮเลน่า แล้ว พวกเธอล้วนผอมกว่ามาก และโดยธรรมชาติแล้วก็ไม่ได้มีส่วนเว้าส่วนโค้งเว้าเท่า
หลังจากทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ เฮเลน่า ก็ยิ้มและถามว่า “เช้านี้พวกคุณมีแผนอะไรกันบ้างคะ อยากให้ฉันพาไปดูรอบๆ ไหมคะ”
เย่เฉิน กล่าวว่า “เฮเลน่า คุณหนูหยุน คุณหนูซ่ง และข้าจะแยกตัวออกไปอยู่เงียบๆ ในภายหลัง เพื่อความปลอดภัย ทางที่ดีคุณและคุณหนูหลิน อย่าออกจากวิลล่าไปจะดีกว่า”
เฮเลน่า ผิดหวังทันที เธอรอ เย่เฉิน มาทั้งคืน แต่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะกลับมาแค่กินอาหารเช้าก่อนจะแยกตัวไป เธอละทิ้งเรื่องราชวงศ์เพื่อมาที่นี่ หวังว่าจะมีโอกาสได้ใช้เวลากับเขามากขึ้น แต่หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป โอกาสที่ทั้งสองจะได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัวทุกวันคงมีน้อยมาก
อย่างไรก็ตาม เฮเลน่า ก็เป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลเช่นกัน เธอรู้ว่า เย่เฉิน มีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ และแน่นอนว่าเธอไม่อาจรั้งเขาไว้ได้ในเวลานี้ เธอจึงพยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ค่ะ คุณเย่ หากต้องการอะไรก็แจ้งฉันได้เลยนะคะ ฉันจะไม่ออกไปจากที่นี่ในขณะที่คุณอยู่อย่างสันโดษ”
หลังอาหารเช้า เย่เฉิน กล่าวกับ หยุน หรูเกอ และ ซ่ง หรูหยู ว่า “คุณหนูหยุนและคุณหนูซ่ง หากไม่รังเกียจ เราไปฝึกฝนที่ห้องของฉันกันทีหลังก็ได้ ฉันมีตราประทับมือชุดหนึ่งที่อยากให้คุณสองคนช่วยตรวจสอบ”
ซ่ง หรูยู่ พยักหน้าทันทีโดยไม่ลังเล: “ครับ คุณเย่”
หยุน รู่เกอ ตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่ก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันจะทำตามคำแนะนำของคุณเย่”
จากนั้น เย่เฉิน ก็สั่ง หลิน วานเอ๋อ และ เฮเลน่า ไม่ให้ออกจากวิลล่า จากนั้นก็ไปกับ หยุน รูเกอ และซ่ง รุ่ยหยู ที่ห้องที่ เฮเลน่า จัดเตรียมไว้ให้
โชคดีที่วิลล่าพักร้อนของราชวงศ์มีห้องที่กว้างขวางเพียงพอ โดยแต่ละห้องมีห้องนั่งเล่นเป็นของตัวเอง ดังนั้น เย่เฉิน จึงนั่งไขว่ห้างบนพรมในห้องนั่งเล่นกับพวกเขาทั้งสอง
ผนึกมือชุดแรกเป็นผนึกมือต้านฤทธิ์ของ เย่เฉิน มันจะดึงพลังวิญญาณออกจากร่างกายของเขา และเร็วกว่าผนึกมือชุดที่สองมาก ความแตกต่างระหว่างผนึกทั้งสองนั้นมากกว่าร้อยเท่า
อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน รู้สึกว่าพลังวิญญาณของเขาไม่ได้หายไปอย่างไร้เหตุผล มันน่าจะถูกดูดซับโดยสิ่งลึกลับบางอย่างในร่างกายที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน น่าจะเป็นตัวการที่ใช้แสงเหนือเพื่อแสดงผนึกมือสองครั้ง