by 
ในทางตรงกันข้าม บรูซ บราวน์ นั้นแย่กว่ามาก เขาอยากเข้าร่วมแก๊งแบบนี้แต่ก็ไม่มีโอกาส กลุ่มเล็กๆ ของเขาไม่มีอาณาเขตเป็นของตัวเองและไม่กล้าทำธุรกิจลักลอบขนของผิดกฎหมาย ดังนั้นเขาจึงไม่มีแหล่งรายได้ที่มั่นคง การปล้นเงินบนถนนเป็นครั้งคราวแทบจะเป็นรายได้เดียวของเขา
ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา บรูซ บราวน์ ได้เก็บเงินออสเตรเลียไว้หลายร้อยดอลลาร์ และพูดจาดีๆ หลายอย่างเพื่อให้ เลียม ไปทานอาหารเย็นกับเขา
ที่โต๊ะอาหาร บรูซ บราวน์ นำอาหารราคาแพงทั้งหมดที่เขาสั่งมาให้เลียม เขาหิวและขอร้องเลียมอย่างถ่อมตนให้แนะนำเขาให้รู้จักกับแก๊ง แต่หลังจากที่ เลียม กินและดื่มเสร็จ เขาก็เช็ดปากและบอก บรูซ บราวน์ ว่าไอ้สารเลวตัวเล็กๆ อย่างเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมแก๊งของเขาได้ และการกินอาหารของเขาก็เป็นการด้อยค่าลงแล้ว
หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เลียม ก็ยืนขึ้นและเดินจากไป
ในขณะนั้น บรูซ บราวน์ รู้สึกอับอาย
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่กล้าที่จะไปสะสางเรื่องกับ เลียม เขาได้แต่กลืนความสูญเสียนี้ไว้เงียบๆ ขณะเดียวกัน เขาก็ตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ไว้ในใจว่าในอนาคตเขาจะต้องก้าวไปให้สูงกว่า เลียม ให้ได้ แล้วค่อยก้าวข้ามเขาไป
ตอนนี้ เย่เฉิน มอบความกล้าหาญที่เขาไม่เคยมีมาก่อนให้กับเขา
เขาจึงชั่งไม้เบสบอลในมือแล้วพูดกับพวกอันธพาลด้วยความปรารถนาร้ายว่า “ไปหา เลียม แล้วฆ่ามันซะ ต่อไปนี้ฉันจะเป็นผู้มาใหม่ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเซาท์เมลเบิร์น บางทีเจ้านายของเขาอาจจะเห็นใจฉันและให้ฉันเข้ามาแทนที่เขา แล้วเราจะได้ก้าวหน้าอย่างแท้จริง!”
การชี้แนะทางจิตวิทยานั้นเทียบเท่ากับการประทับตราทางจิตใจ ซึ่งจะทำให้ผู้คนเชื่อในเนื้อหาของการชี้แนะนั้น และแม้แต่ลืมหรือเพิกเฉยต่อความเป็นจริง
เดิมที บรูซ บราวน์ เป็นอันธพาลที่มีระดับวัฒนธรรมต่ำและคุณภาพต่ำกว่าระดับวัฒนธรรมของเขาเสียอีก ความเข้าใจโลกของเขานั้นผิวเผินมาก นอกจากนี้ เขายังดูหนังอันธพาลมากเกินไป และเขามักจะรู้สึกว่าบางทีหากมีโอกาสพิเศษ เขาอาจจะได้รับการชื่นชมจากคนใหญ่คนโตและทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
คำใบ้ทางจิตวิทยาที่ เย่เฉิน มอบให้เขาทำให้เขาเกิดความคิดที่จะแทนที่ เลียม ด้วย ตัวเอง เป็นครั้งแรก
เมื่อเห็นกลุ่มคนกำลังเดินไปยังบล็อกถัดไป เย่เฉิน จึงขอให้ เฉิน เจ๋อไค ขับรถตามพวกเขาไปจากระยะไกล
บล็อคถัดไปยิ่งสกปรกและเลอะเทอะมากกว่าบล็อคก่อนหน้า
ที่นี่ก็มีบ้านฉีดยาที่ปลอดภัยคล้ายๆ กันนี้ด้วย มีอยู่สองหลัง รอบบ้านฉีดยาและใต้สะพานลอยใกล้ๆ มีผู้ติดยาเสพติดจำนวนมาก อย่างน้อยก็เกือบร้อยคน
เนื่องจากมีสะพานลอยผ่านย่านนี้ ผู้ติดยาเสพติดจำนวนมากจึงตั้งเต็นท์อยู่ใต้สะพานลอยพอดี เต็นท์เหล่านี้อัดแน่นอย่างน้อยสี่สิบหรือห้าสิบหลัง
เหตุผลที่คนมารวมตัวกันกางเต็นท์ที่นี่มากมายก็เพราะถึงแม้จะกันลมไม่ได้ แต่ก็กันแดดและฝนได้ สำหรับคนไร้บ้าน การกางเต็นท์ที่นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
รอบๆ กลุ่มคนติดยาเหล่านี้ มักจะมีคนหนุ่มสาวเดินไปเดินมาในฝูงชนอยู่เสมอ ต่างจากพวกติดยาที่โทรมๆ พวกนี้ คนหนุ่มสาวเหล่านี้แต่งตัวสดใส แถมยังใส่เครื่องประดับทองเว่อร์วังอลังการอีกด้วย คนเหล่านี้เป็นสมาชิกแก๊งที่เชี่ยวชาญด้านการขายของผิดกฎหมายให้กับผู้ติดยา
ในกลุ่มคนเหล่านั้น มีชายหนุ่มผมหยิกคนหนึ่งซึ่งเป็นคนผิวดำครึ่งหนึ่งกำลังสูบบุหรี่ทำเองและเดินไปมาในกลุ่มผู้ติดยาเสพติด
เขาจ้องมองมือของหญิงสาวติดยาที่กำลังนับเงิน หลังจากนับเงินเล็กๆ กองหนึ่งเสร็จ เธอก็เอ่ยอย่างอ้อนวอนว่า “เลียม ฉันยังขาดเงินสามสิบดอลลาร์ออสเตรเลีย พรุ่งนี้ฉันจะให้เงินเธอได้ไหม”
ผู้ติดยาเสพติดหญิงคือชายเร่ร่อนที่เข้ามาหา เฉิน เจ๋อไค ก่อนหน้านี้
เลียม พูดอย่างดูถูก “ถ้าไม่มีเงินก็ขายไปเถอะ ยังไม่เที่ยงเลย ยังมีเวลาอีกเยอะ กลับมาหาฉันเมื่อขายได้พอแล้ว”
หญิงสาวอ้อนวอน เลียม อย่างอ่อนน้อม “ฉันไม่ได้สูบมาวันนึงแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันคงไม่มีแรงบริการลูกค้าแล้ว ได้โปรดให้ฉันก่อนเถอะ ฉันทำอะไรก็ได้เพื่อคุณ! คุณไม่ชอบที่ฉันเคยให้บริการคุณเหรอ?”