by เดิมทีหญิงสาวในชุดดำมีท่าทีพึงพอใจและหยิ่งยโส แต่เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงพลังอันทรงพลังที่แผ่ออกมาจากเย่เฉิน การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“อะไร…นี่มันอะไร”
เธอจ้องเขม็งด้วยตาเบิกกว้าง และความรู้สึกกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้ก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหัวใจของเธอ
ออร่านี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
“เจ้าฆ่าคนจากวัดหยินหยาง และข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยชีวิตของเจ้า เจ้าสมควรได้รับมัน!”
ดวงตาของเย่เฉินเย็นชาผิดปกติ แต่น้ำเสียงของเขาสงบและผ่อนคลาย
เมื่อดาบฟ้าหลงหยวนมาถึงในที่สุด แสงมงคลก็ทะลุผ่านเมฆและควบแน่นเป็นลำแสง
พลังงานทั้งหมดถูกรวมอยู่ในลำแสงนี้
หมัดกิเลนแห่งความโกลาหลที่หญิงสาวชุดดำพึ่งพาอาศัยกลับเปราะบางเหมือนกระดาษเมื่อต้องเผชิญกับพลังที่ทรงพลังนี้ และพังทลายลงเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในพริบตา
จิ!
เมื่อลำแสงทะลุผ่านฉีหลิน มันยังทะลุกำปั้นของเธอและตัดแขนขวาของเธอขาดทั้งแขนอีกด้วย
รัศมีแห่งการทำลายล้างแพร่กระจายไปในทันที เหมือนกับเปลวไฟอันเงียบงัน เผาไหม้ทุกสิ่งจนกลายเป็นเถ้าถ่าน
เปลวเพลิงสีขาวเย็นเฉียบได้แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขาขณะที่เขากำลังหวาดกลัว
“เลขที่……”
ทันทีที่หญิงสาวในชุดดำพูดคำใดคำหนึ่ง เธอก็ถูกเปลวไฟเย็นยะเยือกเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน วิญญาณของเธอถูกทำลาย และเธอก็ไม่เหลืออยู่อีกต่อไปนับแต่นั้นเป็นต้นมา
จนกระทั่งผงสีขาวอ่อนๆ ตกลงมา กลุ่มที่เหลือจึงตกตะลึงทันที
“คุณ…คุณ…”
องครักษ์ส่วนตัวของเผ่า Chaos โบราณต่างหวาดกลัวจนพูดไม่ออก แม้แต่ผู้หญิงในชุดขาวก็ยังตกตะลึงเมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้น
หญิงสาวในชุดดำคือหนึ่งในอัจฉริยะที่โด่งดังที่สุดในกลุ่ม Chaos God เธอมีพลังมหาศาลในหมู่คนรุ่นใหม่ และอาจมีโอกาสสืบทอดบัลลังก์ของหัวหน้ากลุ่มในอนาคต
แต่บัดนี้เขาเสียชีวิตอย่างเงียบ ๆ น่ากลัว และประหลาดมาก จนทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน!
เย่เฉินหยิบดาบสวรรค์หลงหยวนคืนมา สีหน้าของเขายังคงเย็นชา
“ปิดผนึกความว่างเปล่าไว้ที่นี่ ฉันปล่อยให้คุณจัดการเอง!”
เขาหันศีรษะและพูดคุยกับซุนเย่หรง
ซุนเย่หรงเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร พยักหน้าแล้วดำเนินการต่อไป
นางดึงดาบดอกบัวเขียวออกมา และแสงสีเขียวอันวิจิตรก็เหมือนสายหมอกบางๆ ที่ข้ามไปไกลร้อยไมล์ในทันที และล้อมรอบความว่างเปล่าที่นี่อย่างแน่นหนา ทำให้มันไม่มีอากาศเข้าได้
จากนั้นมีคนบางส่วนตอบโต้และพยายามที่จะฝ่าเข้าไปแต่ก็ไม่สามารถทำได้
ภายใต้การโจมตีและการป้องกันสองครั้งนี้ ผู้คนของเผ่าเทพแห่งความโกลาหลสูญเสียพลังในการต่อสู้และต้องการหลบหนีเท่านั้น!
แต่เย่เฉินมาถึงแล้วพร้อมกับดาบในมือของเขา ดวงตาของเขาเย็นชาและเขาโจมตีโดยไม่มีอารมณ์ใดๆ
พร้อมกันนั้นเขาได้เรียกหอคอยทั้งสองขึ้นมา
เจดีย์สวรรค์โลกและเจดีย์พระพุทธเจ้า!
หอคอยทั้งสองปราบปีศาจและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดถูกทำลาย
ผู้คนของเผ่าเทพแห่งความโกลาหลถูกดูดเข้าไปทีละคนและกลายเป็นสัตว์ร้ายที่ติดอยู่!
เมื่อผู้คนจากวัดหยินหยางเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็รู้สึกมีพลังทันที พวกเขาหยิบอาวุธขึ้นมา ใช้พลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดที่มี และทุบตีทหารของเทพเจ้าแห่งความโกลาหล
Gu</span>ผู้หญิงในชุดสีขาวยืนอยู่ด้านหลัง ใบหน้าของเธอซีดเผือดด้วยความกลัว
เมื่อเทียบกับตอนที่เธอมาครั้งแรกที่ดูสง่างาม มีเสน่ห์ และน่าดึงดูด ตอนนี้เธอกลับมีผมที่ยุ่งเหยิงและดูหวาดกลัว
หลังจากที่เย่เฉินนำผู้คนจากวัดหยินหยางไปกำจัดทหารยามเหล่านั้น พวกเขาก็ล้อมรอบผู้หญิงที่สวมชุดสีขาว
“ฉันให้โอกาสคุณได้นะ ถ้าคุณฝ่าเข้าไปได้ภายในสามสิบวินาที ฉันจะปล่อยคุณออกไป!”
รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนใบหน้าของเย่เฉิน
ท่าทางของหญิงสาวในชุดขาวเปลี่ยนเป็นสีซีดและเขียว ดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างยิ่ง
“สุภาพบุรุษสามารถถูกฆ่าได้ แต่ไม่สามารถถูกทำให้ขายหน้าได้ หากเจ้าต้องการฆ่าข้า จงมาสับข้าเป็นชิ้นๆ!”
ในมือของเธอมีลูกบอลแสงสีขาวที่เข้มข้นมากพุ่งออกมา ซึ่งเป็นการรวมตัวของพลังอันโกลาหลและเป็นสัญญาณเตือนถึงการทำลายตนเอง
ณ จุดนี้ เธอไม่สามารถหลบหนีได้!
และในขณะนี้ ในความว่างเปล่าอันห่างไกลออกไปหลายพันไมล์ มีรูปร่างสูงใหญ่สง่างามนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลางของกลุ่ม
“เจ้าต้องการจะทำลายล้างเผ่าเทพแห่งความโกลาหลของข้าหรือ! ข้ากลัวว่ามันจะไม่ง่ายอย่างนั้น!”
บุคคลนี้ก็คือ โจว เทียนเล่ย
เขาคือผู้นำตระกูล Chaos God เมื่อก่อนตอนที่เขาส่งคนไปยังยมโลก เขาจะคอยสังเกตการเคลื่อนไหวของพวกเขา
ผู้หญิงชุดดำเป็นหนึ่งในคนรุ่นเยาว์ที่เขาให้ความสำคัญ และเขาไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะถูกฆ่า
“ถ้าเป็นอย่างนั้น!… งั้นก็ทำลายพวกมันให้หมดซะ ไม่มีใครเอาต้นไม้แห่งความโกลาหลโบราณไปได้!”
โจวเทียนเล่ยเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ทันใดนั้น เขาก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งเมฆฝนกำลังค่อยๆ ก่อตัวขึ้น
มีแมกมาสายฟ้าห่อหุ้มอยู่ เปล่งประกายสว่างไสว และยังปล่อยออร่ารูนอันลึกลับออกมาด้วย
พลังแห่งความโกลาหลได้ห่อหุ้มพลาสมาสายฟ้าไว้และป้องกันไม่ให้มันรั่วไหลออกมา
แม้จะมีพลังแห่งความโกลาหลเป็นรากฐาน แต่ลูกบอลสายฟ้านั้นก็ยังน่ากลัวอย่างยิ่ง
เมฆสีแดงเปล่งประกายแสงมงคลเหมือนกระแสน้ำ
แม้จะมีเพียงหยดสายฟ้าที่ตกลงมาก็สามารถทะลุผ่านพื้นดินได้หลายพันชั้นและทำให้ท้องฟ้าถล่มทลายและพื้นดินถล่มทลายได้!
ตรงหน้าของโจวเทียนเล่ย มีม่านแสงบางๆ ถูกแขวนเอาไว้ ทำให้เขาสามารถมองเห็นฉากสนามรบในเมืองโบราณแห่งความโกลาหลได้คร่าวๆ
“ว่านหลิง ฟังให้ดี! ถ้าเธออยู่ที่นั่น เธอจะต้องตายหรือไม่ก็กลายเป็นเชลยของพวกมัน ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสเธอฆ่าพวกมันทั้งหมด เธอเต็มใจไหม?”
เสียงคำรามของเต๋าอันยิ่งใหญ่แทรกซึมผ่านขอบเขตระหว่างโลกทั้งมวลและไปถึงหูของหญิงสาวในชุดขาว
หญิงในชุดขาวซึ่งกำลังสิ้นหวังกลับสั่นไปทั้งตัวอย่างกะทันหัน
เธอจำได้ว่าเป็นเสียงของผู้นำครอบครัวที่คอยส่งข่าวสารให้เธอข้ามระยะทางหลายพันไมล์
ในขณะนี้ เธอถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คนจากวัดหยินหยาง และเย่เฉินก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า และไม่มีทางเป็นไปได้ที่เขาจะปล่อยเธอไป
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกัดฟันแล้วพูดว่า “โอเค!”
ไม่มีทางถอยหนี ดังนั้นสู้จนตัวตายดีกว่า!
“ตอนนี้จงปลดปล่อยวิญญาณของคุณ และเติมมันไว้ใกล้กับจุดเทียนหลิง ต่อไป ข้าจะโปรยฝนสายฟ้าแห่งความโกลาหลลงมา และเปลี่ยนเจ้าให้กลายเป็นนักรบแห่งความโกลาหลที่ไม่มีใครเอาชนะได้!”