by 
ไป๋เฉิงกวงอาจละทิ้งครอบครัวและยอมรับเย่หลิงเทียนเป็นเจ้านายคนใหม่ แต่เฉินหยวนอี้ทำไม่ได้
หรือบางทีเฉินหยวนอี้อาจจะพูดได้ แต่ลึกๆ แล้ว เขาไม่เคยละทิ้งความเป็นสมาชิกของตระกูลเฉิน
บางคนหลังจากสูญเสียครอบครัวไป ก็เหมือนกองขี้หมาเหม็นๆ ที่คนอื่นดูถูกเหยียดหยาม
บางคนด้วยพละกำลังอันแข็งแกร่งของพวกเขา กลับภูมิใจในครอบครัวของตนเอง หลิวชิงซ่งแห่งตระกูลหลิวก็เป็นหนึ่งในนักรบเช่นนั้น
เห็นได้ชัดว่าเฉินหยวนอี้อยู่ในกลุ่มแรก เขารู้ว่าหากปราศจากสถานะนักรบของตระกูลเฉิน เขาก็คงไร้ค่า และดังนั้น เขาจึงไม่สามารถภักดีต่อเย่หลิงเทียนได้อย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตาม เฉินหยวนอี้รู้ว่าสถานการณ์ปัจจุบันทำให้เขาไม่มีทางเลือกมากนัก เขาต้องประนีประนอมเพื่อเอาชีวิตรอดจนกว่าจะเห็นความหวัง เย่
หลิงเทียนพอจะเดาความคิดของเฉินหยวนอี้ได้ แต่เขากลับเมินเฉย เขาหันไปมองไป๋เฉิงกวงแล้วถามว่า “ระหว่างทางมีการค้นพบอะไรใหม่ๆ บ้างไหม?” ไป๋เฉิงกวง
ส่ายหน้าและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ตอบคุณชายเย่ไปว่า ไม่มีอะไรใหม่”
เย่หลิงเทียนพยักหน้าเล็กน้อย แสดงว่าเข้าใจ
เย่หลิงเทียนไม่แน่ใจว่ามอร์ตันยังคงแอบเฝ้าดูเย่หลิงเทียนและกลุ่มของเขาอยู่หรือไม่ เขาตัดสินใจเดินลงไปเพื่อชะลอการกลับมาพบกันของมอร์ตันกับอู่ปู้ลี่
เนื่องจากอู่ปู้ลี่จะได้กลับมาพบกับมอร์ตันในที่สุด และมอร์ตันก็แอบเฝ้าดูเย่หลิงเทียนและกลุ่มของเขา เย่หลิงเทียนจึงปล่อยให้มอร์ตันตามเขาลงไปได้
เย่หลิงเทียนไม่สามารถระบุความลึกของถ้ำใต้ดินได้ แต่ตราบใดที่เขาไม่เจอสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอย่างกิ้งก่าถ้ำ เขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินลงไปต่อ
หากสามารถจับหวู่ปู้ลี่ได้ก่อนที่มอร์ตันและหวู่ปู้ลี่จะร่วมมือกัน สถานการณ์นี้จะเป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุดสำหรับเย่หลิงเทียน
แน่นอนว่าเย่หลิงเทียนรู้ว่าเรื่องนี้คงยากลำบาก
“พักอยู่ที่นี่สักสิบนาที ข้าจะไปสำรวจรอบๆ!” เย่หลิงเทียนกล่าวกับไป๋เฉิงกวง ไป๋
เฉิงกวงพยักหน้าทันที “ครับ ท่านชายเย่!”
เมื่อพูดจบ เย่หลิงเทียนก็มองไปรอบๆ เลือกทิศทาง แล้วหายตัวไปจากตำแหน่ง เข้าไปในถ้ำข้างทาง
“ข้าขอเตือนพวกเจ้าทุกคน ไม่ว่าพวกเจ้าจะคิดอะไรอยู่ จงทำใจให้สงบ ใครที่กล้าหลบหนีในเวลานี้จะต้องไร้ความปราณี!” สายตาเย็นชาของไป๋เฉิงกวงกวาดไปทั่วฝูงชน ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่เฉินหยวนอี้ในที่สุด ยิ่ง
ไปกว่านั้น ไป๋เฉิงกวงยังปลดปล่อยออร่าของผู้เริ่มต้นเก้าดาว
เมื่อสัมผัสได้ถึงขอบเขตของไป๋เฉิงกวง สีหน้าของเฉินหยวนอี้ก็มืดมนลงทันที เขาอุทานด้วยความไม่เชื่อ “เจ้า…เจ้าฟื้นคืนสู่ขอบเขตเก้าดาวแล้วจริงๆ!”
“ทำไม เหลือเชื่อจัง” ไป๋เฉิงกวงหรี่ตาลงมองเฉินหยวนอี้ ก่อนจะพ่นลมเย็นออกมา “นี่คือข้อดีของการตามคุณชายเย่ คนอย่างท่านไม่มีวันเข้าใจหรอก!”
เฉินหยวนอี้สูดหายใจเข้าลึก ความคิดสับสนวุ่นวาย
…
ห่างออกไปหลายพันเมตร มอร์ตันก็เดินตามเย่หลิงเทียนไปเช่นกัน เกรงว่าเย่หลิงเทียนจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของเขา