by 
“ใครก็ตามที่ขัดใจพี่น้องของข้า จงฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!” ชายสิบกว่าคนที่ล้อมรอบชายมีเคราตะโกนพร้อมกัน
ผู้นำชายมีเคราชูดาบสั้นขึ้น ชี้ไปที่อูบูลิ แล้วเยาะเย้ย “ได้ยินข้าไหม ไอ้สารเลว แกแตะต้องพี่น้องของข้า วันนี้ข้าจะส่งแกไปจัดการ!”
“พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกันเองหรือ?” อูบูลิเยาะเย้ย เขาเหลือบมองชายมีเคราและลูกน้อง ส่ายหัวอย่างดูถูกเหยียดหยาม “พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ฆ่าข้า!”
ชายมีเคราและลูกน้องล้วนเป็นนักรบดาบ มีอารมณ์ร้อนรุ่ม พวกเขาทนคำดูถูกนี้ไม่ได้ สองคนรีบวิ่งเข้าหาอูบูลิทันที ตะโกนพลางโบกอาวุธ เล็งไปที่หัวของเขา
“เจ้ากำลังหาที่ตาย!” แววตาเย็นชาฉายวาบในดวงตาของอูบูลิ เขากำหมัดแน่นและฟาดฟัน
หนึ่งในสองนักรบที่พุ่งเข้าใส่เขาถูกระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แตกกระจายเป็นก้อนเลือดและเนื้อ อีกคนมีรูขนาดใหญ่ที่หน้าท้อง ดูเหมือนเขาคงอยู่ได้ไม่นาน
ฉากนี้ทำให้ชายมีเคราและคนอื่นๆ ที่คุ้นเคยกับการเห็นศพหน้าซีดเผือด วิธีการสังหารอันโหดร้ายนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาเห็น แต่หมัดของอุบูลิกลับเต็มไปด้วยสุนทรียภาพที่รุนแรง
“เขาเป็นคนแข็งแกร่ง ฟังคำสั่งของฉัน อย่ามายุ่ง!” สีหน้าของชายมีเคราเคร่งขรึม เขาคำรามใส่พี่น้องที่เหลือ
“เจ้าไม่ได้ขู่จะฆ่าข้าหรือ? ข้ายืนอยู่ตรงนี้ ทำไมเจ้าถึงไม่กล้าทำ?” อุบูลิมองชายมีเคราและคนอื่นๆ ด้วยสายตาเหยียดหยาม
ชายมีเคราหรี่ตาลง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นคนแข็งแกร่งมาก่อน ในฐานะนักรบระดับกลางเก้าดาว เขาเคยต่อสู้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้มามากมาย
แต่เขาแทบไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่เด็ดขาดและโหดร้ายเท่าอูบูลิเลย
นักรบสองคนที่เพิ่งบุกทะลวงอูบูลิ—คนหนึ่งอยู่ในระดับเริ่มต้นเก้าดาว อีกคนอยู่ในระดับสูงสุดแปดดาว—แทบจะพ่ายแพ้ให้กับอูบูลิในทันที
ชายเคราครุ่นคิดว่าเขาจะเอาชนะพวกเขาได้หรือไม่หากเขาทุ่มสุดตัว มันเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากอย่างแท้จริง
แต่ต่อหน้าพี่น้องมากมาย เขาไม่อาจถอยกลับได้ หากเขายอมแพ้ เขาก็จะสูญเสียบทบาทพี่ใหญ่
แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงการสมมติว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่
“การให้โอกาสเจ้านั้นไร้ประโยชน์ ในเมื่อเจ้ายังลังเล ข้าจะฆ่าเจ้า!” อูบูลิประกาศพลางกระทืบเท้าอย่างแรง
หลุมลึกปรากฏขึ้นบนพื้นดิน รอยแตกคล้ายใยแมงมุมแผ่ขยายออกไป อูบูลิพุ่งเข้าใส่นักรบในทันทีดุจลูกปืนใหญ่
นักรบไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้ก่อนที่จะถูกหมัดของอูบูลิเข้าปะทะ เสียงดังสนั่น นักรบกระเด็นกระดอน รูขนาดใหญ่ทะลุผ่านช่องท้องของเขา
ถึงแม้เขาจะยังไม่ตาย แต่เขาก็ใกล้ตายแล้ว แม้จะมียาอายุวัฒนะระดับสูงอยู่ในมือ การจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ก็เป็นเรื่องยากยิ่ง
ใบหน้าของชายเคราหม่นหมองลง ราวกับน้ำกำลังจะหยดลงมา เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าพี่ชายสามคนของเขาจะถูกวูปูลี่ฆ่าตายในพริบตา
เหล่านักล่าในป่าที่ออกอาละวาดในพื้นที่ต้องห้ามมานานหลายปี ต่างก็มีความหมายพ้องกับคำว่าดุร้าย แต่ครั้งนี้พวกเขากลับชนกำแพงเหล็ก
วูปูลี่ไม่เพียงแต่ทรงพลังเท่านั้น แต่ยังมีความว่องไวและพลังมหาศาลอีกด้วย ยากที่จะต้านทาน
“พวกเจ้าถอยไป ข้าจะจัดการมัน!” ชายเคราตะโกนอย่างเดือดดาล