by ทิมูร์รู้ทันทีว่าแมงมุมพิษกัดเขาเป็นฝีมือของมอร์ตัน
เป็นไปไม่ได้ที่แมงมุมตัวอื่นจะซ่อนตัวอยู่ในคอของทิมูร์โดยที่เขาไม่ทันสังเกตเห็น
ทิมูร์เชื่อว่าเขากำลังจะตาย ความเจ็บปวดแล่นผ่านรอยกัด มาพร้อมกับอาการเสียวซ่าและคันอย่างทนไม่ได้
หากทิมูร์มีโอกาสอีกครั้ง ขณะที่ทีเกอร์ยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะร่วมมือกับทีเกอร์และต่อสู้กับมอร์ตันในสนามรบ
ความตายครั้งนี้น่าอับอายเกินไปสำหรับเขา เขาเป็นนักรบเก้าดาวระดับกลาง แต่สุดท้ายก็ต้องตายด้วยน้ำมือของแมงมุม?
หัวใจของทิมูร์เต็มไปด้วยความโกรธและความเคียดแค้น เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดจะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับทีมของพวกเขาได้มากเท่ากับที่มอร์ตัน หนึ่งในพวกเขาทำไม่ได้
ทิมูร์หยุดวิ่ง เขาหันกลับมาจ้องมองมอร์ตัน ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความโกรธ
“นี่ เจ้าไม่คิดจะหนีหรือ? ทำไมเจ้าถึงหยุดอีกครั้ง?” มอร์ตันเหลือบมองทิมูร์แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม ความจริงแล้ว มอร์ตันไม่มีเจตนาจะให้ทิมูร์มีชีวิตอยู่
สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่สามารถรายงานกลับไปยังทั้งเจ็ดเผ่าได้ มีเพียงเท่านี้มอร์ตันจึงจะสามารถพาเย่หลิงเทียนกลับมาและอ้างสิทธิ์อันยิ่งใหญ่ได้
ผู้นำเผ่าทั้งเจ็ดไม่ใช่คนโง่ โดยเฉพาะผู้นำเผ่าราตรีผู้มีชื่อเสียงด้านสติปัญญา หากทิมูร์รอดชีวิตกลับมา ปัญหาต่างๆ ย่อมเกิดขึ้นได้ง่าย
สำหรับแมงมุมโลหิตที่กัดทิมูร์ก่อนหน้านี้ มอร์ตันมีอยู่เพียงไม่กี่ตัว รวมแล้วสามตัว และแต่ละตัวก็มีค่ามหาศาล ดังจะเห็นได้จากความสามารถในการวางยาพิษนักรบเก้าดาวระดับกลาง
อย่างไรก็ตาม เพื่อจับตัวทิมูร์ มอร์ตันยินดีจ่ายแมงมุมโลหิตหนึ่งตัว อย่างน้อยที่สุด รางวัลที่เขาจะได้รับก็คุ้มค่ากว่ามาก
แมงมุมโลหิตมีผลสองประการ ประการแรกคือทำให้เลือดของนักรบที่ถูกกัดเดือดพล่าน ความรู้สึกที่เข้มข้นไม่แพ้ฤทธิ์ของยาอายุวัฒนะต้องห้าม
ประการที่สองคือทำให้นักรบที่ถูกกัดตกอยู่ภายใต้การควบคุมทางวิญญาณของเจ้าของแมงมุม ทิ มูร์ยังไม่แสดงอาการใดๆ ว่าถูกควบคุม สาเหตุหลักมาจากมอร์ตันที่ยังไม่ได้ลงมือ นับตั้งแต่วินาทีที่เขาตัดสินใจใช้แมงมุมโลหิต เขาก็ครุ่นคิดหาวิธีรีดเอาคุณค่าทั้งหมดจากทิมูร์
“มอร์ตัน เจ้าจะต้องตายอย่างน่าสยดสยอง! แม้จะเป็นวิญญาณ ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป!” ทิมูร์กัดฟันแน่น
ในขณะนั้น ความเกลียดชังที่ทิมูร์มีต่อมอร์ตันนั้นเหนือกว่าเย่หลิงเทียนเสียอีก
ความจริงแล้ว ระหว่างทิมูร์และเย่หลิงเทียนนั้นไม่มีความเป็นศัตรูกันอย่างลึกซึ้ง เขามายังป่าเนรเทศเพียงเพื่อทำภารกิจของผู้นำให้สำเร็จ
สาเหตุการตายของเขาคือมอร์ตัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ทิมูร์ไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน พวกเราผู้ทรงพลังแห่งทุ่งหญ้า เชื่อแต่เพียงในสวรรค์นิรันดร์ ไม่ใช่ในภูตผีและเทพเจ้า แม้จะมีภูตผีและเทพเจ้า พวกมันก็ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก มอร์ตัน” มอร์ตันกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ทิ
มูร์ไม่เห็นความเสียใจหรือความรู้สึกผิดใดๆ บนใบหน้าของมอร์ตัน ราวกับว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้อง สิ่ง
นี้ยิ่งทำให้ทิมูร์โกรธมากขึ้นไปอีก เขากัดฟันแล้วก้าวเดินตรงไปหามอร์ตัน ต่อให้ตาย เขาก็ยังจะให้มอร์ตันชดใช้ก่อนที่เขาจะตาย