by ลู่เฟิงเคยประสบกับสนามรบที่นองเลือดด้วยตนเอง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าในสนามรบจะไม่มีอะไรเลยนอกจากการนองเลือดและการสูญเสียชีวิต และในท้ายที่สุดก็จะมีผู้ชนะและผู้แพ้
แต่การต่อสู้ในกลุ่มบนแบบนี้มีความซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลามากกว่าในสนามรบอย่างแน่นอน
ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าแผนของตนจะดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนที่สามารถไต่ตำแหน่งขึ้นไปได้ก็ล้วนเป็นจิ้งจอกแก่ที่มีไหวพริบเฉียบแหลม
แน่นอนว่าพวกเขายังสามารถคิดถึงสิ่งที่อีกฝ่ายคิดได้เช่นกัน
ดังนั้น ถ้าถามว่า Lu Feng มีโอกาสชนะ Kato Taro มากเพียงใด เขาไม่สามารถพูดได้แน่ชัดนัก
“เราได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว”
“ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้วล่ะ”
หลังจากเงียบไปนาน ลู่เฟิงก็ส่ายหัวเล็กน้อย
ครั้งนี้ คุณหยางและผู้ช่วยจางได้ทำอะไรมากมายเพื่อเขา
ในส่วนของ Liu Yingze และ Liu Lao จาก Longguo นั้น Lu Feng รู้โดยไม่คิดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่เฉยอย่างแน่นอน
แม้ในเวลานี้ ผู้ช่วยจางยังคงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อซื้อเวลาให้เขา
แต่ลู่เฟิงยังคงไม่แน่ใจว่าหลังจากทำไปมากขนาดนี้ เขาจะได้รับคำตอบที่ทำให้ทุกคนพอใจหรือไม่
“ไม่สำคัญหรอกไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร มันเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น”
”ถ้าผลลัพธ์ไม่เป็นที่น่าพอใจนัก ก็เชื่อว่าพระเจ้าคงมีการจัดการอื่น!”
หนานกงหลิงเยว่โบกมือและเชียร์ลู่เฟิง
”ใช่.”
ลู่เฟิงพยักหน้าเล็กน้อย
“ลู่เฟิง ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณไม่โจมตีซาโตะ ซากุระ”
“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ซาโตะ ซากุระก็เป็นลูกสาวของซาโตะ โซสึเกะ ถ้าเธอใช้ชีวิตของซาโตะ ซากุระเพื่อคุกคามซาโตะ โซสึเกะ เขาคงไม่กล้าที่จะจ้องทำร้ายเราอีกแน่นอน ใช่ไหม”
หนานกงหลิงเยว่ครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีแล้วจึงเอ่ยเรื่องดังกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง
ก่อนหน้านี้ หนานกงหลิงเยว่ได้หารือเรื่องนี้กับลู่เฟิง
แต่ลู่เฟิงบอกว่าตอนนี้ซาโตะ โซสุเกะบ้าไปแล้ว และไม่สนใจความปลอดภัยของซาโตะ ซากุระเลย
มิฉะนั้น เขาคงไม่ทะเลาะกับลู่เฟิง
และเนื่องจากเขาโจมตีลู่เฟิงโดยไม่สนใจผลที่ตามมา นั่นหมายความว่าเขาอาจละเลยชีวิตและความตายของซาโตะ ซากุระไปแล้ว
ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าลู่เฟิงจะใช้ซาโตะ ซากุระเพื่อคุกคามซาโตะ โซสุเกะก็ตาม แต่ก็อาจไม่มีผลใดๆ
ดังนั้นในเวลานั้น ลู่เฟิงจึงไม่ทำสิ่งที่ไร้ความหมายเช่นนั้น
แต่ตอนนี้ สิ่งต่างๆ ได้มาถึงจุดนี้แล้ว และทั้งสองฝ่ายก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อใช้ทุกวิถีทางที่เป็นไปได้
หนานกงหลิงเยว่รู้สึกว่าเนื่องจากลู่เฟิงมีซาโตะ ซากุระเป็นเบี้ยต่อรอง จึงน่าจะดีกว่าที่จะใช้มันและลองดูว่าเขาสามารถกำหนดข้อจำกัดบางอย่างกับซาโตะ โซสึเกะได้หรือไม่
”คุณก็ใช้มันได้แน่นอน”
”แต่คุณก็ใช้มันไม่ได้”
หลังจากที่ลู่เฟิงพูดสิ่งนี้ หนานกงหลิงเยว่ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย
เธอมักรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ฟังดูขัดแย้งกันมาก โดยบอกว่าบางอย่างสามารถใช้ได้และบางอย่างไม่สามารถใช้ได้
“เมื่อวานฉันก็คิดเรื่องพวกนี้อยู่ ถ้าฉันใช้ความปลอดภัยของซาโตะ ซากุระในการเจรจากับซาโตะ โซสึเกะ เขาก็อาจจะหยุดได้ แต่ความเป็นไปได้ก็ไม่สูงนัก”
“ความเป็นไปได้ที่น่าจะเป็นไปได้มากกว่าก็คือ เขากำลังเดิมพันว่าฉันไม่กล้าลงมือทำอะไร เขาจึงจะยิ่งไร้ยางอายมากขึ้น”
ลู่เฟิงส่ายหัวเล็กน้อย พร้อมด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความไร้ความช่วยเหลืออย่างมาก
แน่นอนว่า Lu Feng สามารถใช้การ์ดของ Sato Sakura ได้ แต่เขาไม่สามารถใช้มันได้ตามต้องการ
เพราะลู่เฟิงรู้ดีในใจของเขาว่าตราบใดที่เกิดอะไรขึ้นกับซาโตะ ซากุระ ซาโตะ โซสุเกะก็จะไม่มีความลังเลใจอีกต่อไปและจะโจมตีลู่เฟิงโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา
ถ้าหากว่า ซาโตะ ซากุระ ได้รับบาดเจ็บ ก็เป็นไปได้มากที่ซาโตะ โซสุเกะจะเพิกเฉยต่อผลที่ตามมาและโจมตีลู่เฟิงอย่างรุนแรง
ในญี่ปุ่น คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับซาโตะ โซสึเกะที่จะฆ่าลู่เฟิงไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
เมื่อถึงเวลานั้นใครจะกล้าหยุดมันได้ล่ะ?
หากคาโตะ ทาโร่กล้าหยุดเขา ซาโตะ โซสึเกะที่โกรธจัดอาจระเบิดตระกูลคาโตะและแม้กระทั่งทั้งตระกูลด้วยกระสุนปืนใหญ่ก็ได้
อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า Lu Feng ได้ติดต่อกับ Sato Sakura มาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงเข้าใจถึงบุคลิกของ Sato Sakura ในระดับหนึ่ง
บุคลิกของ ซาโตะ ซากุระ ไม่เหมือนกับของ ซาโตะ โซสึเกะ ดังนั้น ลู่เฟิงจึงมีความประทับใจต่อเธอมาก
หากมองข้ามความสัมพันธ์เชิงความร่วมมือนี้ไปแล้ว ลู่เฟิงและซาโตะ ซากุระก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันได้ ดังนั้นเขาจะไม่ทำร้ายซาโตะ ซากุระเป็นธรรมดา
“ฉันคิดว่าตอนนี้มันมาถึงจุดนี้แล้ว ซาโตะ โซสึเกะกำลังพยายามฆ่าพวกเราทุกวิถีทาง”
“แล้ว…”
หนานกงหลิงเยว่ไม่ได้พูดจบ แต่ลู่เฟิงก็เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร
“ใช่แล้ว คุณพูดถูก”
“ซาโตะ โซสึเกะต้องการที่จะฆ่าพวกเราจริงๆ”
“แต่เขาก็ยังไม่ทำ เขาโจมตีอย่างสิ้นหวัง คุณเคยคิดถึงเหตุผลนั้นบ้างไหม”
“นี่คือญี่ปุ่น เขาสามารถระดมทหารติดอาวุธครบมือนับพันนายได้ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว”
“เจ้าคิดว่าด้วยความแข็งแกร่งของเราทั้งสองคน เราจะยังหลบหนีได้หรือ?”
“ถ้าซาโตะ โซสึเกะทำแบบนี้จริงๆ เราจะมีทางรอดได้ไหม?”
หลังจากที่ลู่เฟิงถามสิ่งนี้ หนานกงหลิงเยว่ก็ครุ่นคิดอยู่สองวินาที และค่อยๆ ค้นพบบางสิ่งบางอย่างในใจของเขา