by 
“ฆ่าใคร?” หลิวจื่อหยูตกใจ คนที่สามารถทำให้ผู้อาวุโสผู้ทรงพลังอย่างผู้อาวุโสซีซานเข้ามาแทรกแซงได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจากสำนักอันทรงเกียรติ
”หลินอี้” หนิงชางหลิงยิ้มเล็กน้อย
”หลินอี้?” หนิงชางหลิงตกใจทันที สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป “จริงหรือ? เขาไปขัดใจผู้อาวุโสซีซานได้อย่างไร?”
”เหตุผลนั้นง่ายมาก เขาฆ่าผู้ฝึกตนนอกรีตชื่อหวู่เป่าเหลียง ซึ่งเป็นศิษย์ส่วนตัวของผู้อาวุโสซีซานและยังเป็นหลานชายของเขาด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่โจรเฒ่าผู้นี้ถึงกับตกใจ” หนิงชางหลิงอธิบาย “
ข้าเข้าใจแล้ว
ไม่แปลกใจเลยที่โจรเฒ่าผู้นี้โกรธแค้นนัก แต่เขายังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรหลังจากถูกผู้ฝึกตนนอกรีตผู้ทรงพลังในขั้นเปิดเขาไล่ล่า? หรือว่ามีบุคคลผู้ทรงพลังบางคนกำลังปกป้องเขาอยู่?” หลิวจื่อหยูถามด้วยความสงสัย
แม้ว่าหลินอี้จะไม่เคยสนใจหลินอี้มาก่อน แต่การที่เขาสามารถเข้าร่วมการทดสอบแห่งเกาะตะวันตกได้นั้น หมายความว่าพลังของเขาอยู่ในระดับสูงสุดที่ระดับจิตวิญญาณกำเนิดสมบูรณ์ พลังนี้ถือว่าสูงมากสำหรับผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ฝึกฝนนอกรีตอย่างปรมาจารย์
แห่งภูเขาตะวันตก เขาแทบไม่ต่างอะไรจากคนทั่วไปเลย ความคิดเดียวก็สามารถทำลายเขาได้ หากไม่มีบุคคลผู้ทรงพลังอยู่เบื้องหลัง หลิวจื่ออวี้คงไม่เชื่อว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับจิตวิญญาณกำเนิดจะอยู่รอดภายใต้ปรมาจารย์แห่งภูเขาตะวันตกได้ มันเป็นเพียงจินตนาการ
“ไม่มีจริงหรอก เจ้ารู้จักทะเลทวีปใต้แล้ว นอกจากเผ่าสัตว์วิญญาณแล้ว จะมีผู้เชี่ยวชาญคนใดกันที่จะต่อสู้กับปรมาจารย์แห่งภูเขาตะวันตกได้?” หนิงชางหลิงหัวเราะเบาๆ
”จริงด้วย เผ่าอสูรวิญญาณอยู่อย่างสันโดษ ไม่ว่าผู้ฝึกฝนจะนอกรีตหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขา ต่างจากนิกายที่ชอบธรรมที่พร้อมจะประณามวายร้ายชราอย่างท่านอาจารย์แห่งขุนเขาตะวันตกอย่างเป็นสากล ปกติแล้วไม่มีใครจะลุกขึ้นมาต่อต้านท่านอาจารย์แห่งขุนเขาตะวันตกโดยไม่โกรธแค้นใคร” หลิวจื่อหยูพยักหน้า ก่อนจะเริ่มสนใจ “แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น หลินอี้หนีรอดจากเงื้อมมือของผู้อาวุโสแห่งขุนเขาตะวันตกได้อย่างไร? ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะทำได้ด้วยตัวเอง”
หนิงชางหลิงกล่าวด้วยอารมณ์สะเทือนใจ “ตอนที่ข้าเห็นสติปัญญาครั้งแรก ข้าก็รู้สึกเหลือเชื่อเช่นกัน แต่จริงอยู่ที่หลินอี้รอดพ้นจากเงื้อมมือของผู้อาวุโสแห่งขุนเขาตะวันตกได้ด้วยพละกำลังของตนเอง” “
เป็นไปได้อย่างไร?” หลิวจื่อหยูตกใจทันที ในระดับของพวกเขา มีเพียงไม่กี่สิ่งที่จะสะเทือนใจพวกเขาได้มากเท่านี้ แต่การที่ผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณแรกเริ่มเพียงคนเดียวสามารถหลบหนีการไล่ล่าของผู้อาวุโสภูเขาตะวันตกได้นั้นไม่เพียงแต่น่าตกใจเท่านั้น แต่ยังเป็นเหตุการณ์สะเทือนขวัญระดับโลกอีกด้วย!
”นอกจากตัวหลินอี้และผู้อาวุโสภูเขาตะวันตกแล้ว คงไม่มีใครรู้รายละเอียดที่แน่ชัด อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลของเกาะตะวันตกของเรา สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ กุญแจสำคัญในการหลบหนีความตายของหลินอี้คือการที่เขาหลบหนีเข้าไปในเกาะใต้” หนิงชางหลิงกล่าว
”เขาหลบหนีไปยังเกาะใต้งั้นหรือ? ไม่น่าแปลกใจเลยที่ปรมาจารย์แห่งซีซานไม่กล้าไล่ล่าเขาอีกต่อไป แต่การที่ผู้ฝึกฝนวิญญาณแรกเริ่มสามารถหลบหนีออกจากอาณาเขตของตระกูลอสูรวิญญาณโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ถือเป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” หลิวจื่ออวี้ถอนหายใจอย่างจริงใจ เหลือบมองหนิงซ่างหลิง “เด็กคนนี้นี่พิเศษจริง ๆ เลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าจะรับเขาเป็นลูกเขย ถ้าเขาโตขึ้นจริง ๆ เขาอาจจะไม่ด้อยกว่าเจ้าก็ได้” “
ใช่แล้ว ตอนแรกข้าก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้แล้ว ทว่าโชคชะตามีทางของมันเอง และเราไม่ควรปล่อยให้สิ่งดีๆ ตกไปอยู่ในมือคนนอก มันเหมาะกับศิษย์อันล้ำค่าของเจ้า” หนิงซ่างหลิงปิดปากหัวเราะ
“ฮึ่ม! เขาลักพาตัวศิษย์ข้าไปขังไว้ในสนามประลอง ข้ายังไม่ได้ตกลงอะไรกับเขาเลย ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจขนาดไหน ข้าก็ไม่ยอมให้เตี๋ยเอ๋อร์ไปด้วย!” หลิวจื่ออวี้พ่นลมอย่างโกรธจัด
”ฮิฮิ จื่อหยู อย่าเด็ดขาดไปนักสิ กว่าพวกเขาจะออกจากสนามประลองได้ก็คงมีลูกกันหมดแล้ว…” หนิงซ่างหลิงผู้สง่างามและสุขุมเยือกเย็นเช่นนี้ กลับมีแววซุกซนแฝงอยู่บนใบหน้าอย่างประหลาด
”นี่…” สีหน้าของหลิวซ่างหยูเปลี่ยนไปทันที หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย “ไม่ได้หรอก! ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันจะไม่ส่งตัวเถี่ยเอ๋อให้ไอ้เด็กเวรนั่นเด็ดขาด!” “
ฮิฮิ พูดถึงเรื่องนี้ เจ้ารู้จักหลินอี้ดีอยู่แล้ว เขาจึงไม่ใช่คนไม่รู้จักเสียทีเดียว เจ้าไม่รู้หรือไง? เขามาจากหนึ่งในสามศาลาใหญ่ของเกาะเหนือ เขาเป็นศิษย์ที่ศิษย์ของซ่างกวนเทียนฮวาผู้เป็นศิษย์โปรดของเรา” หนิงซ่างหลิงเผยรอยยิ้ม
”อ้อ จริงเหรอ?” หลิวซ่างหยูรู้สึกซาบซึ้งใจในที่สุด แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะตกใจกับการกระทำอันน่าทึ่งของหลินอี้ แต่นางก็ไม่สามารถพูดได้ว่านางมีความรู้สึกดีๆ ต่อเขา แต่การได้ยินว่าหลินอี้มาจากตระกูลของซ่างกวนเทียนฮวานั้นช่างต่างออกไปโดยสิ้นเชิง
ทั้งหลิวจื่ออวี้และหนิงซ่างหลิงต่างมีมิตรภาพอันยาวนานหลายศตวรรษกับซ่างกวนเทียนฮวา แม้ว่าซ่างกวนเทียนฮวาจะเป็นรุ่นพี่ แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็แน่นแฟ้นเพราะเคยเป็นศิษย์ด้วยกันมาก่อน หากหลินอี้เป็นศิษย์ที่ซ่างกวนเทียนฮวาให้ความสำคัญอย่างแท้จริง แม้นางจะลังเลใจ นางก็ไม่อาจยึดมั่นในความคิดนั้น
ต่อไปได้ “แน่นอนสิ เขาได้รับเลือกจากซ่างกวนเทียนฮวาให้เป็นทูตพิเศษประจำเป่ยเต้าเป็นการส่วนตัว ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าข้าจะพิจารณาเขาไปทำไม” หนิงซ่างหลิงส่ายหัวและหัวเราะเบาๆ การจะเป็นสามีของหนิงซ่างหลิงนั้น ความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ สิ่งสำคัญที่สุดคือการรู้ภูมิหลังและความสัมพันธ์ของเขา เพื่อความมั่นคงของซีเต้าในอนาคต
”ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ…” หลิวจื่ออวี้ครุ่นคิดครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป ก่อนจะถอนหายใจในที่สุด “เอาเถอะ ถ้ามันไม่เวิร์คจริง ๆ ฉันก็จะรออยู่ที่นี่สักสองสามปี ในเมื่อเขาเป็นศิษย์ที่พี่ซ่างกวนนับถือ เขากับเตี๋ยเอ๋อร์ก็เหมาะสมกันดี ฉันพูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว” “
จื่ออวี้ จื่ออวี้ ถ้าเจ้าได้หลินอี้เป็นลูกเขยจริง ๆ ถือว่าโชคดีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีแต่คนที่เก่งกาจในการทดสอบเท่านั้นที่จะเป็นลูกเขยของฉัน เจ้าคิดว่าฉันจะยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ เจ้ายังคงถอนหายใจอยู่ตรงนี้ ราวกับสูญเสียครั้งใหญ่ ข้าไม่รู้จะพูดอะไรดี” หนิงซ่างหลิงกล่าว
ทั้งขบขันและหงุดหงิด หลิวจื่ออวี้ยิ้มอย่างเคอะเขิน แม้ว่าสิ่งที่นางพูดจะเป็นความจริง แต่ฮั่วหยูเตี๋ยก็เป็นที่รักของนาง เธอปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาวของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก บัดนี้ เมื่อจู่ๆ เธอก็พบว่าคนรักของเธอกำลังจะจากไป เธอรู้สึกแย่มาก บางทีนี่อาจเป็นความรู้สึกของพ่อแม่ทุกคน
ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ศิษย์คนหนึ่งจากเกาะตะวันตกก็รีบเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า “รายงานต่อปรมาจารย์แห่งเกาะ ขณะที่กำลังลงทะเบียนผู้เข้าร่วมการทดสอบ ข้าพบว่าชายคนหนึ่งชื่อคังจ้าวหมิงขุดเถาวัลย์สายฟ้าที่ยังไม่โตเต็มที่ และเขาขุดมันทั้งราก!”
“อะไรนะ! ไอ้สารเลวนี่กล้าดียังไง!” สีหน้าของหนิงซ่างหลิงเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เถาวัลย์สายฟ้าเป็นทรัพยากรสำคัญเชิงกลยุทธ์ เป็นรากฐานสำคัญของการทดสอบบนเกาะตะวันตก หากเป็นเพียงต้นไม้ธรรมดาที่ถูกตัดลง นั่นก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ในฐานะปรมาจารย์แห่งเกาะตะวันตก เธอคงไม่ขาดความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เช่นนี้ แต่การขุดเถาวัลย์สายฟ้าที่ยังไม่โตเต็มที่ทั้งรากนั้น เป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะทำกันหรือ?!