by 
ด้วยกำลังที่ต่ำ ทั้งสองคนนี้น่าจะอยู่อันดับท้ายๆ ของผู้เข้าร่วมการทดสอบเกาะตะวันตกนี้ สำหรับศิษย์ของสำนักตงโจวเซียงหยุนอันทรงเกียรติ และผู้ที่สามารถร่วมเดินทางไปกับพวกเขาในภารกิจที่เกาะตะวันตก การอยู่อันดับท้ายๆ ของกองนั้นหาได้ยากยิ่ง
ขณะนั้นเป็นเวลาพลบค่ำ ท้องฟ้ากำลังค่อยๆ มืดลง ด้วยกำลังที่ต่ำของพวกเขา สิ่งมีชีวิตดุร้ายหรือผู้เข้าทดสอบคนอื่นๆ ที่พวกเขาพบอาจเป็นภัยคุกคามร้ายแรงได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะเคลื่อนไหวอย่างลับๆ
ทั้งสองก้าวอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว พึมพำกัน: “โอ้ ข้าไม่รู้ว่าพี่เหรินและพี่อี้คิดอะไรอยู่ พวกเขาพาพวกเราสองคนมาที่ซีเต้าโดยเฉพาะ แต่ตอนนี้พวกเขาทิ้งพวกเราไว้ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ปล่อยให้พวกเราต้องลงมือเพียงลำพัง ที่นี่เป็นสถานที่อันตรายอย่างยิ่ง หากไม่ระวัง พวกเราคงตายแน่!”
”ฮิฮิ ซุนเป่าลู่ เจ้าโง่จริงหรือ? การทดลองครั้งนี้เป็นโอกาสอันหาได้ยากยิ่งที่พี่เหรินกับพี่อี้จะได้อยู่กันตามลำพังกับสาวสวย ทำไมพวกเธอถึงพาพวกเราสองคนมาทำลายความสนุกกันล่ะ?” ชายคนหนึ่งสวมหมวกไม้ไผ่พูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ
”ไม่จำเป็นต้องจงใจทิ้งพวกเราไว้ข้างหลังหรอก จริงไหม? แย่ที่สุดก็แค่ตามไปห่างๆ หน่อยก็ได้ จะได้ไม่รบกวนธุระของพวกเขา แถมยังช่วยขนของได้ด้วย สมัยก่อนเราออกไปเล่นกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?” ซุนเป่าลู่ส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง ก่อนจะลดเสียงลง “ข้าเดาว่าพี่เหรินกับพี่อี้คงไม่ได้ทิ้งพวกเราไว้ข้างหลังหรอก จริงๆ แล้วพวกเขากำลังตามหาสมบัติหายากต่างหาก หลี่หยูโจว เจ้าคิดว่ายังไงบ้าง?” “
เฮ้ พอพูดถึงเรื่องนี้ทีไร มันทำให้ฉันนึกถึงจริงๆ ก่อนที่เราจะมาถึงเกาะตะวันตก ฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างพี่อี้กับพี่เหยาเป็นระยะๆ ดูเหมือนพวกเขากำลังตามหาสมบัติหายากอยู่จริงๆ พวกเขาเตรียมตัวมานานแล้ว แค่เก็บเป็นความลับไม่ให้พวกเรา…” หลี่อวี้โจวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “
หืม ฉันเดาไว้นานแล้ว นี่คือชะตากรรมของพวกเราในฐานะผู้ติดตาม สิ่งดีๆ ไม่เคยเกิดขึ้นกับเรา แต่สิ่งเลวร้ายมักจะเกิดขึ้นกับเราเสมอ ฮิฮิ!” ซุนเป่าลู่หัวเราะเยาะตัวเอง อดไม่ได้จริงๆ เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่มีเส้นสาย การ
จะอยู่รอดในที่อันตรายอย่างสำนักตงโจวได้นั้น จำเป็นต้องมีทั้งพละกำลังมหาศาลและภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ไม่เช่นนั้นพวกเขาอาจเสี่ยงต่อการถูกกลืนกินจนหนังหุ้มกระดูก คนอย่างพวกเขาต้องพึ่งพาเพียงคุณชายน้อยอย่างเหรินจงหยวนและยี่เสี่ยวเทียน ไม่มีทางออกอื่นใดอีกแล้ว
ทั้งสองบ่นพึมพำเบาๆ ขณะที่พวกเขาเดินสำรวจไปอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นหลี่อวี้โจวก็หยุดชะงัก สายตาของเขาจับจ้องไปยังจุดที่อยู่ไม่ไกล ปากอ้ากว้าง
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? เจ้าถูกสิงสู่หรือ?” ซุนเป่าลู่เห็นดังนั้นก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาคิดว่าพวกเขากำลังตกเป็นเป้าของสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้จัก ด้วยพละกำลังจินตันอันสมบูรณ์แบบ สถานการณ์เช่นนี้คงเป็นหายนะ
“ไม่… ไม่… ดูสิ… ดูนั่นสิ…” หลี่อวี้โจวพูดตะกุกตะกัก ไม่สามารถเรียบเรียงประโยคให้สมบูรณ์ได้เป็นเวลานาน ชี้ไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า ห
ลี่อวี้โจวมองไปทางนิ้วของเขา และหลังจากเหลือบมองเพียงครั้งเดียว เขาก็ชะงักค้างไปนาน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาอ้าปากค้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อและกระซิบว่า “โอ้พระเจ้า! โลกนี้เต็มไปด้วยเรื่องน่าประหลาดใจ! เราบังเอิญเจอคนกำลังมีเซ็กส์กันกลางแจ้งในสถานที่แบบนี้ด้วย! บ้าจริง! หุ่นของผู้หญิงคนนั้นดูน่าทึ่งมาก!”
“ยิ่งกว่าน่าทึ่ง เธอดูคุ้นๆ ไหมล่ะ?!” หลี่อวี้โจวกล่าวพลางจ้องมองตรงไปข้างหน้า
”เงียบน่า พอพูดแบบนี้ก็จริง… โอ้โห นั่นฮั่วหยู่เตี๋ย หนึ่งในสาวงามฝาแฝดเฉินเจียวไม่ใช่เหรอ! ทำไมเธอไม่อยู่กับพี่เหรินล่ะ? เธอไปมีเซ็กส์กับผู้ชายคนอื่นข้างนอกนี่! ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอเร่าร้อนขนาดนี้!” ซุนเป่าลู่อุทานด้วยความตกใจ
”ไม่ใช่แค่เร่าร้อน เธอเปิดเผยสุดๆ! ฉันเคยคิดว่าผู้หญิงคนนี้บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่ไม่คิดว่าเธอจะเจ้าชู้ขนาดนี้ตอนที่มาถึงเกาะตะวันตก เธอถึงขั้นยอมให้ผู้ชายคนนั้นมุดเข้าไปใต้กระโปรงแล้วดูด บ้าเอ้ย! ตาบอดเลย!” หลี่หยูโจวถูมือเข้าด้วยกัน ดวงตาเป็นประกาย ภาพแบบนี้มันน่าตื่นเต้นจนผู้ชายคนไหนก็ควบคุมตัวเองไม่ได้
”จุ๊ๆ ฉันก็อยากคุกเข่าเลียเหมือนกัน แม้แต่ในฝัน…” ซุนเป่าลู่กลืนน้ำลายลงคอไม่ได้
”จุ๊ๆ คิดว่าฉันไม่อยากเหรอ?” หลี่อวี้โจวกลอกตาใส่เขาพลางพูดด้วยสีหน้าเสียดาย “กะหล่ำปลีชั้นดีถูกหมูกินไปแล้ว! น่าเสียดายจริงๆ ที่ต่อให้อีตัวแสบคนนี้จะดุร้ายขนาดไหน เธอก็คงไม่มาอยู่กับเราสองคนหรอก กล้าคิดร้ายแบบนี้เชียวหรือ ไม่กลัวพี่เหรินจะกลับมาฆ่าแกรึไง!”
“ฉันแค่พูดเล่นๆ นะ จะกล้าทำได้ยังไง…” ซุนเป่าลู่คอตก กลืนน้ำลายลงคออย่างตะกละตะกลาม ก่อนจะพูดว่า “แต่ฮั่วเสวี่ยเหลียนนี่กำลังมีเซ็กส์กับผู้ชายคนอื่นอยู่นี่ พี่ชายเหรินของเรานี่ไม่ได้ใส่หมวกใบใหญ่ๆ ไว้นอกใจหรือไง? เราควรขึ้นไปจัดการมันดีไหม?” เมื่อ
ได้ยินดังนั้น หลี่อวี้โจวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากเข้าไปจัดการมัน ถ้าเขาขึ้นไปจัดการมันตอนนี้ มันจะเป็นโอกาสดีที่จะเอาเปรียบเธอไม่ใช่หรือ? ต่อให้แตะต้องเธอไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็มองเห็นเธอได้ชัดเจนขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองคือสาวงามแห่งเฉินเจียว เทพธิดาในสายตาศิษย์สามัญชนเช่นพวกเขา!
ทว่า หลี่อวี้โจวกลับระงับความคิดอันเย้ายวนนี้ไว้ทันที เขาตบหัวซุนเป่าลู่อย่างบึ้งตึง ก่อนจะเอ่ยด้วยริมฝีปากที่เม้มแน่นว่า “เจ้ากล้าดีอย่างไรขึ้นไป? เจ้าหมอนั่นเป็นผู้เชี่ยวชาญจิตวิญญาณกำเนิดใหม่!”
หลินอี้กำลังหมุนเวียนพลังชี่อย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาพิษของฮั่วหยู่เตี๋ย ป้องกันไม่ให้พิษเข้าสู่ร่างกาย แม้ร่างกายของเขาจะต้านทานพิษทุกชนิดได้ แต่ยังมีทางออกเสมอ หากพิษของริ้นแปดขาตัวนี้รุนแรงกว่าที่เขาคิดไว้ล่ะ?
ไม่มีทางที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นอีก หากมันผิดพลาด มันคือความตายอย่างแน่นอน ดังนั้น รัศมีแห่งผู้เชี่ยวชาญจิตวิญญาณกำเนิดใหม่ขั้นสูงสุดของเขาจึงปรากฏออกมาอย่างเต็มที่ แม้แต่จากระยะไกล หลี่อวี้โจวและซุนเป่าลู่ก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน
พวกเขาเองก็เพิ่งบรรลุขั้นแก่นแท้ทองคำอันสมบูรณ์แบบ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยว ถ้าลองคิดดูดีๆ ว่าถ้าพวกเขาถูกตามใจจนเสียเปรียบ พวกเขาจะฆ่าและปิดปากพยานด้วยความโกรธเกรี้ยวแน่นอน!
ชายผู้นี้คือผู้เชี่ยวชาญวิญญาณกำเนิดระดับสูงสุด ทั้งสองรวมกันแล้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮั่วหยู่เตี๋ย ปรมาจารย์วิญญาณกำเนิดระดับมหาสมบูรณ์แบบ พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
“แล้วเราจะทำยังไงกันดี? นั่งดูอยู่ตรงนี้?” ซุนเป่าลู่ขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ในเมื่อเขาฉวยโอกาสไม่ได้ เขาจึงได้แต่มองดูอยู่ห่างๆ
“เจ้าต้องตาย! แล้วถ้าพวกมันมาเจอเราหลังจากจัดการเสร็จแล้วล่ะ? เจ้าหนีได้หรือข้าหนีได้?” หลี่หยูโจวจ้องมองเขาราวกับเป็นคนโง่เขลา