by บูม บูม บูม!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ตาย ตาย ตาย!”
สัตว์ประหลาดไร้หัวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง คลื่นกระแทกสีแดงเข้มพุ่งออกมาจากฝ่ามือครั้งแล้วครั้งเล่า คลื่นกระแทกสีแดงเข้มเหล่านี้ราวกับระเบิด ระเบิดขึ้นอย่างไม่หยุดยั้งบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว สั่นสะเทือนและเต็มไปด้วยรู
โชคดีที่การต่อสู้ครั้งนี้เกิดขึ้นในสนามรบภายนอกแห่งนี้ หากเป็นในห้วงลึกของจักรวาล ด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวของชายผู้นี้ เหวทั้งจักรวาลพร้อมกับดินแดนดวงดาวนับพันจะถูกทำลายในพริบตา
”แย่แล้ว!”
จักรพรรดิหลิงมู่คุกเข่าลงครึ่งหนึ่งบนอุกกาบาต อกของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง หอกศักดิ์สิทธิ์ผานหลงในมือของเขา ซึ่งสร้างขึ้นจากกระดูกและวิญญาณของมังกรสามชั่วอายุคน ได้หักออกเป็นสองท่อน
”หัวหน้า เราจะทำยังไงดี? เราทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”
ชิงกวง รองหัวหน้าทีม 8 กระซิบ
ชิงกวง หัวหน้าหลิงมู่หันกลับไปมอง สีหน้าบูดบึ้งทันที
ทีม 8 เกือบถูกทำลายล้าง นอกจากรองหัวหน้าชิงกวงแล้ว ยังมีสมาชิกรอดชีวิตเพียงสองคน ทั้งคู่บาดเจ็บสาหัส ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ใกล้จะพังทลาย เสี่ยงตายได้ทุกเมื่อ พวกเขาไม่มีพลังต่อสู้ใดๆ เลย
ชิงกวง หัวหน้าหลิงมู่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วถามอย่างจริงจังว่า “มีข่าวจากท่านซุสบ้างไหม?”
ชิงกวง หัวหน้าพยักหน้าและตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “หัวหน้า ท่านซุสบอกว่าท่านซุสส่งทีม 6 และ 7 ไปแล้ว และพวกเขากำลังมา”
”นั่นสุยซีกับเฮยหยวนหรือ?” สีหน้าของหลิงมู่ผ่อนคลายลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่า “รออีกสักสองสามธูป! สัตว์ประหลาดพวกนี้จะถูกทำลายล้างที่นี่!”
บูม!
”ศิลปะศักดิ์สิทธิ์สูงสุด อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งความคิดเดียว!”
ทันใดนั้น จักรพรรดิหลิงมู่กำหมัดแน่น โซ่สีดำนับไม่ถ้วนแผ่กระจายออกจากร่าง ก่อร่างสร้างอาณาจักรนิรันดร์!
”เข้ามา!”
จักรพรรดิหลิงมู่คว้าอสูรไร้หัวของนักรบห้าแผลเป็นด้วยมือขวา กระชากมันเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งความคิดเดียว
”สังหาร!”
รองผู้บัญชาการ จักรพรรดิชิงกวง ผู้มีจิตสังหารอันแรงกล้า ปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์อันรุนแรง พุ่งเข้าใส่ขุนพลทั้งแปด!
…
ต-ต-ต-ต
จักรพรรดิเฮยหยวนนำหน้า เจี้ยนอู่ซวงและจักรพรรดิอีกกว่ายี่สิบองค์ตามมาติดๆ ฝึกฝนวิชาเทเลพอร์ตอย่างต่อเนื่อง กระโดดโลดเต้นระยิบระยับผ่านความว่างเปล่า
ผ่านไปครึ่งธูป
ฟึดฟัด!
จักรพรรดิเฮยหยวนกระทืบเท้าอย่างแรง ปล่อยคลื่นสีขาวเป็นสายน้ำ ร่างที่พุ่งเข้าใส่หยุดชะงักกะทันหัน!
”มีรอยแยกว่างเปล่าอยู่ข้างหน้า ระวังตัวด้วยทุกคน”
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมอง
ภาพนั้นทำให้หัวใจของเขารู้สึกหนาวสั่น
ไม่ไกลนัก รอยร้าวที่ดูเหมือนดวงตาตั้งตรงได้แปรเปลี่ยนเป็นแดนชำระล้างของอสูร โลหิต
ศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่า ซึมซาบไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิผู้ร่วงหล่น สัตว์ประหลาดสามหัวกำลังคาบจักรพรรดิไว้ในปาก เคี้ยวและฉีกกระชาก
จักรพรรดิยังไม่ตาย สายตาว่างเปล่า ความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่ว อีกด้านหนึ่ง
สัตว์ประหลาดไร้หัวตัวหนึ่งกำศีรษะของจักรพรรดิหลิงมู่ไว้ในมืออันใหญ่โต และพุ่งเข้าใส่ด้วยความสิ้นหวังดุจไก่
“อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ! เจ้าอ่อนแอเกินไป!”
สัตว์ประหลาดไร้หัวกระชากอย่างรุนแรงด้วยมือทั้งสองข้าง ฉีกจักรพรรดิหลิงมู่ออกเป็นสองท่อนและเหวี่ยงเขาไปด้านข้างราวกับกระสอบที่ขาด
วิ่นก่อนที่ร่างศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิหลิงมู่จะฟื้นคืนชีพ สัตว์ประหลาดไร้หัวก็ก้าวไปข้างหน้า ยกเท้าอันใหญ่โตขึ้นเหยียบย่ำอย่างแรง
“เจ้ากล้าดียังไง!!!”
เมื่อเห็นดังนั้น จักรพรรดิแหล่งดำก็โกรธจัด
“ตาย!”
เขากระทืบเท้าขวา แปลงร่างเป็นดาบสีดำสนิทที่ฟันทะลุฟ้าและดิน ทะลุผ่านดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
รัศมีของดาบแผ่กว้างเป็นแสนไมล์ ข้ามผ่านกาแล็กซีและกวาดล้างดวงอาทิตย์และดวงจันทร์!
ติ๊ง!
ทันใดนั้น ดาบก็ฟาดเข้าที่ขาขวาของอสูรไร้หัว กำลังจะร่วงลงมา!
แสงดาบโค้งเป็นรูปเสี้ยวจันทร์แวบวาบ และเสียงกรีดร้องดังสนั่น ขาขวาของอสูรไร้หัวถูกตัดขาดทันที!
“คำราม!”
อสูรไร้หัวคำรามด้วยความเจ็บปวดและเซถอยหลังไปหลายก้าว
“หลิงมู่ เจ้าทำเสร็จแล้วหรือ?”
จักรพรรดิแหล่งดำยื่นมือออกไปยกหลิงมู่ขึ้น ร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ประกอบขึ้นใหม่ทั้งหมด
“เฮยหยวน เจ้านี่น่าเกรงขามจริงๆ”
จักรพรรดิหลิงมู่กล่าว หอบเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึม
“อีกตัวหนึ่ง”
ใบหน้ามนุษย์บนหน้าอกของอสูรไร้หัวสั่นไหว จ้องมองอสูรไร้หัวอยู่ตลอดเวลา
ชิ ชิ ชิ
หนวดนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาจากบาดแผลที่ขาขวาที่ถูกตัดขาด ทันใดนั้น หนวดเหล่านั้นก็รวมตัวกันเป็นขาขนาดมหึมาในพริบตา
บาดแผลหายเป็นปลิดทิ้งทันที
“ไปกันเถอะ”
อสูรไร้หัวพ่นลมเย็นยะเยือก หันหลังกลับ และพยายามดำดิ่งกลับเข้าไปในช่องว่างของความว่าง
เปล่า เหล่าขุนพลทั้งแปดหัวเราะเยาะและส่ายหัว
“พวกเจ้าอยากออกไปหลังจากฆ่าใครไปหรือ?”
เสียงเย็นชาดังก้องไปทั่วความว่างเปล่า
ทันใดนั้น ชายหนุ่มร่างผอมในชุดคลุมสีขาวก็ก้าวออกมาจากความมืดมิดของความว่างเปล่า ตัดเส้นทางของอสูรไร้หัว
ด้านหลังชุดคลุมสีขาวมีคำว่า “ทีมที่หก” ปักด้วยด้ายสีดำขนาดใหญ่
แวววาว หัวหน้าทีมที่หก ซู่ซือ มาถึง
ด้านหลังเขา สมาชิกทีมกว่าสิบคนเดินออกมาอย่างช้าๆ ไหล่ชนไหล่
บุตรศักดิ์สิทธิ์เก้าดาวเข้าร่วมทีมที่หก เขาพยักหน้าให้เจี้ยนอู่ซวงและเรียก “ผู้นำ” ผ่านเสียง เจี้ยนอู่ซวงพยักหน้าเล็กน้อย เพราะรู้ว่าสถานการณ์เร่งด่วนไม่ใช่เวลาพูดคุยเล็กๆ น้อยๆ จึงส่งข้อความขอให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป
”อ้อ?”
ใบหน้าบนหน้าอกของอสูรไร้หัวบิดเบี้ยว เหลือบมองกลับไปที่จักรพรรดิสุยซี ก่อนจะหันกลับไปมองจักรพรรดิเฮยหยวน แทนที่จะกลัว กลับมีความตื่นเต้นแวบหนึ่งปรากฏขึ้นที่มุมปาก ขณะที่เขาพึมพำด้วยรอยยิ้มร้ายกาจต่ำๆ ว่า
”น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ”
ทันใดนั้น
เขาก็เงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
”ขุนพลทั้งแปด กินพวกมันซะ!”
บูม!!!
พลังงานนับไม่ถ้วนรวมตัวกันบนฝ่ามือของเขา และปากขนาดมหึมาก็ผุดขึ้นมาจากที่เดิม
ปากอ้าออก ลำแสงสีแดงเข้มพุ่งเข้าใส่ร่างของจักรพรรดิต้นกำเนิดทมิฬอย่างดุเดือด!
โครม!
จักรพรรดิต้นกำเนิดทมิฬฟาดฟันดาบมหึมา ปัดกระสุนออกไปเป็นชุด เขาประกาศอย่างเย็นชาว่า “ทีมเจ็ด ฆ่า!”
”ใช่!”
ทั้งทีมเจ็ดคำราม ปลดปล่อยพลังเวทมนตร์อันหลากหลาย พุ่งเข้าใส่ขุนพลทั้งแปด!
”ฮึดฮึดฮึดฮึด”
ท่ามกลางขุนพลทั้งแปด สัตว์ประหลาดหัวงูสามหัวและร่างมนุษย์ จู่ๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างประหลาด แลบลิ้นออกมาพร้อมพูดว่า “อาหารมาแล้ว”
ดวงตาของเขาหรี่ลง สีหน้าโลภมาก นัยน์ตาสีเขียวมรกตบิดเบี้ยว ขณะที่สายตากวาดมองใบหน้าของฝูงชน
ในที่สุด สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเจี้ยนอู่ซวง
”น่าสนใจ! เจ้าตัวเล็กที่อ่อนแอเช่นนี้กล้ามาก่อกวนพวกเรางั้นเหรอ?”
ปัง!
เขากระทืบเท้าขวา แปลงร่างเป็นภูตผี พุ่งเข้าใส่เจี้ยนอู่ซวงทันที!