by 
ระดับฝีมือการต่อสู้ที่เย่ฝานแสดงออกมานั้นสูงถึงระดับเทียนหวงแล้ว แม้ว่ากัวเซียงฉีจะเป็นนักสู้ระดับสูง แต่เขาก็เป็นแค่น้องชายของเย่ฝาน!
สายน้ำราวกับแผ่นเหล็กร้อนที่ถูกโยนลงไป ระเหยไปอย่างรวดเร็ว! ในชั่วพริบตา สายน้ำก็ระเหยหายไป กัวเซียงฉียังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า เขาจ้องมองสิ่งเหล่านี้ด้วยความงุนงง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“ฮัวลาลา” โซ่หยวนฮุนหมุนวนไปในอากาศและสังหารกัวเซียงฉี ดวงตาของกัวเซียงฉีเบิกกว้างขึ้นทันที เขาถอยกลับโดยไม่คิด เย่ฝานสะบัดมือ พลังแห่งกฎแห่งห้วงอวกาศก็แนบแน่นกับโซ่หยวนฮุน!
เดิมทีโซ่หยวนฮุนอยู่ห่างจากกัวเซียงฉีเจ็ดฟุต ด้วยพรแห่งกฎแห่งห้วงอวกาศ โซ่หยวนฮุนก็หายไปจากตำแหน่งเดิมทันที เมื่อมันปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันอยู่ห่างจากกัวซงฉีไม่ถึงสิบฟุต!
“ปัง!” โซ่วิญญาณฟาดเข้าร่างของกัวซงฉีอย่างรุนแรง กัวซงฉีรู้สึกถึงพลังมหาศาลราวกับภูเขา พุ่งเข้าใส่หลังของเขาจากด้านหลัง ทำให้เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด!
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น! หลังจากที่กัวซงฉีถูกกระแทกจนกระเด็นไป หมอกสีเทาดำก็พุ่งเข้ามาปกคลุมเขา
ทันที พลังกัดกร่อนอันทรงพลังได้เข้าปกคลุมกัวซงฉีในทันที กัดกร่อนไม่ใช่ร่างกาย แต่วิญญาณ
ความเจ็บปวดที่แผดเผาทำให้กัวซงฉีสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เขากลิ้งตัวลงบนพื้นราวกับไส้เดือน รัศมีอันทรงพลังของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย
หลิวเฉวียนฟู่และคนอื่นๆ ตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนี้ ไม่มีใครคาดคิดว่านักรบชั้นสูงผู้เคยหยิ่งผยองผู้นี้จะพ่ายแพ้ให้กับเย่ฝาน ราวกับว่าเขาไม่มีแรงต้านทานใดๆ เลย
“บ้าเอ๊ย… เจ็บ! เจ็บมาก!” กัวซ่งฉีกรีดร้องพลางกลิ้งตัวลงกับพื้น เกือบล้มลง
คนอื่นๆ ต่างมารวมตัวกันและมองดูกัวซ่ง
ฉีในสภาพที่น่าสังเวช ไม่มีใครพูดอะไรได้แม้แต่วินาทีเดียว ซุนหยวนพ่นลมหายใจอย่างแรงและมองกัวซ่งฉีด้วยสีหน้าเยาะ
เย้ย เมื่อสถานการณ์คลี่คลายลง กัวซ่งฉีไม่สามารถกระโดดได้อีกต่อไป หลิวเฉวียนฝู่ก็หายกังวลและรีบวิ่งไปช่วยหยางซานไป๋ที่กำลังจะตายขึ้นมา ในเวลานี้ อาการของหยางซานไป๋ทรุดหนักลงอย่างมาก ร่างกายของเขาถูกกัดกร่อนเป็นรูพรุนหลายรู พลังภายในของเขาสับสนวุ่นวาย หากพวกเขามาไม่ทันเวลา กัวซ่งฉีคงไม่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้
หลิวเฉวียนฝู่สูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้า ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาแยกทางกัน หยางซานไป๋ยังคงสบายดีและได้พูดคุยกับเขาเกี่ยวกับวันเวลาหลังจากออกจากโลกของโปซา
ทันใดนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นแบบนี้ในพริบตา หยางซานไป๋ไอสองครั้ง ใบหน้าซีดเผือด ราวกับจะตายในวินาทีถัดมา
หลิวเฉวียนฟู่ปลอบหยางซานไป๋ “อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ ไม่เป็นไร! เจ้าหมอนั่นพ่ายแพ้ต่อท่านเย่ฝาน”
เมื่อได้ยินคำว่า “เย่ฝาน” ดวงตาของหยางซานไป๋เบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาตัวสั่นและพูดว่า “เย่ฝาน? เย่ฝานคือใคร?”
หลิวเฉวียนฟู่ยิ้มอย่างหมดหนทางพลางชี้ไปที่เย่ฝานที่เดินเข้ามาหากัวเซียงฉีแล้ว “จะมีใครอีกเล่านอกจากเขา? ในโลกโพชาทั้งหมด มีเพียงเย่ฝานเท่านั้นที่สามารถโจมตีโดยไม่ลังเลและเอาชนะกัวเซียงฉีได้”
หยางซานไป๋พยักหน้าเล็กน้อย ถูกต้อง! นักรบชั้นยอดส่วนใหญ่ร่วมมือกับพวกเขา มีเพียงเย่ฝานเท่านั้นที่สามารถเอาชนะกัวเซียงฉีและช่วยเหลือพวกเขาได้ ซึ่งในช่วงหลังนี้มีแต่เย่ฝานที่ส่งเสียงดังโวยวาย
เขาได้ยินเรื่องเย่ฟานมานานแล้ว และนับตั้งแต่เขาเข้ามายังที่ราบล่าสัตว์อสูร ข่าวคราวเกี่ยวกับเขาก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับค่าหัวของเย่ฟาน ซึ่งทำให้หลายคนเฝ้าจับตาดูเขาอยู่ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว