by 
“หยูซิน ข้ารักเจ้า!” เขาพึมพำ
“ข้าก็รักเจ้า! ชาตินี้ข้าจะรักเพียงเจ้า” เธอตอบพลางประคองใบหน้าและจูบริมฝีปากของเขา
คืนนั้น หวังหยูซินได้เห็นพลังอันไร้ขีดจำกัดของอี้เฉียนโม่ ทำให้เธออยากทวงคืนคำพูดเดิม
เธอสงสัยจริงๆ ว่า “พลัง” ของสามีเธอกำลังขาดหายไปเพราะงาน
เป็นไปไม่ได้เลย!
วันรุ่งขึ้น หวังหยูซินตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหลัง
“ช่วยนอนต่ออีกหน่อยได้ไหม” อี้เฉียนโม่ถาม ดูเหมือนพลังจะเต็มเปี่ยมเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดจากการยกแขน
ขึ้น “ไม่ ข้าจะไปล้างตัว วันนี้เราต้องกลับคฤหาสน์” หวังหยูซินกล่าว
งานแต่งงานจัดขึ้นเมื่อวานนี้ และถ้าเธอไปสายเกินไปในวันนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะขาดมารยาท แม้ว่าตระกูลอี้จะไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้มากนัก
“ตกลง เจ้าตัดสินใจเอง” อี้เฉียนโม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
หวังอวี้ซินลุกจากเตียง ตั้งใจจะไปเข้าห้องน้ำ แต่
ก้าวไปได้แค่สองก้าว ขาก็ทรุดลงแทบทรุด ถ้าอี้เฉียนโม่ไม่จับเอวเธอไว้ เธอคงทรุดลงไปกองกับพื้นแน่
“เกิดอะไรขึ้น” อี้เฉียนโม่ถามอย่างกังวล
“คือ… ขาฉันอ่อนแรงนิดหน่อย” หวังอวี้ซินพึมพำอย่างเขินอาย “ก็เพราะนาย…”
อี้เฉียนโม่เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น “โอเค ความผิดฉันเอง เมื่อวานฉันควบคุมตัวเองไม่ได้” เขาพูดพลางอุ้มหวังอวี้ซินไปที่ห้องน้ำเพื่อช่วยเธอล้างตัว
หลังจากออกมาจากห้องน้ำ อี้เฉียนโม่ก็ช่วยหวังอวี้ซินเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
ทั้งสองอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้ว และได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากเห็น
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่เธอเพิ่งคลอดลูก เธอขยับตัวได้ไม่มากนัก อี้เฉียนโม่จึงดูแลเธอด้วยตัวเอง ช่วยอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แม้กระทั่งห้ามพี่เลี้ยงและคนดูแลไม่ให้ทำอะไรเลย ถึง
แม้ว่าหวังอวี้ซินจะรู้สึกอายเล็กน้อย แต่แขนของเธอก็ยังปวดมาก เธอจึงปล่อยให้อี้เฉียนโม่จัดการให้
หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแล้ว อี้เฉียนโม่ก็เริ่มหวีผมให้หวังอวี้ซิน
“คุณทำได้เหรอ” หวังอวี้ซินถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
“ไม่ยากหรอก” อี้เฉียนโม่กล่าว
เขาตั้งใจจะมัดผมหางม้าให้เธอเหรอ? ถ้าเป็นหางม้าธรรมดาก็คงไม่ยาก
แต่สิ่งที่ทำให้หวังอวี้ซินประหลาดใจคือ อี้เฉียนโม่ไม่ได้ถักผมหางม้า แต่ถักเปียแบบอื่นแทน และวิธีการถักก็ค่อนข้างซับซ้อน
แต่พอถักเปียเสร็จ ดวงตาของหวังอวี้ซินก็เบิกกว้างขึ้น
ดูคลาสสิก อ่อนเยาว์ และอ่อนหวาน
“คุณถักเปียได้ยังไง” เธอถามด้วยความประหลาดใจ เธอไม่รู้เลยว่าเขามีทักษะนี้!
“ฉันเพิ่งเรียนรู้เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันคิดว่าคุณกับลูกเป็นผู้หญิงทั้งคู่ ฉันคงต้องใช้มันอีกเยอะในอนาคต” อี้เฉียนโม่กล่าว
“คุณเรียนมานานเท่าไหร่แล้ว” หวังอวี้ซินถามอีกครั้ง พลางสงสัยว่าเขาตั้งใจเรียนถักเปียทุกคืนขณะที่เธอกำลังหลับอยู่หรือเปล่า
“แค่ดูวิดีโอวันละไม่กี่นาทีเอง” อี้เฉียนโม่กล่าว “
หืม?”