by 
แล้วนาง…นางจะรักเขาได้หรือไม่? สุขภาพของนางย่ำแย่ อนาคตของลูกในท้องก็แขวนอยู่บนเส้นด้าย!
ถ้านางสัญญากับเขาแบบนั้น คงจะเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยใช่ไหม?
ณ จุดนี้ หวังอวี้ซินคงอยากให้อี้เฉียนโม่ไม่รักเธอมากกว่า
อย่างน้อยถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนาง เขาก็คงไม่ได้รับผลกระทบ
ทารกจะคลอดไม่ทันกำหนด และผลการประเมินของแพทย์ระบุว่าต้องผ่าคลอดตอนอายุครรภ์ 32 สัปดาห์
แต่ 32 สัปดาห์นี่แค่แปดเดือนเอง เร็วเกินไปสำหรับหวังอวี้ซิน!
“ข้าขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม? ข้าขอรอจนถึง 35 สัปดาห์ได้ไหม?” หวังอวี้ซินถาม
“คุณหวัง ด้วยสุขภาพของท่านในตอนนี้ หากท่านรอจนถึง 35 สัปดาห์ มันจะยิ่งเป็นอันตราย และอาการจะยิ่งควบคุมไม่ได้” แพทย์กล่าว
“แค่สามสัปดาห์ ข้าทนได้!” หวังอวี้ซินกล่าว
ทารกอายุครรภ์ 32 สัปดาห์ยังเล็กเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อปอดยังไม่พัฒนาเต็มที่ และยังมีภาวะแทรกซ้อนอีกมากมาย
ณ จุดนี้ การอยู่ในครรภ์นานขึ้นอีกหนึ่งวันยังดีกว่าอยู่ข้างนอกเจ็ดวัน
อย่างน้อย 35 สัปดาห์จะปลอดภัยกว่าสำหรับเด็ก
“อวี้ซิน ฟังหมอเถอะ 32 สัปดาห์!” อี้เฉียนโม่กล่าว “ด้วยความก้าวหน้าทางการแพทย์ในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าเด็กจะคลอดตอน 32 สัปดาห์ ก็ยังรับประกันได้ว่าพวกเขาจะรอดชีวิต!”
“แต่ฉันกลัวว่าทารกจะคลอดก่อนกำหนด ถึงแม้ว่าเขาจะรอดชีวิต แต่หากบางส่วนของร่างกายยังไม่พัฒนาเต็มที่ ก็อาจส่งผลกระทบต่อชีวิตได้ ฉันอยากให้เขาได้รับการปกป้องมากกว่านี้” หวังอวี้ซินกล่าว
เธอรู้ว่าเธอโลภมาก ตอนนี้เด็กยังมีชีวิตอยู่ เธอจึงอยากให้เขาได้รับการปกป้องมากกว่านี้!
“แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอยู่ในอาการโคม่านานถึง 16 ชั่วโมง หรือมากกว่านั้น เหมือนครั้งที่แล้ว?” อี้เฉียนโม่กล่าวพลางระงับความกลัวในใจ
ตอนนั้นเอง เขานั่งลงข้างเตียงเธอ มองร่างที่หมดสติของเธอ หวาดกลัวว่าเขาจะทำอย่างไรหากเธอไม่ตื่นขึ้นมาจริงๆ
ในขณะนั้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความโศกเศร้า
โชคดีที่ในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้น!
แต่ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเธอจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะฟื้นคืนสติหากเธอกลับเข้าสู่อาการโคม่าอีกครั้ง
“เฉียนโม่ ขอฉันอดทนอีกหน่อยได้ไหม? ถ้าเธอทนไม่ไหวจริงๆ เรามาผ่าคลอดกัน!” หวังอวี้ซินถาม อี้
เฉียนโม่เม้มปากแน่น จ้องมองเธอ “เธออยากอดทนต่อไปอีกเหรอ? จริงหรือที่ว่าสำหรับเธอ มีเพียงเด็กคนนี้เท่านั้นที่เป็นครอบครัวของเธอ สิ่งสำคัญที่สุดของเธอ และข้า… ไร้ความหมาย?”
หวังอวี้ซินสำลัก
ไม่ เขาไม่ได้เป็นอะไรสำหรับเธอ เขาคือคนที่เธอรัก!
ผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดซึ้ง!
“เธอ… รักฉันไหม?” อี้เฉียนโม่ถาม หวัง
อวี้ซินลังเลว่าจะตอบเขาอย่างไร
ความรัก แน่นอนว่าเธอรัก!
แต่ถ้าเธอตอบตกลงไป เขาจะยิ่งถูกจำกัดมากขึ้นไปอีกหรือ?
ตอนนี้อนาคตของเธอกับลูกยังไม่แน่นอน และเธอยังไม่อยากเอ่ยคำว่า “รัก” ออกมาตอนนี้ เพราะตอนนี้เธอยังไม่สัญญาอะไรกับเขาได้เลย!
ความลังเลของเธอทำให้เขายิ้มอย่างขมขื่น
“งั้นก็เป็นความผิดของฉันเองสินะ ที่จริงเธอไม่เคยรักฉันเลย! ไม่ว่าฉันจะอ้อนวอนเธอเท่าไหร่ เธอก็ยังอยากเสี่ยงชีวิตเพื่อลูกในท้องของเธอ! เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!” อี้เฉียนโม่กล่าว