by 
เมื่อคิดถึงหวังอวี้ซิน ผู้ซึ่งรอดชีวิตมาได้ในที่สุด ลูกน้อยในท้องเติบโตอย่างปลอดภัย แต่กลับต้องเข้ารับการทำแท้งภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ อี้เฉียนจินรู้สึกเศร้าใจอย่างบอก
ไม่ถูก “ทำแท้งเหรอ? อวี้ซินจะยอมไหม?” หลิงอี้หรานพึมพำพลางนึกถึงตอนที่เธอท้องแฝดสาม คุณหมอเคยบอกเธอว่าเธอไม่เหมาะกับการมีลูกคนที่สามและแนะนำให้ทำแท้ง
แต่ในตอนนั้น เธอได้ตัดสินใจเสี่ยงชีวิตและปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
สภาพของอวี้ซินในตอนนี้ทำให้หลิงอี้หรานนึกถึงตัวเองในตอนนั้น
อี้จินหลี่เดาความคิดของภรรยาได้อย่างชัดเจน จึงยกมือขึ้นโอบกอดเธออย่างอ่อนโยน “อย่าคิดมาก การทำแท้งก็หมายถึงการอยากให้เธอมีชีวิตที่แข็งแรงขึ้น ถ้าเธอต้องการมีลูกจริงๆ ในอนาคตก็จะมีโอกาสมากมาย”
“แต่ถึงเราจะมีลูกอีกคน มันก็ไม่ใช่คนนี้” หลิงอี้หรานกล่าวด้วยหัวใจที่สั่นไหวอย่างลึกซึ้ง
“แต่เราทุกคนรู้ดีว่าถ้าเธอยืนยันที่จะมีลูกคนนี้ เธออาจจะตายบนโต๊ะผ่าตัด” อี้จินหลี่กล่าว “ถ้าเราโน้มน้าวเธอได้ดี เธอก็จะเข้าใจ”
มันง่ายขนาดนั้นจริงหรือ? หลิงอี้หรานรู้สึกสงสัย
จากวิธีที่หวังอวี้ซินลากซูเหวินถิงลงจากหน้าผา เธอเข้าใจดีว่าเด็กคนนี้มีความกล้าหาญเกินกว่าคนธรรมดาจะเอื้อมถึง เธอ
มุ่งมั่นที่จะเผาเรือของเธอ
คนแบบนี้โหดร้ายกับคนอื่น และโหดร้ายยิ่งกว่ากับตัวเองเสียอีก!
“ฉันจะไปคุยกับเธอ!” อี้เฉียนโม่กล่าว “ฉันจะทำให้เธอตกลงทำแท้ง!”
พูดจบอี้เฉียนโม่ก็ออกจากห้องประชุมไป อี้เฉียน
จินมองหลังพี่ชายแล้วกัดริมฝีปากอย่างเศร้าสร้อย เขาคิดว่าเมื่อได้พบกับอวี้ซินแล้ว สิ่งดีๆ ก็จะเกิดขึ้นกับเขาในที่สุด
แต่ทำไมเรื่องทั้งหมดนี้ถึงกลับมาวุ่นวายอีก?
ใบหน้าของหลิงอี้หรานเต็มไปด้วยความกังวล ความรู้สึกแย่ๆ ผุดขึ้นมาในใจ
————
เมื่ออี้เฉียนโม่กลับมาถึงห้องของหวังอวี้ซิน เธอหลับไปแล้ว
เขานั่งลงข้างเตียง มองใบหน้าที่หลับใหลของเธออย่างเงียบงัน
เธอเต็มไปด้วยบาดแผล แม้แต่ในชุดคลุมโรงพยาบาล เขาก็ยังเห็นร่องรอยของผ้าก๊อซพันรอบชายเสื้อและข้อเท้า
บาดแผลอันน่าสยดสยองที่ปรากฏในบันทึกทางการแพทย์ทำให้เขาอยากแทนที่เธอ
ผู้หญิงคนนี้จะกล้ากระโดดลงไปได้อย่างไร?
เขาปฏิบัติกับเธอแบบนั้น แล้วทำไมเธอถึงต้องเสี่ยงทุกอย่างเพื่อเขาแบบนี้?
เด็ก…
เขาดีใจมากเมื่อรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ การ
ได้พบเธอและมีลูกกับเธอ แน่นอนว่าเธอคงเต็มใจที่จะอยู่กับเขาอีกครั้ง
แต่ทัศนคติของเธอที่มีต่อเด็กกลับทำให้เขารู้สึกแย่
เธอไม่อยากให้เด็กต้องมายุ่งกับเขา!
เธอแคร์เด็ก!
แต่เธอกลับไม่สนใจเขาอีกต่อไป!
สำหรับเธอ เธอได้ “ตอบแทน” เขาไปแล้ว เธอจึงไม่ได้รู้สึกผิดอะไรกับเขา แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่ได้สนใจหรือชอบเขาเลยสักนิด
เหมือนกับ…เธอเคยชอบเขาบ้างไหมนะ?
อี้เฉียนโม่ไม่มีความมั่นใจในจุดนี้เลยแม้แต่น้อย