by 
“ยืนนอกกรอบ อย่าให้ใครเข้ามา”
ในที่สุดเขาก็กลายเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในกรอบ!
อี้เฉียนโม่หลับตาลงและเอื้อมมือไปยังจุดที่เลือดสูบฉีด ร่างที่ปรากฏขึ้นในความคิดของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหวังอวี้ซิน
————
ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่เธอลาออก และเธอก็ได้ตกลงกับเจ้าของบ้านเช่าเพื่อปล่อยเช่าช่วงอพาร์ตเมนต์ของเธอ
เธอเก็บข้าวของและซื้อตั๋วรถไฟความเร็วสูง อีกสองวันเธอจะต้องออกจากเซินเจิ้นอย่างสมบูรณ์
สำหรับร่างเล็กอย่างเธอ การออกจากเมืองคงไม่มีผลอะไรกับเธอเลย
มันเหมือนหยดน้ำที่ไหลลงสู่บ่อน้ำ ไม่มีใครสังเกตเห็น!
เหลืออีกเพียงสองวัน!
หวังอวี้ซินเดินเตร่ไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย
ในช่วงสองวันสุดท้ายในเซินเจิ้น เธอต้องการเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน เมืองที่เธอเติบโตขึ้น เมืองที่เธอและอี้เฉียนโม่พบกัน บางที
ในอนาคต เธออาจจะไม่ได้เหยียบเซินเจิ้นอีกเลย
เมื่อเธอเดินผ่านสวนสาธารณะประชาชนเซินเจิ้น ก้าวเท้าของเธอก็หยุดชะงักลงทันที
ที่นี่… คือสถานที่ที่เธอเคยอยากไปเยี่ยมเยือนกับอี้เฉียนโม
เธอดูข่าวอยู่พักหนึ่ง และข่าวก็พูดถึงต้นไม้อายุกว่าร้อยปีในสวนสาธารณะประชาชน ซึ่งกลายเป็นต้นไม้ขอพรสำหรับคนหนุ่มสาวไปโดย
ปริยาย ผู้คนมากมายไปขอพรที่นั่น จนทางสวนสาธารณะถึงกับสร้างรั้วขอพรไว้ข้างๆ ต้นไม้เพื่อเป็นเกียรติแก่ชื่อของมัน นักท่องเที่ยวสามารถซื้อริบบิ้นขอพรและผูกติดกับรั้วหลังจากขอพรเสร็จแล้ว
หวังอวี้ซินคิดว่าเป็นโครงการสร้างรายได้ให้กับสวนสาธารณะมากกว่า
แต่กลับมีโพสต์ออนไลน์มากมายที่อ้างว่าต้นไม้ขอพรนั้นได้ผลดี
เธอจึงเล่าให้อี้เฉียนโมฟัง
เขาบอกว่า “สักวันเราไปดูด้วยกัน ขอพร แล้วดูว่าจะได้ผลไหม”
แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีคำว่า “ทีหลัง”
ไม่นานนัก หวังอวี้ซินก็มาถึงต้นไม้ขอพร
เพราะมันโด่งดังในโลกออนไลน์ หาไม่ยาก
ที่รั้วใต้ต้นไม้ หวังอวี้ซินเห็นริบบิ้นหลากสีผูกติดกันเป็นพันๆ พันๆ หมื่นๆ พันๆ กัน?
ขณะที่เธอยืนอยู่ใต้ต้นไม้ นักท่องเที่ยวหลายคนก็หยุดอยู่ใกล้ๆ
ผู้หญิงหลายคนประสานมือกัน อธิษฐานอย่างชัดเจน ผู้หญิง
ดูเหมือนจะเชื่อในคำอธิษฐานมากกว่า
หวังอวี้ซินไปที่ร้านค้าข้างต้นไม้เพื่อซื้อริบบิ้นขอพร
จากนั้นใต้ต้นไม้ เธอประสานมือกันและอธิษฐานอย่างจริงใจ
พรข้อแรก: ขอให้อี้เฉียนโม่ปลอดภัยและสุขภาพแข็งแรงในอนาคต
พรข้อที่สอง: ขอให้อี้เฉียนโม่มีความสุข!
พรข้อที่สาม: สักวันหนึ่งอี้เฉียนโม่จะได้พบคนที่เขารักอย่างแท้จริง
แต่ถึงแม้เธอจะขอพรข้อที่สามนี้ หวังอวี้ซินก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
แม้รู้ว่าชาตินี้เธอกับอี้เฉียนโม่จะไม่มีวันได้อยู่ด้วยกัน แต่
เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวด
ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนกว่าจะปล่อยวางความรู้สึกที่มีต่อเขาเสียที