by 
อี้ จินหลี่ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แล้วนายวางแผนจะบอกแม่นายไหม”
สายตาแบบนั้นเป็นทั้งคำเตือนและการข่มขู่
อี้ เฉียนโม่ รู้ว่าเมื่อเป็นเรื่องของแม่ พ่อของเขาสามารถเพิกเฉยต่อคนอื่นได้อย่างสิ้นเชิง รวมถึงตัวเขาและลูกๆ ด้วย
สำหรับพ่อ บุคคลสำคัญที่สุดในโลกคือแม่ ส่วนเรื่องอื่นๆ เป็นเรื่องรอง
แม้ว่าแม่จะรู้ด้านมืดของเขาอยู่บ้าง แต่ในขณะเดียวกัน เขาจะพยายามแสดงแต่ด้านดีออกมา ไม่ยอมให้แม่เห็นด้านที่โหดร้ายของเขามากเกินไป
“ผมจะไม่บอกแม่” อี้ เฉียนโม่ กล่าว “ดังนั้น อย่ามายุ่งกับเรื่องระหว่างผมกับหวัง อวี้ซิน”
“ในฐานะพ่อ ผมแค่อยากเตือนนายว่า ถ้านายไม่สามารถปล่อยวางความสัมพันธ์นี้ได้จริงๆ ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่นายยังกอดอีกฝ่ายไว้แน่น คนๆ นั้นก็จะอยู่เคียงข้างนายตลอดไป”
“ถึงแม้เธอจะไม่รักผมก็ตาม” อี้ เฉียนโม่ เยาะเย้ย “ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบังคับคนที่ไม่รักให้มาอยู่กับฉัน!”
หลังจากได้เห็นความรักระหว่างพ่อกับแม่ เขาก็ไม่อยากยึดติดกับอะไร
อีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีศักดิ์ศรีของตัวเอง
อีกด้วย หากหวังอวี้ซินไม่ได้รักเขาสุดหัวใจ แต่กลับถูกเขาหลอกใช้ เขาก็คงไม่อยากมีเธออยู่ดี!
“จริงเหรอ?” อี้จินหลี่ยิ้ม
“ฉันจะปล่อยวางความรู้สึกที่มีต่อเธอ และจะไม่ยอมให้เธอมามีอิทธิพลกับฉันแม้แต่น้อย” อี้เฉียนโม่กล่าว
เขาไม่คิดว่าการจะปล่อยวางความรู้สึกที่มีต่อหวังอวี้ซินจะเป็นเรื่องยาก!
————
แต่เมื่ออี้เฉียนโม่กลับมาที่โรงแรมที่หวังอวี้ซินเคยทำงานอีกครั้ง อารมณ์ของเขาก็ยังคงขุ่นมัว
เธอบอกว่าเธอลาออกแล้ว ดังนั้นวันนี้เขาจึงไม่ควรมาพบเธออีก
แต่ทำไมเขาถึงยังคิดถึงเธอ ทั้งที่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน?
เลิกคิดถึงผู้หญิงคนนี้ได้
แล้ว! วันนั้นเขาพาเธอมาเพื่อบอกตัวเองว่าเธอไม่ได้มีอะไรพิเศษ
ระหว่างพวกเขาก็แค่ข้อตกลงกัน
ในเมื่อมันเป็นข้อตกลงกัน จึงไม่จำเป็นต้องมีความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น
รัก เกลียด ไม่มีอะไรทั้งนั้น!
และคนที่ให้เขามาพักที่นี่วันนี้ก็คือคนจากเซินเจิ้นที่ทำธุรกิจกับตระกูลอี้
พวกเขาพยายามเอาใจเขาอย่างเต็มที่ แต่เขาก็ยังคงไม่สนใจ ราวกับว่าไม่มีอะไรทำให้เขาตื่นเต้นได้เลย
นี่อาจเป็นอิทธิพลของหวังอวี้ซินหรือเปล่านะ?
ทันใดนั้น ก็มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาหาอี้เฉียนโม่ พร้อมกับถือแก้วไวน์ “คุณชายอี้ ดื่มอะไรไหม? คืนนี้ข้าไม่เห็นคุณดื่มเลย! ถ้ามีอะไรกังวลใจ ข้ายินดีรับฟังความกังวลของคุณ”
สายตาของหญิงสาวนั้นบ่งบอกถึงความนัยอย่างชัดเจน
อี้เฉียนโม่จ้องมองแก้วในมือของหญิงสาวโดยไม่รับแก้ว ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า “คุณชอบผมไหม?”
“หา?” หญิงสาวตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าไม่คาดคิดว่าจะมีคำถามฉับพลันเช่นนี้เกิดขึ้น
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร นี่คือโอกาส!
หากเป็นโอกาส เธอต้องคว้ามันไว้!
“ใช่ ฉันชอบเธอ” หญิงสาวสารภาพทันที ใบหน้าอันงดงามแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น “ตั้งแต่ฉันพบเธอ ฉันก็คิดถึงเธอมาตลอด ตราบใดที่เป็นเธอ ฉันยินดีทำทุกอย่างเพื่อเธอ”
ขณะที่เธอพูด เธอจัดท่าทางให้ดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น
กลิ่นหอมฉุยของน้ำหอมผู้หญิงลอยฟุ้งเข้าจมูกของอี้เฉียนโม่
ต่างจากกลิ่นบนตัวของหวังอวี้ซินอย่าง
สิ้นเชิง แม้แต่ในเวลานี้ เขาก็ยังคิดถึงเธอ!
“เธอเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อฉันจริงๆ เหรอ?” อี้เฉียนโม่กล่าวพลางมองหญิงสาวตรงหน้า