by 
“ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีค่าพอที่จะทำให้ฉันโกรธ” เสียงเย็นชาของอี้เฉียนโม่ดังก้อง
หวังอวี้ซินตัวสั่น “ไม่มีค่าพอที่จะ…” คำพูดนั้นดูเหมือนจะสื่อถึงช่องว่างระหว่างพวกเขา
เขาไม่เคยแตะต้องเธอได้เลย!
ช่วงเวลาสั้นๆ ของการพบกันนั้นช่างไร้สาระ ราวกับความฝัน
“และ—” อี้เฉียนโม่หันไปหาคนก่อปัญหา “อย่าทำเรื่องไม่จำเป็นแบบนี้อีก ถ้าฉันต้องจัดการกับใครจริงๆ ฉันไม่ต้องการให้คุณมาช่วย!”
ชายคนนั้นหัวเราะแห้งๆ ทันที ขอโทษอี้เฉียนโม่ แล้วพูดกับพนักงานเสิร์ฟในห้องส่วนตัวว่า “คุณจะออกไปจากที่นี่ไหม?”
ในที่สุดพนักงานเสิร์ฟและหวังอวี้ซินก็ออกไปได้
เมื่อออกจากห้องจัดเลี้ยงวีไอพี พนักงานเสิร์ฟทั้งสองที่ตกใจรีบขอบคุณหวังอวี้ซิน “พี่อวี้ซิน ขอบคุณสำหรับวันนี้!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เราคงจะ…”
“โอเค คราวหน้าอย่าสาดไวน์ใส่แขกอย่างหุนหันพลันแล่นอีกนะ” หวังอวี้ซินปลอบใจ
เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่พนักงานเสิร์ฟสองคนออกไป
“อวี้ซิน เธอโอเคไหม? เธอเพิ่งโดนบังคับให้ดื่มเหล้าไปมาก…” เพื่อนร่วมงานที่เรียกเธอมาจัดการพูดอย่างกังวล
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปล้างตัวก่อน” หวังอวี้ซินกล่าว
เธอเพิ่งอาบไปด้วยแอลกอฮอล์และต้องการทำความสะอาด
หวังอวี้ซินเดินไปที่ห้องอาบน้ำพนักงานของโรงแรม ถอดเสื้อผ้าออกและยืนใต้ก๊อกน้ำฝักบัว
น้ำอุ่นชะล้างกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ติดตัวเธอออกไป
ศีรษะของเธอดูเหมือนจะมึนงงเล็กน้อย
ขวดไวน์ดูเหมือนจะระเหยไปในชั่วพริบตา และจิตใจของเธอค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเหนียวข้น
ปรากฏว่าการได้เจออี้เฉียนโมอีกครั้งยังคงเจ็บปวด!
ความเจ็บปวดจะบรรเทาลงอีกนานแค่ไหน?
หลังจากอาบน้ำเสร็จ หวังอวี้ซินก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและก้าวออกจากห้องอาบน้ำ พบกับซูเหวินถิง
ซูเหวินถิงมองเธอด้วยความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง “ฉันได้ยินมาว่าวันนี้เธอโดนเล่นงานหนักเหรอ?” หวังอวี้ซิน
ขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้ซูเหวินถิงจะแสร้งทำเป็นสุภาพเมื่อต้องรับมือกับเธอ
แต่เดือนที่แล้ว หลังจากเลิกรากับอี้เฉียนโม่ ทัศนคติของซูเหวินถิงที่มีต่อเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่ได้ปิดบังความรังเกียจไว้เลย
เดิมทีเธอวางแผนจะคืนตุ๊กตาหมีที่ซูเหวินถิงให้เพื่อขอโทษ แต่กลับหาตุ๊กตาหมีตัวนั้นไม่เจอ ราวกับว่ามันหายไปจากอพาร์ตเมนต์ที่เธอเช่า หวัง
อวี้ซินไม่แม้แต่จะทักซูเหวินถิงและเตรียมจะจากไป
“แกกำลังพยายามอวดใครอยู่ อี้เฉียนโม่ไม่ต้องการแกแล้ว! แกคิดว่าแกเป็นใคร?” ซูเหวินถิงหยุดหวังอวี้ซินและท้าทายเธอ
ดวงตาของหวังอวี้ซินสั่นไหวอย่างกะทันหัน ไม่มีใครในโรงแรมรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับอี้เฉียนโม่
แต่ตอนนี้ซูเหวินถิงพูดได้อย่างมั่นใจ เธอรู้ได้อย่างไรกัน!
เมื่อสบตากับหวังอวี้ซินด้วยสายตาสงสัย ซูเหวินถิงก็เอ่ยอย่างพึงพอใจว่า “ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะใช้อี้เฉียนโม่เพื่อแก้แค้นให้แม่ของเจ้า แต่มันก็ดีแล้ว เจ้าใช้เขา เขาจึงเกลียดเจ้า ผู้ชายอย่างเขาจะไม่มีวันมองเจ้าอีก!”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน!” หวังอวี้ซินตกตะลึง
เรื่องนี้ควรจะมีเพียงนางและอี้เฉียนโม่เท่านั้นที่รู้!