by 
ในชั่วพริบตาถัดมา สายตาของนางสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น
เขาไม่ได้หลับ แต่กำลังจ้องมองนางอยู่
“ขอบคุณ…” หวังอวี้ซินเม้มริมฝีปาก
“เจ้าควรขอบคุณข้าจริงๆ เพราะต่อจากนี้ไปเจ้าต้องตอบแทนข้าอย่างดี” อี้เฉียนโม่กล่าวอย่างใจเย็น
“เจ้าอยากให้ข้าตอบแทนเจ้าอย่างไร” อย่างน้อยการตอบแทนก็คงจะทำให้นางรู้สึกดีขึ้น
หากอี้เฉียนโม่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน นางก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อเขามากขึ้นไปอีก
นางฝันร้ายไปเสียแล้ว แต่หลังจากที่นางเริ่มกอดเขา เธอก็ค่อยๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา
และคำพูดที่นางพูดกับเขาในภายหลังนั้นไม่ใช่ความกลัวที่ไร้เหตุผล แต่มันเป็นความตั้งใจ
สิ่งที่นางประหลาดใจคืออี้เฉียนโม่ให้สัญญาไว้อย่างเต็มใจว่ากู้เฉียนเยาจะไม่ลอยนวล
คำพูดเหล่านั้นเปรียบเสมือนตราประทับแห่งโชคชะตาของกู้เฉียนเยา!
อีกไม่นานนางคงได้เห็นกู้เฉียนเยาถูกขังอยู่ในคุก
เธอควรจะดีใจ ดีใจที่แผนการของเธอสำเร็จลุล่วง และการแก้แค้นของเธอกำลังจะสำเร็จ แต่ขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกผิดต่ออี้เฉียนโม่อย่างท่วมท้น
ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอได้แต่ฉวยโอกาสจากความรักที่เขามีต่อเธอ
“เจ้าคิดอย่างไร? ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างไร?” อี้เฉียนโม่ถาม
“ตราบใดที่ข้าสามารถให้ ข้าจะมอบทุกอย่างให้” หวังอวี้ซินกล่าวอย่างกังวล
“มีอะไรหรือ?” เขาเลิกคิ้วขึ้น ราวกับรอให้เหยื่อกระโดด
“ใช่” เธอสัญญาว่าต่อให้เขาวางแผนจะพรากร่างเธอไปตอนนี้ เธอก็จะไม่ลังเลเลย
“ถ้าอย่างนั้น ในชีวิตนี้ อย่าไปรักผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน” อี้เฉียนโม่กล่าว หวัง
อวี้ซินตกตะลึงและกระพริบตา ราวกับสงสัยว่าเธอได้ยินผิด
“ทำไม เธอทำไม่ได้ล่ะ” เขาถาม
“ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้…” เธอถามอย่างสงสัย
“เพราะฉันไม่อยากให้ผู้หญิงที่ฉันชอบไปชอบผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน ฉันไม่มีนิสัยชอบเล่าเรื่องแบบนี้” อี้เฉียนโม่กล่าว
สีหน้าของหวังอวี้ซินยิ่งหม่นหมองลงไปอีก เขาพูดอะไรเมื่อกี้นี้? ประโยคนี้หมายความว่ายังไง? หรืออาจเป็นว่า – “เธอ… ชอบฉันเหรอ?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ใช่ หวังอวี้ซิน ฉันชอบเธอ” อี้เฉียนโม่พูดอย่างจริงจัง “งั้นก็อย่าไปชอบผู้ชายคนอื่นอีก โอเคไหม? ในอนาคต อยู่ข้างฉันตลอดไปนะ”
เขาไม่มีแรงต้านทานที่จะชอบเธอ
อุบัติเหตุทางรถยนต์ของเธอก็ทำให้เขาเข้าใจหัวใจตัวเองอย่างถ่องแท้
“นับจากนี้ไป ฉันจะปกป้องเธอ อยู่กับเธอ และจะไม่ปล่อยให้เธอเศร้า เสียใจ หรือหวาดกลัวอีกต่อไป” อี้เฉียนโม่เอ่ยเบาๆ เขาไม่เคยมีความรู้สึกใดๆ เกี่ยวกับความรักเลย หากเขาไม่เคยตกหลุมรักใครมาก่อนในชีวิต เขาคงไม่รู้สึกเสียใจ
แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าหากไม่ได้พบเธอในชาตินี้ ชาตินี้คงเป็นชาติที่เสียใจอย่างแน่นอน