by หวังอวี้ซินรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในหัวใจอย่างกะทันหัน หนาวสั่นไปทั่วสันหลัง
“ข้า… ข้าเป็นคนถามเจ้าเรื่องนี้เอง แล้วเจ้ากลับถามข้าแบบนั้น…” เธอพูดอย่างเคอะเขิน
ดวงตาของอี้เฉียนโม่พร่าเลือน “งั้นถ้าเจ้าโกหกหรือทรยศข้าอีก ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่ครั้งนี้เท่านั้น”
หวังอวี้ซินเลียริมฝีปากแห้งผากของเธอ นี่เป็นเครื่องรางช่วยชีวิตหรือ?
ต่อให้อี้เฉียนโม่รู้ว่าความรักที่เธอมีต่อเขาเป็นแค่เรื่องโกหก เขาก็ยังจะปล่อยเธอไปงั้นหรือ?
แต่… ถ้าเธอตกหลุมรักเขาจริงๆ ก่อนที่เขาจะรู้ มันก็คงไม่โกหกหรอกใช่ไหม?
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัว เธอเยาะเย้ยความไร้เดียงสาของตัวเอง
เธอจะชอบอี้เฉียนโม่จริงๆ หรือ? ถ้าชอบจริงๆ เธอจะเป็นยังไง?
ความสนใจของอี้เฉียนโม่ที่มีต่อเธอเป็นแค่เรื่องผ่านๆ เธอจะแต่งงานเข้าไปในตระกูลเศรษฐีได้จริงหรือ?
แล้วถ้าในอนาคตเธอตกหลุมรักอี้เฉียนโม่ แต่อี้เฉียนโม่ไม่สนใจเธอแล้ว ชีวิตที่เหลือของเธอจะเป็นอย่างไร?
ทางออกที่ดีที่สุดคือฉวยโอกาสจากความสนใจชั่วคราวของอีกฝ่าย ลากตระกูลกู่ลงน้ำ เพื่อให้กู้เฉียนเหยาได้รับโทษทัณฑ์ที่สมควรได้รับ เพื่อปลอบประโลมดวงวิญญาณของมารดาบนสวรรค์!
“คิดอะไรอยู่?” เสียงของอี้เฉียนโม่ดังขึ้น
“อ่า ฉันแค่รู้สึกว่า เอ่อ… เมื่อมีเธอคอยปกป้อง ฉันรู้สึกเหมือนเดินหลงทางในเสินเฉิงได้” หวังอวี้ซินกลับมามีสติและรีบหาข้ออ้างเพื่อลืมมันไป
“ถ้าเธออยากเดินหลงทางก็ทำได้” อี้เฉียนโม่กล่าว “แล้วเธอวางแผนจะเดินหลงทางยังไงล่ะ?”
“เอ่อ!” เธอแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง “ฉัน… ล้อเล่นนะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น…”
“กลั้วคอ!
” ท้องของเธอส่งเสียงร้องออกมาอย่างกะทันหัน
หวังอวี้ซินชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย
“หิวเหรอ?” อี้เฉียนโม่พูดพลางดูเวลา “ใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ไปกันเถอะ”
หวังอวี้ซินหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนโซฟาขึ้น
มา อี้เฉียนโม่สังเกตเห็นว่ากระเป๋าสะพายข้างของเธอดูใหญ่ขึ้นกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่ามันอัดแน่นไปด้วยของเต็ม
“ข้างในมีอะไรเหรอ? อ้วนขนาดนั้นเลยเหรอ?” เขาถาม
“อ้อ ตุ๊กตาหมี! เพื่อนร่วมงานจากโรงแรมให้มา” หวังอวี้ซินพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ทำไมเพื่อนร่วมงานของเธอถึงให้ตุ๊กตาหมีแก่เธอล่ะ?” อี้เฉียนโม่ถาม
“เธอบังเอิญชนฉันเมื่อกี้นี้ เลยเป็นของขวัญขอโทษ” หวังอวี้ซินกล่าว
ส่วนเรื่องที่ว่าซูเหวินถิงประมาทหรือจงใจ เธอไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องนี้กับอี้เฉียนโม่
เย็นวันนั้น หวังอวี้ซินกลับบ้าน อาบน้ำเสร็จก็วางตุ๊กตาหมีไว้บนตู้ข้างโต๊ะอาหารอย่างไม่ใส่ใจ จิตใจของเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงบทสนทนากับอี้เฉียนโม่ในวันนั้น
อี้เฉียนโม่ก็ใจดีกับเธอ แต่เธอจะทำอย่างไรให้เขาสนใจเธอมากขึ้นได้?
ต่อเมื่อเป็นเช่นนั้น หากเธอขอให้อี้เฉียนโม่ช่วยทวงคืนความยุติธรรมให้แม่ เขาจะยอมตกลง
วันต่อๆ มา หวังอวี้ซินยังคงทำงานที่โรงแรมต่อในตอนกลางวัน และพักอยู่กับอี้เฉียนโม่หลังเลิกงานหรือวันหยุดสุดสัปดาห์
บางครั้งเขาต้องทำงาน ส่วนเธอก็จะเล่นโทรศัพท์หรือเล่นเกมอย่างเงียบๆ