by “ถ้าอยากมองฉัน ก็มองแบบเปิดเผยสิ ไม่ต้องแอบดูหรอก” ทันใดนั้น เสียงของอี้เฉียนโมก็ดังก้องไปทั่วห้องทำงาน หวังอวี้ ซินตกตะลึง ใบหน้าแดงก่ำ เธอแอบมองเขาอยู่หรือเปล่านะ
“ฉัน… ฉันแค่…”
“อะไรนะ?” เขามองเธออย่างใจเย็น สีหน้าของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังแกล้งสัตว์เลี้ยง
เอ่อ แต่คำอธิบายนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกปฏิบัติเหมือนสัตว์เลี้ยง หวังอวี้ซินแอบประเมินเขาต่ำไป เมื่อสบตากับอี้เฉียนโม เธอจึงพูดอย่างกล้าหาญว่า “โอเค เธอพูดถูก!” และ
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงสบตาเขาอย่างตรงไปตรงมา จ้องมองเขาอย่างเปิดเผย
อี้เฉียนโมยิ้ม “คุณชอบมองฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ใช่ เพราะคุณสวย” หวังอวี้ซินกล่าว ในแง่หนึ่ง นี่คือความจริง ในทางกลับกัน เนื่องจากบุคลิกของเธอต่อหน้าอี้เฉียนโม่ตอนนี้คือ “ฉันชอบอี้เฉียนโม่” เธอจึงควรพยายามทำเหมือนชอบเขา
เวลาที่ใครชอบใคร นั่นแหละคือสิ่งที่ควรทำ
“จริงเหรอ? งั้นลองดูใกล้ๆ สิ” อี้เฉียนโม่พูดพลางก้มหน้าลงพิจารณาเอกสารในมือต่อไป แต่ริมฝีปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยกลับแสดงให้เห็นว่าเขาอารมณ์ดี
คำว่า “หล่อ” มีคนพูดกับเขามากมายนับไม่ถ้วนตั้งแต่เด็ก หลังจากได้ยินมาหลายครั้ง
เขาก็รู้สึกชาชิน คำชมแบบนี้เหมือนคำที่เขาเบื่อหน่ายที่จะได้ยิน
แต่เมื่อได้ยินจากปากของหวังอวี้ซิน เขากลับรู้สึกว่ามันดีทีเดียว
ผู้หญิงคนนี้มักจะทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่และขัดแย้งอยู่เสมอ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอน่าจะเป็นคนที่ “เย็นชา” มาก แต่ต่อมาเขาก็พบว่าเธอหน้าแดงง่าย
แต่เธอขึ้นชื่อเรื่องความขี้อาย แต่บางครั้งเธอก็กล้าแสดงออกอย่างกล้าหาญ
ความรู้สึกขัดแย้งนี้แทรกซึมเข้ามาในใจ ทำให้เขายิ่งอยากรู้มากขึ้น
หวังอวี้ซินถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อมองอี้เฉียนโม่ที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ท้ายที่สุด หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อสบตากับเขา ราวกับว่าสายตาของเขาสามารถมองทะลุทุกความคิดของเธอได้
ทว่า การจ้องมองชายตรง
หน้าอย่างเปิดเผยกลับทำให้เธอสามารถสำรวจเขาอย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น ใบหน้าของเขาคมกริบ สันจมูกโด่ง ทำให้ใบหน้าดูมีมิติอย่างที่หาได้ยากในคนเอเชีย
ดวงตาที่ต่ำลงของเขาเน้นขนตา
ริมฝีปากบางเย้ายวนใจ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ… ทันใดนั้น ภาพจูบของเขาก็ผุดขึ้นมาในหัว… เอ่อ ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน
ความคิดนั้นทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้ง เธอจึงรีบหันไปมองมือของเขาที่ถือปากกา
นิ้วเรียวยาวขาวของเขา ท่าทางที่เขาถือปากกา ปลุกความรู้สึกงดงาม
มือแบบนี้ช่างน่าชื่นใจจริง ๆ สำหรับคนที่หลงใหลในท่าทางมือ มือ
แบบนี้ ไม่ว่าจะเล่นเปียโนหรือถือบุหรี่ไว้บนนิ้ว ก็คงดูมีเสน่ห์ดึงดูดใจ
ไม่น้อย ทันใดนั้น โทรศัพท์ภายในก็ดังขึ้น เสียงเลขานุการก็ดังมาจากข้างใน “คุณอี้ ผู้จัดการฝ่ายวิจัยและพัฒนา คุณโหลวต้องการพบคุณ”
“เชิญเขาเข้ามา” อี้เฉียนโม่กล่าว หวัง
หยูซินเดาว่าเขาอาจจะต้องการคุยธุรกิจกับเขา เธอจึงพูดว่า “งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“ไม่ต้องค่ะ” อี้เฉียนโม่กล่าว