“ไม่ต้องห่วงนะ เธอจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ต่อให้ถึงเวลานั้นจริงๆ ฉันจะให้เงินเธอบ้าง อย่างน้อยก็เพื่อพัฒนาชีวิตของเธอ”
“ไม่เป็นไร” หวังอวี้ซินปฏิเสธ “คุณอี้สามารถให้เวลาฉันได้ สำหรับฉัน มันเป็นโอกาสที่หาได้ยากอยู่แล้ว ฉันโชคดีกว่าคนอื่นมากแล้ว ดังนั้นถึงแม้สุดท้ายเธอจะไม่ชอบฉัน มันก็ไม่สำคัญ เพราะเธอไม่ได้เป็นหนี้ฉัน และไม่จำเป็นต้องจ่ายให้ฉัน”
อี้เฉียนโม่พูดอย่างเฉยเมย “จริงเหรอ? แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกเสมอว่าความรักที่เธอมีให้ฉัน ดูเหมือนจะถอนมันได้ทุกเมื่อหลังจากที่พิสูจน์แล้วว่าฉันไม่ได้ชอบเธอ นี่เป็นเพราะเธอรู้จักตัวเองจริงๆ หรือ… ที่จริง เธอไม่ชอบฉันมากขนาดนั้น หรือแม้กระทั่ง… บางทีอาจจะไม่ชอบเลยก็ได้?”
น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย ราวกับกำลังพูดถึงเรื่องธรรมดาๆ แต่นัยน์ตาสีดำของเขากลับจ้องมองเธออย่างเฉียบคม ราวกับสามารถมองทะลุความคิดของเธอได้ หวังอวี้ซินรู้สึกตึงเครียดไปทั้งตัว หัวใจเต้นแรง แม้แต่ฝ่ามือก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องส่วนตัว พนักงานเสิร์ฟก็เดินเข้ามาพร้อมกับจานอาหาร
“โอเค ไปกินข้าวกันเถอะ” อี้เฉียนโม่กล่าว
หวังอวี้ซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อาหารถูกเสิร์ฟทีละจาน หวังอวี้ซินทำงานในโรงแรมห้าดาว เธอจึงเคยเห็นอาหารเลิศรสมามากมายอยู่แล้ว
อย่างไรก็ตาม อาหารพิเศษบางจานของที่นี่ก็ยังทำให้หวังอวี้ซินตาค้าง
และหลังจากกัดคำแรก คุณจะพบว่าวัตถุดิบในจานเหล่านี้มีความพิเศษเฉพาะตัวมาก วัตถุดิบบางอย่างหายากมาก และอาจจะหาไม่ได้แม้คุณจะมีเงินก็ตาม
“ชอบไหม” อี้เฉียนโม่ถาม
“อร่อยจัง” หวังอวี้ซินพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ถ้าชอบก็แวะมาบ่อยๆ นะ” อี้เฉียนโม่กล่าว เมื่อเขาเห็นเธอกินอาหารคำต่อคำ เขาก็รู้สึกว่าอาหารพวกนี้ดูอร่อยกว่าปกติ
“ไม่จำเป็นหรอก ฉันกลัวว่าถ้าฉันชินกับของอร่อยพวกนี้มากเกินไป ฉันจะเสียใจถ้าไม่ได้กินอีกในอนาคต” หวังอวี้ซินกล่าว “งั้นแค่ได้ชิมของอร่อยก็พอแล้ว”
“ดูเหมือนนายจะไม่เชื่อเลยว่าฉันจะตกหลุมรักนาย ไม่งั้นนายไม่ควรคิดว่าจะมีโอกาสได้กินที่นี่อีกในอนาคตเหรอ?” อี้เฉียนโม่กล่าว “ถ้าแม้แต่ตัวนายเองยังไม่เชื่อ แล้วจะพิสูจน์ให้ฉันเห็นได้ยังไง?” หวังอวี้ซินสำลัก พูดไม่ออกทันที
“ถ้านายอยากพิสูจน์ว่าฉันชอบนายจริงๆ ก็อย่าพูดเรื่องน่าเศร้าแบบนั้นอีกเลย อย่างน้อยนายก็ต้องเชื่อว่าฉันชอบนายจริงๆ ใช่มั้ย?”
ดวงตาของเขาพร่ามัว แววตาที่เธอไม่อาจเข้าใจได้ แต่กลับดึงดูดอย่างลึกซึ้ง ต่อให้
ตอนนี้เธอแค่หลอกใช้อี้เฉียนโม่ ถ้าพวกเขาเข้ากันได้ดี เธอจะหลงเสน่ห์เขาไม่ได้หรือไง?
หลังอาหาร อี้เฉียนโม่ถามขึ้น “มีอะไรกับข้าหรือ”
“อะไรนะ” หวังอวี้ซินตกใจ
“เจ้าไม่ได้บอกว่าอยากใช้เวลากับข้าสักหน่อยเพื่อพิสูจน์ว่าข้าชอบเจ้าจริง ๆ รึ? แล้วเจ้าจะพิสูจน์ยังไง?” อี้เฉียนโม่ถาม
“อ่า…” หวังอวี้ซินกัดริมฝีปาก ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย
สำหรับเธอ สมบัติเดียวของเธอคือร่างกายนี้ หากเธอต้องการให้เขาตกลงช่วยเธอจัดการกับตระกูลกู่ สิ่งเดียวที่เธอให้ได้ก็คือร่างกายนี้
แต่เธอควรจะพูดอย่างไรดี? เธอควรจะตรวจสอบเขาก่อนดีไหม? หรือเธอควรจะยั่วยวนเขาด้วยร่างกายของเธอก่อน?