by 
ร่างลวงตาของเต้าจุนแผ่ซ่านไปด้วยความเย็นชา เขากำลังปราบปรามเมล็ดพันธุ์แห่งเต้าหยวน และไม่อาจออกจากที่นี่ไปได้ง่ายๆ มิฉะนั้นความพยายามทั้งหมดของเขาก็จะสูญเปล่า
โซ่พันล้านเส้นที่กักขังเมล็ดพันธุ์แห่งต้นกำเนิดเต๋า ล้วนถูกเปลี่ยนแปลงด้วยกฎเกณฑ์ ปลายอีกด้านหนึ่งของโซ่เหล่านี้เชื่อมต่อกับปรมาจารย์เต๋า โซ่กฎเกณฑ์เหล่านี้กำลังดูดซับพลังจากเมล็ดพันธุ์แห่งต้นกำเนิดเต๋า แล้วไหลเข้าสู่ร่างกายของปรมาจารย์เต๋าผ่านโซ่เหล่านี้
แม้ว่าเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋าจะต่อสู้อยู่ตลอดเวลา แต่มันก็ทำได้เพียงชะลอความเร็วในการดูดซับพลังจากแหล่งกำเนิดเต๋าเท่านั้น แต่ไม่สามารถหยุดยั้งการสูญเสียพลังจากแหล่งกำเนิดเต๋าได้ นั่นหมายความว่าเมล็ดพันธุ์แห่งเต๋ากำลังอ่อนแอลงเรื่อยๆ และเต๋าซุนก็กำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่อง แข็งแกร่งขึ้นและคาดเดาไม่ได้
เมื่อนานมาแล้ว เมื่อ Dao Zun กำลังวางแผนที่จะทำลายโลกเป็นครั้งแรก เขาถูก Ming Zun ต่อต้าน
พระผู้เป็นเจ้าแห่งชีวิตมิได้ทรงยินยอมที่จะแลกเปลี่ยนชีวิต เนื้อ และโลหิตของสัตว์โลกนับพันล้านในสวรรค์และดินแดนทั้งปวง เพื่อความเป็นนิรันดร์ของพระองค์เอง พระองค์ยิ่งทรงต่อต้านการแทรกแซงการดำเนินงานของวิถีแห่งสวรรค์ ซึ่งละเมิดกฎแห่งการพัฒนาของจักรวาล
ด้วยเหตุนี้ เหล่าเทพแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่ซึ่งนำโดยเทพแห่งชีวิตและเทพแห่งเต๋า จึงได้เปิดฉากสงครามที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์
ปรมาจารย์แห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่เหล่านี้ ซึ่งนำโดยเต๋าซุน ไม่เคยยอมแพ้ในการค้นหาส่วนที่หายไปของเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋า เพราะการค้นพบส่วนนี้ของเต๋าอันยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะทำให้ระบบเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่สมบูรณ์เกิดขึ้นได้อย่างแท้จริง
แต่หลายปีผ่านไปอย่างไม่สิ้นสุด และหลังจากประสบกับการทำลายล้างและการสร้างโลกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนที่หายไปของเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋าก็ไม่เคยปรากฏขึ้นอีกเลย
ทีละน้อย Dao Zun และคนอื่นๆ ไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป โดยคิดว่าส่วนหนึ่งของ Great Dao นี้ถูกทำลายไปจนหมดสิ้นด้วยการตายของ Ming Zun
ใครจะไปคิดว่าในขณะนี้ ขณะที่อัจฉริยะมนุษย์จากแดนล่างดึงดูดหอคอยสายฟ้าเก้าชั้นโดยตรง ส่วนหนึ่งของเส้นทางนี้ดูเหมือนจะปรากฏขึ้น และสงสัยว่าจักรวาลเส้นทางใหม่เอี่ยมก็กำลังก่อตัวขึ้นเช่นกัน
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเส้นทางที่หายไปปรากฏขึ้น? หายนะแห่งยุคสมัยที่กำลังจะมาถึงจะทำลายล้างโลกอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าจะมีจักรวาลเส้นทางใหม่เกิดขึ้น แต่จักรวาลนี้จะไม่มีเวลาและโอกาสที่จะพัฒนา”
เต๋าจุนพูดอย่างเฉยเมย เขาเหลือบมองเมล็ดต้นกำเนิดเต๋าแล้วกล่าวว่า “การทำลายล้างโลกครั้งนี้คือการทำลายล้างโลกครั้งที่เก้า หลังจากการทำลายล้างโลก รากฐานของเจ้าจะอ่อนแอลงอย่างรุนแรงอีกครั้ง และถึงเวลาที่ข้าจะควบคุมเจ้าอย่างสมบูรณ์ ข้าจะแทนที่เจ้าและกลายเป็นต้นกำเนิดของวิถีอันยิ่งใหญ่นับไม่ถ้วนแห่งสวรรค์และโลกนับไม่ถ้วน ข้าคืออวตารแห่งเต๋า และจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้ชั่วนิรันดร์”
“เต๋าจุน อะไรทำให้คุณมั่นใจนักว่าคุณสามารถทำลายโลกได้ในครั้งนี้?”
จิตสำนึกของเมล็ดพันธุ์แห่งแหล่งกำเนิดเต๋าผันผวนเล็กน้อยเพื่อสื่อถึงความหมายของมัน
“เอ่อ?”
ดวงตาลวงตาของเต้าจุนปรากฏเป็นลูกศิษย์ที่แท้จริง เขาจ้องมองเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋าแล้วพูดว่า “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เจ้าจะไร้เดียงสาถึงขนาดคิดว่าการพึ่งพาบรรพบุรุษมนุษย์ จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ เทพแห่งถิ่นทุรกันดาร บรรพบุรุษแห่งสุริยัน บรรพบุรุษแห่งเทพ และบรรพบุรุษแห่งวิญญาณ จะสามารถป้องกันหายนะแห่งยุคสมัยได้จริงหรือ? เมื่อหายนะแห่งยุคสมัยเริ่มต้นขึ้น ข้าก็สามารถทำลายพวกมันได้เพียงแค่โบกมือ”
“เต๋าจุน บางครั้งความฉลาดเกินไปก็อาจส่งผลเสียได้ ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่เจ้าคิด เจ้ากำลังดูดซับพลังต้นกำเนิดเต๋ามากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชีวิตนี้ แต่ยิ่งเจ้าดูดซับพลังต้นกำเนิดเต๋ามากเท่าไหร่ ความผูกพันกับข้าก็ยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่านั้น เจ้าอย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่น เพราะหากทำเช่นนั้น ความพยายามทั้งหมดของเจ้าจะสูญเปล่า!”
“หากเส้นทางที่หายไปปรากฏขึ้นในอารยธรรมก่อนหน้า และสายสัมพันธ์ของคุณกับมันไม่ได้ลึกซึ้งนัก คุณอาจสามารถแยกสายใยแห่งจิตสำนึกอันศักดิ์สิทธิ์ออกมาเป็นร่างโคลนเพื่อยึดครองมันได้ แต่ตอนนี้ คุณทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว”
เมล็ดพันธุ์แห่งแหล่งกำเนิดเต๋าถ่ายทอดจิตสำนึก
แววตาของเต๋าจุนลึกซึ้งและเย็นชาอย่างยิ่ง ดังคำกล่าวของเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋า ยิ่งเขาดูดซับพลังจากเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋าได้มากเท่าไหร่ ความผูกพันก็จะยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นเท่านั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่เก้าของชีวิตนี้ ช่วงเวลานี้ถึงขั้นวิกฤตอย่างยิ่งยวด ในช่วงเวลานี้เองที่ปรมาจารย์เต๋าไม่อาจทำอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นหรือแยกความคิดทางจิตวิญญาณของตนออกไปได้ มิฉะนั้นความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดอาจสูญเปล่า
เต๋าจุนเชื่อว่าเมล็ดพันธุ์แห่งต้นกำเนิดเต๋าคงไม่ยอมให้เขาควบคุมและแทนที่เขาอย่างแน่นอน บางทีมันอาจมีแผนสำรองอยู่บ้าง หากเขาทำอะไรที่หุนหันพลันแล่น เมล็ดพันธุ์แห่งต้นกำเนิดเต๋าอาจฉวยโอกาสนี้โจมตีสวนกลับ
เมื่อมหันตภัยครั้งใหญ่แห่งการทำลายล้างโลกเริ่มต้นขึ้น เจ้าก็จะเริ่มอ่อนแอลง เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะสามารถควบคุมเจ้าได้อย่างสมบูรณ์ และสวรรค์และโลกทั้งมวลก็จะอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ข้าสามารถสังหารศัตรูได้ทุกคนเพียงแค่โบกมือ ดังนั้น ข้าจึงไม่รู้ว่าเจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้าคิดว่าเจ้ายังมีโอกาสพลิกสถานการณ์ได้อีกหรือ? ใครอีกในจักรวาลที่จะหยุดข้าได้?
เต้าจุนกล่าวด้วยน้ำเสียงเฉยเมยแต่ก็มั่นใจ
“ใครๆ ก็สามารถหยุดมันได้เสมอ!”
กล่าวโดยจิตสำนึกแห่งเมล็ดพันธุ์แห่งต้นกำเนิดเต๋า
ดวงตาของปรมาจารย์เต๋าเปล่งประกายเจิดจรัส ราวกับพลังศักดิ์สิทธิ์อันสูงสุดและกว้างใหญ่กำลังแผ่ขยาย เขาจ้องมองเมล็ดพันธุ์ต้นกำเนิดเต๋าและพูดทีละคำ
“คุณหมายความว่า Life Lord ไม่ได้ตายสนิทใช่ไหม? พระองค์ยังมีชีวิตอยู่?”
อาณาจักรแห่งนรกภูมิ ความว่างเปล่าอันโกลาหล
เย่จวินหลางกำลังต่อสู้กับหายนะของหอคอยสายฟ้าเก้าชั้น เมื่อถึงหายนะครั้งที่เก้า หอคอยสายฟ้าเก้าชั้นทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่เขาอย่างกะทันหัน เย่จวินหลางตกตะลึง
เย่จุนหลางคิดว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับหอคอยสายฟ้าเก้าชั้นโดยตรง ดังนั้นเขาจึงผลักดันร่างมังกรทองของเขาไปจนถึงขีดจำกัด และพลังของฉีและเลือดของเขาก็ปะทุออกมาอย่างสมบูรณ์เช่นกัน
แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือเขาไม่รู้สึกถึงการโจมตีใดๆ จากหอคอยสายฟ้าเก้าชั้นเลย แท้จริงแล้ว หอคอยสายฟ้าเก้าชั้นทั้งหมดได้จมลงสู่ร่างกายของเขาโดยตรง
ขณะที่เย่จุนหลางกำลังรู้สึกแปลกๆ ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนอันน่ากลัวที่มาจากดวงดาวเกิดของเขาเอง และมีเสียงฟ้าร้องดังเบาๆ
เย่จุนหลางตกตะลึง และความคิดอันน่าเหลือเชื่อก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา
ภัยพิบัติสายฟ้าระดับที่ 9 ปะทุขึ้นในเส้นทางจักรวาลของร่างกายมนุษย์? มุ่งเป้าไปที่ดวงดาวเกิดของตนเอง?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่จุนหลางได้แต่ตะโกนว่า “ท่านชาย คอยดูแลร่างกายของฉันด้วย!”
จากนั้น เย่จุนหลางก็เรียกภาพลวงตามังกรฟ้าออกมาทันที และติดตามภาพลวงตามังกรฟ้าไปยังจักรวาลร่างมนุษย์
ร่างกายมนุษย์คือจักรวาลและเป็นดวงดาวแห่งการเกิด
หลังจากเย่จวินหลางเข้าสู่ดาวฤกษ์ของตนเอง เขาก็ตกตะลึง เขาเห็นหอคอยสายฟ้าเก้าชั้นเหนือดาวฤกษ์ของตน ล้อมรอบไปด้วยสายฟ้าและสายฟ้าวาบที่ไม่มีที่สิ้นสุด ส่องสว่างไปทั่วจักรวาลของร่างกายมนุษย์ มันตั้งอยู่ตรงนั้น ปกคลุมดาวฤกษ์ของเขา
“นี่มันอะไรกันเนี่ย? เจ้าสิ่งนี้มันมาอยู่ในจักรวาลร่างมนุษย์ได้ยังไง? หรือนี่คือภัยพิบัติสายฟ้าฟาดอันหนักหน่วงที่มุ่งเป้าไปที่จักรวาลร่างมนุษย์กันแน่?”
เย่จุนหลางตกตะลึง ร่างกายของเขามึนงงเล็กน้อยและดูไม่น่าเชื่อเล็กน้อย
ข้างนอก ชายชราเย่ก้าวไปข้างหน้าทันทีหลังจากได้ยินเสียงตะโกนของเย่จุนหลาง
คุณหยางและเต้าอู่หยาก็มาด้วย
เห็นร่างของเย่จุนหลางนั่งขัดสมาธิอยู่ในความว่างเปล่าอันโกลาหล แต่เขาไม่มีความผันผวนทางจิตใจใดๆ เหมือนกับว่าจิตสำนึกของเขาไม่ได้อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงอีกต่อไป
“เย่ได้เข้าสู่จักรวาลร่างมนุษย์แล้วหรือยัง?”
ชายชราเย่ก็ตกตะลึงเช่นกัน และไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากจะพูดออกมา