by 
เหล่าบุรุษก้าวออกมายืนต่อหน้าเหล่านักฆ่า
สายตาจับจ้องไปยังร่างที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน
ไม่มีใครล่วงรู้ถึงพลังของพวกเขา
พวกเขารู้สึกราวกับกำลังพลที่ยืนอยู่เบื้องหน้าราวกับภูเขาที่ไม่อาจข้ามผ่านได้
ในขณะนั้น เหล่านักฆ่าสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้านอย่างสิ้นเชิง นอนราบลงกับพื้น ตัวสั่น
เทา ถังหู่และลูกชายยืนแข็งทื่อ จ้องมองภาพเบื้องหน้าอย่างว่างเปล่า
“พวกเจ้ามีผู้สมรู้ร่วมคิดหรือไม่”
หลินหยางเดินเข้าไปหาชายที่นอนอยู่บนพื้น หายใจหอบ ไอ บีบคอเขาไว้ แล้วถามอย่างใจเย็น
ชายคนนั้นเหลือบมองหลินหยาง ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัวและความขุ่นเคือง แต่สุดท้ายก็ยังคงเงียบ
“โค่นมัน!”
หลินหยางกล่าวอย่างตรงไปตรงมากับชายที่อยู่ข้างๆ
“ครับท่าน!”
ชายเหล่านั้นชักดาบคมกริบยาวสามฟุตออกมาทันที คว้าผมของชายคนนั้นไว้ และเตรียมจะโจมตี
ชายคนนั้นดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่ภายใต้แรงกดของกลุ่มบุคคลผู้ทรงพลัง เขาไม่สามารถหลุดพ้นได้ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงร้องออกมาว่า “ท่านลอร์ด ปล่อยข้าไปเถอะ! ข้าจะพูด! ข้าจะบอกท่านทุกอย่าง! ข้าไม่มีผู้สมรู้ร่วมคิด! ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับปฏิบัติการนี้อยู่ที่นี่!”
“จริงหรือ?”
หลินหยางพยักหน้าเงียบๆ โบกมือ “เอาตัวพวกมันไปทั้งหมด!”
“ครับท่าน!”
กลุ่มคนรีบพาตัวนักฆ่าออกไปทันที
เมื่อเห็นดังนั้น ลั่วฉาก็ตื่นตระหนก
“หยุด!”
เธอตะโกน
ทันใดนั้น เหล่าผู้เชี่ยวชาญก็หันมามองเธอ
ลมหายใจของลั่วฉาสะดุด เธอถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยสัญชาตญาณ เกือบจะเสียหลัก
รัศมีนี้ช่างน่าสะพรึงกลัว
“คุณลั่วฉา มีอะไรหรือ?”
หลินหยางถามอย่างใจเย็น
ลั่วฉากลืนน้ำลาย อ้าปากค้าง แต่พูดไม่ออก กาน
ถงก็ไม่กล้าเปล่งเสียงใดๆ เช่นกัน ยืนอยู่ข้างๆ เธอด้วยใบหน้าซีดเผือด
“ถ้าท่านมีปัญหาอะไร ท่านสามารถมาหาข้าที่ตระกูลเหลียงได้!”
หลินหยางหันหลังกลับและพาทุกคนออกไป
ไม่นานนัก เหลือเพียงรากษส กันตง และกลุ่มของพวกเขาที่ยังคงอยู่ในคุกที่พังทลาย
รากษสทรุดลงกับพื้น สังเกตเห็นว่าหลังของเขาเปียกโชก และหัวใจเต้นแรงอย่างรุนแรง
“ยอดฝีมือพวกนั้นมาจากไหนกัน? หยางฮวาได้บุคคลทรงอิทธิพลมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
กานถงถามด้วยสีหน้าสั่นเครือ
“ข้าไม่รู้สิ แล้วยอดฝีมือพวกนี้ก็เชื่อฟังหมอหลินมาก…น่ากลัวชะมัด!”
ลั่วชาอุทาน “ข้ารู้สึกว่าถ้าข้าเสนอให้เก็บพวกเขาไว้ที่นี่ พวกเขาคงฉีกข้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในพริบตา”
“ถ้าพลังของพันธมิตรพ่อค้ายังไม่พอที่จะต่อกรกับหยางฮวาได้ หยางฮวาก็คงควบคุมไม่ได้แล้ว ท่านลั่วชา เรื่องนี้ต้องรายงานให้ที่ประชุมทราบโดยด่วน อีกอย่าง พวกคนในหน่วยข่าวกรองสมควรโดนประณามหนักๆ! ไอ้พวกไร้ค่า!”
กานถงพึมพำเบาๆ
“เราต้องสืบหาต้นตอของยอดฝีมือพวกนี้ด้วย!”
“ใช่ รีบกลับไปที่พันธมิตรพ่อค้าเดี๋ยวนี้!” หลังจาก
หารือกัน ทั้งสองก็รีบออกจากหยานตูพร้อมกับลูกน้อง
นักฆ่าที่ถูกหลินหยางจับตัวไปก็ถูกนำตัวไปยังสำนักงานสาขาของหยางฮวาในหยานตูเช่นกัน
หม่าไห่ไล่ทุกคนในห้องประชุมออกไป แล้วพาพวกเขาเข้าไปในห้องประชุม
กลุ่มคนนั่งรอบโต๊ะประชุม ล้อมรอบไปด้วยเหล่าผู้เชี่ยวชาญที่เรียกตัวมาจากพันธมิตรชิงเสวียน
เหล่าผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ล้วนเป็นระดับเซียนแดนดิน เปรียบเสมือนตัวแทนของกำลังรบระดับสูงสุดของพันธมิตรชิงเสวียน
ใครก็ตามสามารถกำจัดนักฆ่าเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
ถังหู่และถังเจียจวิน บุตรชายของเขานั่งอยู่หน้าสุดของโต๊ะ
ด้วยความประหม่าและกระวนกระวายใจอย่างมาก
หลินหยางยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ จมอยู่กับความคิด
ในขณะนั้น หม่าไห่เดินเข้ามาในห้องประชุม แจกกระดาษและปากกาให้ทุกคน
ทุกคนต่างงุนงง
“จดทุกสิ่งที่เจ้ารู้ลงในกระดาษนี้ ข้าจะตรวจสอบกับเจ้า จำไว้ ยิ่งเจ้าเขียนมากเท่าไหร่ โอกาสรอดชีวิตก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น หากเจ้าทำเป็นพิธีการหรือพยายามหลอกลวงข้า ข้าจะทำให้ร่างกายของเจ้าไม่สูญสลาย เชื่อในความสามารถของข้า!”
หลินหยางจุดบุหรี่และพูดอย่างใจเย็นพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
ผู้คนที่โต๊ะประชุมหยุดชะงัก ก่อนจะรีบหยิบปากกาขึ้นมาขีดเขียนลง
บนกระดาษอย่างบ้าคลั่ง เสียงขีดเขียนดังไปทั่วห้องประชุม