by 
จุดแสงสีเขียวบนเนินเขาไกลออกไปพุ่งทะยานราวกับหิ่งห้อย ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องแหลมสูงสองครั้ง เสียงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกและเสียงปืนแตกดังก้องไปทั่วภูเขาที่มืดสลัวและเงียบสงัด
ร่างดำมืดบนก้อนหินกำลังจะมองลงมา จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองด้านข้างของภูเขา ยกปืนไรเฟิลขึ้นด้านข้าง มือขวาของร่างนั้นยกขึ้น และด้วยเสียงโครมคราม เขาดึงสลักออกจากด้านข้างของปืนไรเฟิล
ในขณะนั้น ดวงตาของว่านหลินก็เป็นประกายวาววับ มือซ้ายของเขายกขึ้นราวกับสายฟ้า จับคอของชายคนนั้นไว้เหมือนคีมจับเหล็ก และเขาก็ดึงลงมาด้วยพลังทั้งหมดของเขา
โดยไม่มีเสียง ชายคนนั้นร่วงลงมาจากยอดเขาหินที่มืดสลัว เด็กชายตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาปล่อยมือปืนไรเฟิลซุ่มยิงอย่างไม่ทันตั้งตัว มือซ้ายคว้าข้อมือของว่านหลินที่กำลังบีบคอเขาอยู่ ทันใดนั้นมือขวาก็ดึงมีดออกจากฝักที่ขา
แสงเย็นวาบวาบจากบนลงล่าง พุ่งเฉียงไปยังซี่โครงของว่านหลิน! ทันใดนั้น ดวงตาของว่านหลินก็เปล่งประกายด้วยความตกตะลึง แววตาดุร้ายฉายวาบขึ้นบนใบหน้าเย็นชาของเขา ทันทีที่มีดของคู่ต่อสู้พุ่งเข้าที่ซี่โครง นิ้วมือซ้ายที่จับคอคู่ต่อสู้ก็เพิ่มพลังขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างกะทันหัน
“คา!” เสียงแหลมคมแผ่วเบาดังก้องออกมาจากลูกกระเดือกของคู่ต่อสู้ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงฉายวาบขึ้นบนใบหน้าที่แดงก่ำ ดวงตาสีแดงสองข้างแทบจะโปนออกมาจากเบ้าตา ลิ้นห้อยออกมาจากปาก แขนขวาของเขาซึ่งถือมีดห้อยลงอย่างอ่อนแรง มีดสั้นคมกริบหลุดจากมือและตกลงไปในซอกหินอันมืดมิด ตามมาด้วยเสียงร้อง อย่างตกใจ
จากก้อนหิน ชายหนุ่มอีกคนโน้มตัวออกมาจากด้านข้างของก้อนหินครึ่งหนึ่ง จับข้อเท้าขวาของเพื่อน ดึงขึ้นอย่างสุดแรง เสียงร้องด้วยความตกใจดังออกมาจากขอบก้อนหิน
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มอีกคนที่อยู่บนก้อนหินนั้น รู้ตัวว่าเพื่อนของเขาลื่นล้ม จึงรีบเอื้อมมือไปจับเท้าขวาของเขาไว้ขณะที่ล้มลง จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงที่ขอบก้อนหิน เอนตัวลงครึ่งหนึ่ง มองลงไป
ในขณะนั้น ลมกระโชกแรงก็พัดมาจากด้านข้างของว่านหลิน เป่าไยผลักหินด้วยเท้าทั้งสองข้าง พุ่งตัวขึ้นไปพร้อมกับเสียงหวือหวา แสงดาบแวบหนึ่งพุ่งทะลุคอที่เหยียดออกของชายคนนั้นราวกับสายฟ้า ร่างของชายคนนั้นร่วงลงมาพร้อมกับเสียงครางอู้อี้ตามแรงดึงของว่านหลิน เลือดไหลนองบนศีรษะของว่านหลินและเป่าไย
ทันใดนั้น ลำแสงสองลำ สีแดงลำหนึ่ง สีน้ำเงินลำหนึ่ง ก็พุ่งลงมาจากเนินเขาเหนือก้อนหิน เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋พุ่งเข้าใส่ก้อนหินอย่างกะทันหันราวกับลูกปืนใหญ่ เสียงกรีดร้องแหลมสูงสองเสียงดังก้องมาจากด้านหลังก้อนหิน ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวนจากด้านหลังก้อนหินสีดำ
สนิท ทันใดนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้นจากก้อนหิน ท่ามกลางแสงวาบจากปลายกระบอกปืน เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋พุ่งออกมาจากด้านหลังก้อนหินราวกับลูกธนู “เสี่ยวหัว เสี่ยวไป๋ ถอยทัพ!” “หัวเสือดาว เหล่าเป่า หลบ!” เสียงตะโกนอันรวดเร็วของจางหวาและเฟิงเต้าดังก้องมาจากความมืด
เมื่อได้ยินเสียงนั้น ว่านหลินและเป่าหยาก็กระโดดไปด้านหลังก้อนหินขนาดใหญ่บนเนินเขา พวกเขาตระหนักได้ว่าทันทีที่จัดการทหารยามทั้งสองบนก้อนหินได้ เฟิงเต้าและจางหวาก็พุ่งขึ้นมาจากอีกฟากหนึ่งของหน้าผาหินแล้ว ทันใดนั้น เสือดาวสองตัวก็โฉบลงมาจากเหนือปากถ้ำ จัดการชายสองคนที่โผล่ออกมาจากเสียงนั้น ชายที่เหลือในนั้นคงกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก ยิงกระสุนใส่ถ้ำเป็นชุด
ทันใดนั้น จางหวาและเฟิงเต้าคงเกาะอยู่บนหน้าผาหินข้างปากถ้ำ ขว้างขีปนาวุธสองลูกเข้าไปในความมืดอย่างเงียบๆ พวกเขาคงส่งเสียงเตือนขณะถอยหนีจากปากถ้ำ ทันทีที่ว่านหลินและเป่าหยาถึงหน้าผาหิน ก็มีเสียงระเบิดเบาสองลูกดังขึ้นจากด้านหลังหินก้อนใหญ่ด้านบน เปลวเพลิงปะทุขึ้นปะปนกับเศษซากที่แตกกระจาย พุ่งเข้าใส่หิน เนินมืดทั้งสองข้างอาบไล้ไปด้วยแสงสีแดงเข้มอย่างกะทันหัน ทั่ว
ทั้งเนินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจากแรงระเบิดเบา ก้อนหินไหวเอนอย่างรุนแรงด้วยคลื่นกระแทกอันทรงพลัง และหินสองก้อนที่รองรับมันไว้ก็สั่นสะเทือน หินก้อนใหญ่ดูเหมือนจะกลิ้งลงมาจากทางลาดชัน
เปลวเพลิงวาบวาบในความมืด เศษหินกระหน่ำโปรยปรายลงมาจากความมืด ส่งเสียงแตกเปรี๊ยะเมื่อตกลงบนโขดหินสีดำเบื้องล่าง ทันใดนั้น ว่านหลินและเป่าหยาก็โผล่ออกมาจากด้านหลังโขดหินทั้งด้านข้างและด้านล่างพร้อมกัน เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงด้านข้างของโขดหิน
ผ่านกล้องส่องทางไกลแบบมองเห็นกลางคืนด้านซ้าย พวกเขามองเห็นจางหวาและเฟิงเต้าโผล่ออกมาจากอีกฟากหนึ่งของโขดหินได้อย่างชัดเจน ควันพวยพุ่งออกมาจากถ้ำมืดด้านหลังโขดหิน ร่างสองร่างนอนอยู่ที่ฐานของโขดหินเบื้องหน้า กลิ่นเลือดฉุนยังคงอบอวลอยู่ในควัน
เป่าหยารีบวิ่งไปที่ด้านข้างของปากถ้ำ ปืนไรเฟิลของเขาถูกยิงออกไป และเขาก็ยิงกระสุนชุดหนึ่งเข้าไปในความมืด จางหวาก็รีบวิ่งไปที่อีกฟากหนึ่งของปากถ้ำเช่นกัน และเกือบจะพร้อมกันนั้น เขาก็ยื่นปืนไรเฟิลออกมาและยิงกระสุนเข้าไปในถ้ำ
ท่ามกลางเสียงปืนดังสนั่น “ดา ดา ดา” ถ้ำมืดก็สว่างวาบขึ้นด้วยแสงสีแดงเข้ม จางหวาและเป่าหยายิงกระสุนชุดใหญ่ ว่านหลินตั้งใจฟังความเคลื่อนไหวภายในถ้ำ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหายใจหอบและเสียงกรอบแกรบ เขาโบกมือให้เฟิงเต้าซึ่งยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของถ้ำ ทั้งสองก้าวไปด้านข้างทันทีและกำลังจะพุ่งเข้าไปในถ้ำมืด
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลมกระโชกแรงเหนือศีรษะของว่านหลิน เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋กระโดดลงมาจากโขดหินเหนือถ้ำ ดวงตาของเสือดาวทั้งสองเป็นสีแดงและสีน้ำเงิน พวกมันพุ่งเข้าถ้ำมืดราวกับสายฟ้า
ว่านหลินและเฟิงเต้าถือเข็มเหล็กและมีดบินอยู่ในมือตามลำดับ พุ่งเข้าไปในถ้ำโดยเกาะกำแพงทั้งสองข้าง ทันทีที่พวกมันพุ่งเข้าไปในถ้ำ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงคำรามอันรวดเร็วของเสี่ยวหัว ลำแสงสองลำ ลำหนึ่งสีแดงและอีกลำสีน้ำเงินพุ่งออกไปราวกับสายฟ้าไปยังปากทางเข้าหุบเขาด้านหลังพวกเขา
ว่านหลินตกใจจนหน้าซีดเผือดทันที! เขาหันศีรษะตะโกนบอกเฟิงเต้าที่ยืนอยู่ใต้ผนังถ้ำว่า “ถอย!” จากนั้นก็เตะก้อนหินในถ้ำด้วยเท้าขวา พลิกตัวแล้ววิ่งตรงไปยังปากถ้ำ เฟิงเต้าได้ยินเสียงก็เตะก้อนหินตรงหน้าด้วยเท้าทั้งสองข้างทันที ร่างพุ่งถอยหลังไปยังปากถ้ำด้านหลังราวกับลูกธนู จาง
หวาและเป่าหยาซึ่งยืนอยู่สองข้างของปากถ้ำ เล็งปืนไปที่ถ้ำ ได้ยินเสียงคำรามของว่านหลินจึงรีบลดปืนลงทันที เอื้อมมือไปคว้าว่านหลินและเฟิงเต้าที่กำลังออกมาจากถ้ำ แล้วซ่อนตัวอยู่ใต้กำแพงหินทั้งสองข้างของปากถ้ำ