by ไม่ว่าอะไรก็ไม่ชอบ!
เฮ่อจื่อซินมองสีหน้าของอี้เฉียนฉีอย่างกะทันหัน “เจ้า…หึงหรือ?”
คำพูดที่ไม่คาดคิดทำให้อี้เฉียนฉีสะดุ้ง เขายกมือขึ้นปิดปากราวกับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนีเล็กน้อย ราวกับไม่รู้จะสบตากับเธออย่างไร
“หึงหรือ?” แต่เธอยังคงถามอย่างไม่ลดละ
“…” อี้เฉียนฉีไม่พูดอะไร
ชั่วขณะต่อมา เสียง “หือ” ดังออกมาจากปากของเฮ่อจื่อซินอย่างประหลาดใจ ตามมาด้วยมืออุ่นๆ สัมผัสใบหูของอี้เฉียนฉี “เฉียนฉี หูเจ้าแดงเชียวนะ”
ร่างกายของอี้เฉียนฉีเกร็ง “อย่าแตะต้องมัน”
ในขณะนี้ มือของเธอกำลังสัมผัสใบหูของเขา ทำให้ใบหูของเขาไวต่อความรู้สึกเป็นพิเศษ ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกแปลกๆ ในร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะระเบิดออกมา
ถ้าเขาปล่อยความรู้สึกนี้ไป เขาคงจะ…
“หูเธอนุ่มมาก สัมผัสสบายมาก” เหอจื่อซินดูเหมือนจะติดใจ นิ้วของเธอยังคงลูบและหยิกหูของอี้เฉียนฉี
สัมผัสแบบนี้… มันทำให้คนชอบจริงๆ! ทำไมเธอถึงไม่สังเกตเห็นมาก่อนนะ?
ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกว่าแค่สัมผัสใบหูมันไม่พอ นิ้วของเธอก็เริ่มเกาผนังด้านในหูของเขา
แต่ในชั่วพริบตา โลกก็หมุนติ้ว เมื่อเหอจื่อซินตอบสนอง ร่างกายของเธอถูกอี้เฉียนฉีกดลงบนเบาะหลังรถ ทันใดนั้นก็มีฉากกั้นค่อยๆ ยกขึ้นระหว่างแถวหน้าและแถวหลัง
“เกิดอะไรขึ้น? ทำอะไรอยู่?” เหอจื่อซินถามอย่างงุนงง แต่อี้เฉียนฉีก็กดลง เบาะหน้าและเบาะหลังก็แยกออกจากกันอีกครั้ง กลายเป็นพื้นที่แคบๆ ปิดทึบที่เบาะหลัง ทำให้เหอจื่อซินรู้สึกว่าอากาศรอบตัวเธอร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“เธอคิดว่าฉันอยากทำอะไรล่ะ” อี้เฉียนฉีพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า โน้มตัวลง ร่างทั้งสองแนบชิดกัน นิ้วแตะหูของเธอ “หู สนุกไหม?”
อันตรายชะมัด! ร่างกายของเหอจื่อซินสั่นระริก เธอรู้สึกว่าเลือดในร่างกายไหลเวียนอยู่ในหูอย่างกะทันหัน แม้แต่ปลายเท้าก็ยังงอ
“ตอนนี้…ในรถ คนขับยังคงขับนำหน้าอยู่…” เธอพูดอย่างลังเล รู้สึกว่าหูของเธอกำลังแสบร้อน
เมื่อสัมผัสหูของเขา เธอไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ตอนนี้คนที่หูถูกสัมผัสคือตัวเธอเอง เธอจึงรู้ว่าความรู้สึกนี้… อธิบายได้ยากจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก คนขับไม่สนใจหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นข้างหลัง ตอนนี้พวกเขาแยกกัน เขามองไม่เห็นอะไรเลย” อี้เฉียนฉีกล่าว
แต่ถึงจะมองไม่เห็น เขาก็จะได้ยินเสียง! เหอจื่อซินคิดในใจ
ราวกับเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดเสียงเบา “ถ้าไม่อยากให้คนขับได้ยินเสียงอะไร ก็อย่าส่งเสียงออกมาเลย”
“หา?” เธอตกใจ แล้วร่างกายก็สั่นเทา
ริมฝีปากของอี้เฉียนฉีก็จูบลงบนใบหูของเธอแล้ว ความแนบชิดแนบชิดกันของทั้งสองทำให้เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาได้อย่างชัดเจน รวมถึงลมหายใจที่หนักขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง
ไม่มีเสียง… แต่ปัญหาคือ… เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่ส่งเสียงแบบนี้!
ใบหน้าของเหอจื่อซินแดงก่ำ เธอเริ่มรู้สึกเสียใจที่เผลอไปสัมผัสหูเขาอย่างไม่ระวัง หากรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น อย่างน้อยเธอก็ควรจะสัมผัสมันในที่ที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น!
“อย่ากัดริมฝีปาก ไม่งั้นจะกัดริมฝีปากตัวเอง” เสียงกระซิบของอี้เฉียนฉีดังก้องอยู่ในหู