by “แต่ว่านะ พี่ชายคนรองของข้าจะออกจากโรงพยาบาลภายในหนึ่งสัปดาห์ พี่สาวจื่อซิน เจ้าอยากอยู่บ้านเราไหมเมื่อถึงเวลา?” อี้เฉียนจินเสนอขึ้นอย่างกะทันหัน เหอ
จื่อซินหน้าแดงก่ำ “อยู่… อยู่บ้านเจ้า?”
“ใช่ ถึงแม้ว่าพี่ชายคนรองของข้าจะออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว แต่ท่าทางของเขายังคงเหมือนเดิม พี่สาวจื่อซิน เจ้าดูแลน้องชายคนรองของข้ามาตลอด ทำไมเจ้าไม่อยู่บ้านเราด้วยกันล่ะ จะได้ดูแลเขาต่อไปได้ ยังไงก็เถอะ เจ้าเคยอยู่ในบ้านเรามาก่อน ห้องของเจ้าก็ยังอยู่ตรงนั้น”
ในตระกูลอี้ มีห้องสำหรับเหอจื่อซิน เมื่อก่อนตอนที่อี้เฉียนฉือเคยอยู่ในตระกูลเหอ บางครั้งเขาต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวอี้สักสองสามวัน และเหอจื่อซินก็จะไปอยู่กับเขาที่บ้านอี้เกือบตลอดเวลา
แน่นอนว่าตระกูลอี้ก็จัดห้องให้เธอเช่นกัน
ต่อมา แม้ว่าอี้เฉียนฉีจะเลิกกับเหอจื่อซินแล้วไปต่างประเทศ แต่ห้องของเหอจื่อซินในตระกูลอี้ก็ยังคงถูกเก็บไว้และไม่มีใครย้ายออก
จนกระทั่งวินาทีนั้นเองที่เหอจื่อซินรู้ว่าห้องของเธอยังคงเป็นของตระกูลอี้
ข้อเสนอของอี้เฉียนจินทำให้อี้เฉียนฉีพอใจมาก
อี้เฉียนฉีจึงมองไปที่เหอจื่อซินแล้วพูดว่า “เธออยากอยู่บ้านฉันไหม ดูแลฉันไหม”
ใบหน้าของเหอจื่อซินแดงก่ำขึ้น เธอไม่ได้คิดอะไรมากกับการอยู่ในบ้านของเขา แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนได้อยู่ด้วยกัน แม้ว่า… เอ่อ… มีคนในครอบครัวของเขาอยู่แล้ว
ก็ตาม ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับอี้เฉียนฉี เหอจื่อซินก็ยังคงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้ามันไม่สร้างปัญหาให้ครอบครัวเธอ ก็ดีอยู่แล้ว”
“มันจะสร้างปัญหาได้ยังไง ถ้าเธอย้ายเข้ามา พ่อกับแม่ฉันคงดีใจมากจนรอไม่ไหวแล้ว” อี้เฉียนจินรีบพูดเสริมว่า “พี่ชายคนรองของฉันก็คงจะดีใจมากเหมือนกัน ใช่ไหม พี่ชายคนรอง!”
“ใช่ ฉันมีความสุขมาก” อี้เฉียนซีพูดอย่างตรงไปตรงมาด้วยสีหน้าปกติ
เฮ่อจื่อซินรู้สึกราวกับใบหน้าของเธอกำลังจะไหม้ เธออดชื่นชมอี้เฉียนฉีที่ตอบโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าไม่ได้!
ต่างจากเธอ เธอไม่สามารถปิดบังสีหน้าได้เลย
อี้เฉียนจินและเสิ่นจีเฟยพักอยู่ในห้องประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะออกไป เฮ่อจื่อซินถามอี้เฉียนฉีด้วยความสงสัย “ทำไมพวกเธอถึงเก็บห้องของฉันไว้ล่ะ ตอนนั้นพวกเธอไม่ได้ไปต่างประเทศเหรอ พวกเธอยังจะให้ครอบครัวของพวกเธอเก็บห้องของฉันไว้อีกไหม”
เธอพูดอย่างอ้อมค้อม พูดตรงๆ เลย เธอรู้สึกว่าตอนนั้นเขาน่าจะอยากลบทุกอย่างเกี่ยวกับเธอออกไป จึงเลือกที่จะสะกดจิตความรู้สึกในอดีต
“ฉันคิดจะกำจัดห้องของเธอ คืนก่อนที่ฉันจะไปต่างประเทศ ฉันอยู่ในห้องของเธอทั้งคืน คิดว่าจะทิ้งทุกอย่างในนั้นดีไหม!” อี้เฉียนฉีตอบ
“แล้วทำไมพวกเธอไม่ทำแบบนั้นล่ะ” เฮ่อจื่อซินถามอย่างแปลกใจ
“ฉันทนไม่ได้จริงๆ กลัวว่าถ้าทิ้งไปจะหาคืนไม่ได้จริงๆ” อี้เฉียนฉีเอ่ย แม้ตอนนั้นจะเกลียดเธอและอยากลบความรู้สึกที่มีต่อเธอออกไป แต่เขาก็ยังมีความขัดแย้งในใจอยู่เต็มอก
สุดท้ายเขาจึงสะกดจิตความรู้สึกของเธอ แต่ก็ยังคงรักษาห้องที่เป็นของเธอเอาไว้
“ฉันขอโทษ” เหอจื่อซินจับใบหน้าของอี้เฉียนฉีไว้แล้วพูดว่า “ถ้าฉันเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงเร็วกว่านี้ เราคงไม่ต้องผ่านเรื่องร้ายๆ มากมายขนาดนี้”
“ถ้าเธอรู้สึกเสียใจจริงๆ ก็รักฉันให้มากกว่านี้” เขาพูด
“ก็ได้” เธอตอบตกลง จูบนั้นแผ่ซ่านลงบนริมฝีปากของเขา ช่างหวานเหลือเกิน!
ในอนาคต เธอจะยังคงรักเขาต่อไป มอบความรักมากมาย และมอบความรักทั้งหมดที่เธอไม่เคยให้เขามาก่อน
ในอดีตเขาเป็นน้องชายของเธอ และในอนาคตเขาจะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิต!