by เขาแค่พูดภาษาต่างประเทศ และเหอจื่อซินไม่เข้าใจเลยสักนิด
เพราะภาษาต่างประเทศที่เธอรู้มีเพียงภาษาอังกฤษเท่านั้น
หลังจากอี้เฉียนฉีวางสาย เหอจื่อซินก็ถามว่า “เมื่อกี้เธอคุยกับใครอยู่เหรอ”
“ผมคุยกับคนดูแลที่โรงเรียนน่ะ” เขาถาม
“โรงเรียนเหรอ? มหาวิทยาลัยเซินเจิ้น?”
“ไม่ใช่ โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ตอนแรก ผมวางแผนจะกลับไปที่นั่นอีกสองเดือน ตอนนี้ผมยังไม่คิดจะไปที่นั่น เลยมีเรื่องบางอย่างที่ต้องจัดการ” อี้เฉียนฉีกล่า
ว สีหน้าของเหอจื่อซินดูมีความสุข “งั้นเธอจะเรียนจบที่จีนไหม?”
“ค่ะ” อี้เฉียนฉีกล่าว
“เยี่ยม!” เธอพูดอย่างมีความสุข แต่แล้วเธอก็เหมือนนึกอะไรออกและพูดว่า “งั้นเธอจะไปเรียนต่อต่างประเทศในอนาคตไหม?”
“ถึงฉันจะอยากไปจริงๆ ฉันก็จะไปกับเธอ! ถ้าเธอไม่อยากไปต่างประเทศ เราก็จะอยู่ในประเทศจีนตลอดไป” เขาพูด เหอ
จื่อซินรู้สึกถึงความหวานในหัวใจ “ในอนาคตเราจะได้อยู่ด้วยกันและจะไม่พรากจากกัน ใช่ไหม!”
“อะไรอีก?” เขามองเธอ “เธอลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันไปแล้วหรือไง”
น้ำเสียงเย็นชาดูอันตรายขึ้นเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้ลืม แน่นอน ฉันไม่ได้ลืม!” เหอจื่อซินรีบพูดพลางโน้มตัวเข้าใกล้แก้มของอี้เฉียนฉีและจูบแก้มเขา “ฉันรักเธอมาก ฉันจะทนแยกจากเธอได้อย่างไร ฉันเกรงว่าเธอจะลืม ฉันจึงอยากยืนยัน”
ดูเหมือนว่าตั้งแต่เธอได้สัมผัสความเป็นความตายกับเขาและเปิดใจ เธอพบว่าผิวของเธอหนาขึ้น
แก้มของอี้เฉียนฉีแดงก่ำทันที จ้องมองเหอจื่อซิน “เธอ——” แต่กลิ่นอายอันตรายในน้ำเสียงของเขากลับไม่มีอีกต่อไป และทั้งร่างก็ตกอยู่ในความสับสน น่ารัก
อี้เฉียนฉีทำแบบนี้ทำให้เหอจื่อซินอยากจะแกล้งเขาเหลือเกิน เพราะเธอไม่ได้เห็นเขาน่ารักแบบนี้มานานแล้ว
“เธอชอบให้ฉันจูบเธอไหม” เธอถาม
เขาเม้มปากและกลอกตาใส่เธอ “ทำไมเธอถึงถามแบบนี้ล่ะ”
“ถ้าเธอชอบ คราวหน้าฉันจะจูบเธออีก แน่นอน ถ้าเธอไม่ชอบ ฉันจะพยายามระวังตัวให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เธอไม่พอใจ” เธอพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
แววตานี้สื่อถึงแววตาที่เหมือนเห็นเหยื่อกระโดดติดกับดักอย่างชัดเจน
อี้เฉียนฉีนึกถึงสมัยเด็กๆ บางครั้งตอนที่เธออารมณ์ดี เธออยากจะแกล้งเขา อยากเห็นหน้าเขาแดงก่ำ
และถึงแม้เขาจะรู้ว่าเธอแกล้งเขา สุดท้ายเขาก็ยังทำตามที่เธอต้องการ ตอบอย่างเชื่อฟัง หน้าแดงก่ำอย่างเชื่อฟัง พอเห็นรอยยิ้มของเธอแล้ว เขาก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ
“…ชอบ” ริมฝีปากบางของเขายังคงตอบอย่างตรงไปตรงมา แก้มของเขาแดงก่ำยิ่งขึ้น
เธอหลงใหลในแก้มที่แดงขึ้นเรื่อยๆ ของเขา อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปจับใบหน้าเขาเบาๆ “เชียนซีของเราสวยขึ้นเรื่อยๆ”
“เธอ… ชอบเหรอ?” เขาพึมพำ
“แน่นอน ฉันชอบ ตั้งแต่เธอมาบ้านฉันครั้งแรกตอนเด็กๆ ฉันคิดว่าเธอสวยมาก เหมือนตุ๊กตา ตอนนั้นฉันอยากจะให้เธอใส่กระโปรงตัวเล็กๆ ถักผม แล้วก็แต่งตัวสวยๆ ให้เธอจัง” เธอกล่าว