by 
“มีอะไรหรือครับ ท่านหมอหลิน? คุณพ่อจะให้เงินผมไหม?”
องค์ชายถามอย่างขี้เล่น
“ไม่ได้ครับ”
หลินหยางเก็บโทรศัพท์แล้วพูดอย่างใจเย็น “ตกลง ท่านไปได้แล้ว”
“อ้อ? ท่านปล่อยผมไปแบบนี้เลยเหรอ?”
องค์ชายหรี่ตาลง “อะไรนะครับ? ท่านหลิน ท่านรู้สึกกดดันหรือเปล่า?”
“ไม่ครับ ผมรู้ตัวตนของท่านแล้ว เมื่อถึงเวลาผมจะขอเงินท่าน! ท่านกลัวจะหนีไปงั้นหรือ?”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“ท่านอยากจะมาขอเงินที่บ้านผมหรือครับ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้! ผมยินดีต้อนรับท่าน! ตระกูลเกาของเรายินดีต้อนรับท่านทุกเมื่อ!”
องค์ชายหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วหันหลังเดินจากไป
“หยุด!”
หลินหยางตะโกน
“มีอะไรอีกไหมครับ?”
องค์ชายถามด้วยดวงตาที่หรี่ลง
“นี่เงินของท่าน ท่านไม่ต้องการมันหรือ?”
หลินหยางชี้ไปที่กองเงิน
องค์ชายตกตะลึง ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “โอเค! โอเค! ฮ่าๆ คุณหลินเป็นคนซื่อสัตย์จริงๆ ขอรับ!”
พูดจบเขาก็โบกมือและสั่งให้คนขนย้ายเงิน
โจวโม่ โจวชื่อหยุน และคนอื่นๆ เห็นดังนั้นก็รู้สึกกังวล พวกเขาลังเลที่จะพูด ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล
แต่หลินหยางยังคงเฉยเมย ปล่อยให้เจ้าชายและคณะขนย้ายเงินออกไป
ไม่นานนัก เงิน 1 พันล้านดอลลาร์ก็ถูกหยิบออกจากกล่อง
“หมอหลิน ข้ารู้สึกอับอายมากที่รับเงินจากท่านไปมากขนาดนี้ หากวันหนึ่งท่านมาพบข้าที่หยานตู ท่านต้องแจ้งให้ข้าทราบล่วงหน้า เพื่อข้าจะได้วางแผนและต้อนรับท่านอย่างอบอุ่น!”
“ข้าจะไปในอีกสองวัน”
หลินหยางพูดอย่างใจเย็น
“อีกสองวัน? โอเค! รอคอยที่จะพบท่าน! ข้ารอคอยที่จะพบท่านในอีกสองวันแน่นอน!”
เจ้าชายหัวเราะ หันหลังกลับและนำคนของเขาออกไป
ทันทีที่เจ้าชายและคณะจากไป โจวโม่ก็รีบวิ่งไปข้างหน้า
“คุณหลิน คุณกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงให้เงินเขาหนึ่งพันล้านโดยไม่มีเหตุผล”
“โอ้พระเจ้า นั่นหมื่นล้าน!”
“คุณหลิน คุณบ้าไปแล้วหรือ?”
ทุกคนอุทานด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ทำไมฉันถึงบ้า ฉันให้เขาหมื่นล้านเพื่อแลกกับแสนล้าน ไม่ว่าจะมองยังไง ฉันก็รวยเป็นกอบเป็นกำ!”
หลินหยางจุดบุหรี่อีกมวนหนึ่งแล้วพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“ถ้าเอาเงินหมื่นล้านไปวางตรงหน้าใคร เขาจะยอมให้ไหม? ล้อเล่นใช่มั้ย?”
จื่อหลงส่ายหัว
“ฉันกลัวว่าจะเสียเวลาเปล่า!”
โจวชื่อหยุนอดอุทานออกมาไม่ได้ มี
เพียงจื่อเอ๋อที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความขอบคุณ
“คุณหลิน ขอบคุณ! สำหรับฉันแล้ว คุณยอมสละแม้แต่หมื่นล้าน!”
จื่อเอ๋อเช็ดน้ำตาด้วยความรู้สึกตื้นตัน
หลินหยางส่ายหัว “นี่คือเจียงเฉิง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณในเจียงเฉิง นั่นเรื่องของฉัน ทำไมต้องขอบคุณฉันด้วยล่ะ?”
“คุณหลิน เงินหมื่นล้านสำหรับพวกเราในวังมังกรนั้นไม่สำคัญอะไรเลย แม้แต่คนรวยที่สุดคนนี้ก็ยังจัดการได้ ถ้าเราไม่กังวลเรื่องก่อปัญหาให้เจ้าสำนัก เราคงจัดการไปนานแล้ว!”
โจวโมกัดฟัน “แต่ตอนนี้คุณหลินใช้เงินไปหมื่นล้านแล้ว เราคงหมดตัวไม่ได้ คุณหลิน ผมจะรีบแจ้งทางวังมังกรให้มาจัดการเรื่องนี้และช่วยคุณกู้เงินหมื่นล้านคืนดีไหม?” “
ไม่ต้อง!”
หลินหยางลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตู
“คุณหลิน…”
“อีกสองวัน ท่านจะได้เห็นเงินแสนล้าน!”
เมื่อพูดจบ หลินหยางและหม่าไห่ก็ออกจากกล่องสมบัติไปแล้ว
โจวโมและกลุ่มมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ
“หมอหลินคิดอะไรอยู่เนี่ย?”
“คราวนี้หมอหลินต้องเสียเงินไปเยอะแน่!”
“พี่โจว พวกเราจะทำยังไงดี?”
ฝูงชนหันไปหาโจวโม่
โจวโม่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกระซิบว่า “ไปรายงานท่านเจ้าสำนักก่อน…”