by ในขณะนั้น ว่านหลินและสหายที่หมอบอยู่ตรงปากทางเข้าหุบเขา เล็งปืนไปที่หมาป่า ทันใดนั้นก็เห็นหมาป่าวิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนก พวกเขารีบลุกขึ้นจากหลังโขดหินรอบปากทางเข้าหุบเขา ชักอาวุธออก
มา ทันใดนั้น จางหวาและสหายได้ยินเสียงคำรามอันทรงพลังของเสี่ยวหัว ทุกคนก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง ปวดหูไปหมด จิตใจสับสนวุ่นวาย เกือบจะทิ้งปืนลงบนโขดหิน มีเพียงว่านหลินเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่งอยู่บนโขดหินตรงปากทางเข้าหุบเขา
จางหวาและสหายสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรวบรวมพลังชี่อย่างรวดเร็วและไหลเวียนไปทั่วร่างกาย ทันใดนั้นพวกเขาก็ฟื้นคืนสติ พวกเขารู้ว่าเสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋ เดือดดาล ได้ปลดปล่อยพลังสังหารขั้นสุดยอด ปลดปล่อยแสงสีแดงที่เผาผลาญทุกสิ่งในดวงตาและเสียงคำรามอันรุนแรง หมาป่ายักษ์ที่ยืนอยู่ข้างภูเขาซึ่งหันหน้าเข้าหาเสี่ยวหัว อวัยวะภายในของพวกมันแหลกสลายไปกับเสียงคำรามอันฉับพลัน และพวกมันก็ล้มลงตายอยู่บนไหล่เขา
ก่อนหน้านี้ภูเขาเคยพลุกพล่านไปด้วยกิจกรรม กลับเงียบลงอย่างกะทันหัน เหลือเพียงเสียงกระทบกันของหินบนเนินเขาสูงชันโดยรอบ หมาป่ายักษ์ที่เคยวิ่งพล่านไปทั่วภูเขา ตอนนี้หมอบลงท่ามกลางเสียงคำรามอันดังกึกก้อง ดวงตาสีเขียวของพวกมันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างที่สุด
ทันใดนั้น ร่างของเสี่ยวไป๋ก็วาบหวามราวกับสายฟ้าฟาดและพุ่งเข้าใส่หลังของผู้นำ เขาโกรธจัด ยกอุ้งเท้าขวาขึ้นฟาดหมาป่าอย่างแรง อุ้งเท้าของเขาที่เปื้อนเลือด ลอยขึ้นข้างเสี่ยวหัว ดวงตากลมโตสีแดงระเรื่อจ้องมองหมาป่าที่กำลังหมอบอยู่อย่างดุร้าย ทันใดนั้น เสือดาวทั้งสอง สายตาดุร้ายราวกับมุ่งมั่นที่จะสังหารหมาป่าที่อยู่ตรงหน้า!
ทันใดนั้น เสือดาวยักษ์ซึ่งหมอบอยู่บนโขดหินเช่นกัน ก็ส่ายหัวใหญ่โตและยืนขึ้นอย่างกะทันหัน ราวกับนึกขึ้นได้ว่าราชาแห่งขุนเขาดุร้ายทั้งสองตนนี้คือมิตรสหาย ปากของมันอ้ากว้าง พลางคำรามคำรามอย่างกึกก้อง เงยหัวขึ้นชี้นำหมาป่าที่อยู่รอบๆ
ร่างใหญ่โตของมันกระโจนออกจากโขดหิน พุ่งเข้าใส่ฝูงหมาป่าที่อยู่ข้างภูเขา ความกลัวในดวงตาของมันหายไป แสงสีแดงอันดุร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้งในดวงตากลมโตของมัน
เสียงคำรามและการจู่โจมอันดุร้ายของเสือดาวดุร้ายทำให้หมาป่ายักษ์ที่มึนงงกับเสียงคำรามของเสี่ยวฮัวสงบลงทันที พวกมันหอนใส่เสือดาวยักษ์ที่กำลังเข้ามาใกล้ ก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างเซ็งแซ่และวิ่งหนีเป็นฝูงไปยังเชิงเขาโดยรอบ หมาป่ายักษ์หลายตัวยังคงไม่รู้ตัว สะดุดล้มขณะวิ่ง จากนั้นด้วยความตื่นตระหนกจึงพุ่งลงจากโขดหิน พุ่งทะยานสู่ภูเขาอันไกลโพ้น
ทันใดนั้น ฝูงเสือดาวทั้งสามตัวก็วิ่งหนีไปด้วยความเร็วเหลือเชื่อ ร่างใหญ่โตของพวกมันกระจัดกระจายและโฉบลงมาจากโขดหิน ทันใดนั้น ภูเขาก็เหมือนพายุเฮอริเคน เสียงกระทบหินของหมาป่าดังก้องไปทั่วภูเขา และสายน้ำใสกระเซ็นอยู่ใต้กรงเล็บของหมาป่ายักษ์
เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋ซึ่งนั่งอยู่บนหลังผู้นำ ทันใดนั้นก็เห็นหมาป่าที่ตื่นตระหนกและหมอบลงแล้ว ก็กระโดดขึ้นและวิ่งหนีอีกครั้ง ปากของพวกมันอ้ากว้างด้วยความโกรธเกรี้ยว กำลังจะคำราม ทันใดนั้น เสียงนกหวีดแหลมก็ดังขึ้นจากปากหุบเขาด้านหลังพวกเขา เสี่ยวหัวและเสี่ยวไป๋รีบหันกลับไปมองด้านหลัง
ว่านหลินนั่งอยู่บนโขดหินสูงกว่าสองเมตร มือซ้ายวางอยู่บนปืนไรเฟิล จ้องมองเสือดาวสองตัวที่อยู่ไกลออกไปอย่างตั้งใจ ปากของมันส่งเสียงหวีดแหลม
เมื่อเสือดาวเห็นว่านหลินก็รีบหุบปากที่อ้าค้างอยู่ทันที พวกมันจ้องมองหมาป่าที่กำลังวิ่งหนีผ่านภูเขาโดยรอบอย่างดุร้าย ก่อนจะก้มหัวลง อ้าปาก และกัดหลังหมาป่าผู้นำที่อยู่ด้านล่างอย่างดุเดือด กรามของพวกมันอ้าและหุบลง กัดและเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่พวกมันกลืนกินสัตว์ร้ายนั้นอย่างเอร็ดอร่อย ดวงตาของพวกมันยังคงเปล่งประกายดุจดุจดังความดุร้าย ราวกับว่าการกลืนกินผู้นำที่เจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมจะไม่สามารถดับความโกรธเกรี้ยวของพวกมัน
ได้ ขณะเดียวกัน เสือดาวก็กระโจนเข้าใส่หมาป่าที่กำลังวิ่งหนีไปข้างหน้า ทันใดนั้นมันก็กระโจนขึ้นมาจากด้านหลัง อุ้งเท้าหน้าอันทรงพลังของมันกระแทกหมาป่ายักษ์ลงกับพื้นทันที กรามของมันอ้ากว้างและกัดลงที่ข้างคอของหมาป่าอย่างแรง จากนั้นมันก็กดร่างอันใหญ่โตของมันเข้าหา
หมาป่า หมาป่ากระตุกอย่างรุนแรงภายใต้น้ำหนักของเสือดาว จากนั้นก็นอนนิ่งอยู่ท่ามกลางโขดหิน ทันใดนั้นเสือดาวก็เงยหัวขึ้นจากร่างหมาป่า จ้องมองราชาแห่งภูเขาทั้งสองที่อยู่ด้านข้างและข้างหน้า เมื่อเห็นราชาแห่งขุนเขาทั้งสองกำลังกลืนหมาป่าตัวใหญ่ มันก็ลุกขึ้นจากหมาป่าอย่างตื่นเต้น อ้าปากคาบหมาป่ายักษ์ไว้ แล้ววิ่งไปหาเสือดาวทั้งสองตัว มันวิ่งไปยังโขดหินที่ราชาแห่งขุนเขาตัวเล็กกว่าอยู่ ปล่อยมือจากหมาป่ายักษ์ แล้วเงยหน้ามองเสือดาวทั้งสองตัว
ทันใดนั้น ว่านหลินและสหายก็ยืนอยู่บนโขดหินตรงทางเข้าหุบเขาแล้ว พวกเขาถือปืนและมองหมาป่ายักษ์วิ่งหนีเข้าไปในภูเขาไกลๆ อย่างเย็นชา จากนั้นทุกคนก็มองไปที่ภูเขาข้างหน้า เห็นเสือดาวตัวใหญ่วิ่งเข้าหาเสี่ยวฮัวและเสี่ยวไป๋ พร้อมกับคาบหมาป่ายักษ์ไว้
ในปาก ว่านหลินและสหายยิ้มให้กับการกระทำของเสือดาว พวกเขารู้ว่าเสือดาวกำลังแบกเหยื่อไว้เพื่อเป็นเกียรติแก่ราชาแห่งขุนเขาตัวเล็กกว่าสองตนที่มันชื่นชม ในภูเขาเหล่านี้ มีเพียงราชาที่ดุร้ายที่สุดเท่านั้นที่จะได้รับความเคารพจากสัตว์ร้ายเหล่านี้
เมื่อเห็นเสือดาวยืนอยู่ใกล้ๆ เซียวฮัวก็รีบยกหัวที่เปื้อนเลือดขึ้นจากร่างของหมาป่าทันที นางจ้องมองหมาป่ายักษ์ที่นอนอยู่ใต้โขดหินอย่างเย็นชา ก่อนจะกระดิกหางใส่เสือดาว นางก้มหน้าลง อ้าปากกว้าง แล้วกัดลงไปอย่างแรง เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเสี่ยวฮัว เสือดาวก็อ้าปาก ส่งเสียงคำรามอย่างร่าเริง ก่อนจะกัดลงบนคอของหมาป่า
ทิวทัศน์ภูเขาอันพลุกพล่านค่อย ๆ สงบลง ตรงที่ฝูงหมาป่าเพิ่งวิ่งหนี ไม่เห็นหมาป่าแม้แต่ตัวเดียว แอ่งเลือดสีแดงฉานเกลื่อนกลาดไปตามโขดหินสีดำ หมาป่ายักษ์ยี่สิบถึงสามสิบตัวนอนตายเกลื่อนกลาดอย่างอลหม่าน ลำธารที่ไหลเอื่อย ๆ ระหว่างโขดหินข้างเขาเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง และกลิ่นเลือดฉุนที่พัดพามาตามลมภูเขามุ่งหน้าสู่ปากหุบเขา
ขณะเดียวกัน หวันหลินยืนอยู่บนโขดหินหน้าปากหุบเขา เล็งปืนไรเฟิลไปที่ภูเขาโดยรอบ ทางด้านซ้าย ขงต้าจวงถือปืนกล วิ่งเข้าหากองหินสูงหลายเมตร เป่าหยาและพลซุ่มยิงหลินจื่อเซิง กำลังหมอบอยู่หลังก้อนหินสองก้อนบนภูเขาด้านขวา ปืนไรเฟิลเล็งไปที่ภูเขาข้าง
หน้า ยูเหวินเฟิงที่บาดเจ็บก็มาถึงหลังก้อนหินตรงทางเข้าหุบเขาเช่นกัน ปืนไรเฟิลจู่โจมและซองกระสุนสำรองสองซองอยู่บนก้อนหินข้างหน้าแล้ว เขายกมือขวาขึ้นและยิงกระสุนเข้าไปในซอกหินด้านข้าง