by ป่ามืดสลัวเงียบสงัด เศษแสงดาวสีเงินซีดกระจายอยู่ทั่วพื้นป่าที่เปียกชื้น เสียงเสียดสีของสัตว์เลื้อยคลานดังแว่วมาจากส่วนลึกของป่าทึบ
คุโรดะจ้องมองอิเคดะที่รู้ตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน ขมวดคิ้วพลางพูดว่า “อาวุธเหรอ? รู้จักแค่ดาบกับปืนเท่านั้น! บอกเลย พลังงานคือชีวิตของประเทศหรือแม้แต่โลก หากวัตถุอวกาศขนาดเล็กเช่นนี้มีพลังงานมหาศาล ไม่ว่าบริษัทไหนจะไขความลับได้ มันก็สามารถทำลายโครงสร้างพลังงานที่มีอยู่ของเราได้!”
เมื่อพูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองป่าทึบมืดทึบที่มุ่งหน้าไปทางประเทศจีน ด้วยแววตาที่โลภมาก เขาพูดช้าลงและพึมพำว่า “ถ้าเราสามารถไขปริศนาวิธีการกักเก็บพลังงานมหาศาลนี้ได้ บางทีก้อนหินเล็กๆ สักก้อนอาจขับเครื่องบินลำมหึมาให้บินขึ้นไปบนฟ้าได้ มันไม่ง่ายเหมือนการสร้างอาวุธทรงพลังบางอย่าง มันมีมูลค่าทางการค้ามหาศาล ไม่น่าแปลกใจเลยที่นายจ้างเหล่านั้นยอมจ่ายราคาสูงลิ่วเพื่อซื้อมัน “แกซื้อเศษชิ้นส่วนพวกนี้ไม่ได้หรอก!”
เขาหันศีรษะมองใบหน้าซีดเซียวของงูดำ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ในฐานะมือปืนชั้นยอด แกต้องมีจิตใจที่เปิดกว้างและยืดหยุ่น และต้องไม่มองทุกอย่างเพียงด้านเดียว แกต้องมองเห็นแรงจูงใจที่แท้จริงเบื้องหลังสิ่งต่างๆ ไม่เช่นนั้น เมื่อเจอปรมาจารย์ตัวจริงแล้ว แกอาจไม่รู้ว่าตัวเองตายไปได้ยังไง! อย่าหลงตัวเองไปเสียหมด”
งูดำตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาเงียบไปนานก่อนจะกระซิบว่า “แกพูดถูก ไอ้พวกสารเลวจากบริษัทใหญ่ๆ หรือหน่วยสืบราชการลับพวกนั้นยอมจ่ายราคาสูงลิ่วเพื่อซื้อเศษชิ้นส่วนพวกนี้ ซึ่งหมายความว่าเศษชิ้นส่วนพวกนี้อาจมีค่ามหาศาลจริงๆ!” บ้าเอ๊ย ทำไมเขาไม่ส่งคนมาเงียบๆ บ้างล่ะ ทำไมต้องจ่ายแพงขนาดนั้นเพื่อชวนเราด้วย”
คุโรดะพยักหน้าเมื่อเห็นว่าเขารู้สึกตัวแล้ว จึงกระซิบว่า “จีนเปรียบเสมือน
ถ้ำหมาป่าและมังกรสำหรับพวกเขา พวกเขาไม่กล้าส่งคนไปที่นั่นง่ายๆ เจ้ารู้จักพื้นที่นั้นอยู่แล้ว พอเจ้าถูกพบตัว เจ้าก็ตาย พวกเขาไม่มีความกล้าหาญและองอาจเท่าพวกเราทหารรับจ้าง” เขาจ้องมองดวงตาเรียวเล็กของงูดำในความมืด แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าเคยสู้กับทหารจีน เจ้าก็น่าจะรู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเราที่หาเลี้ยงชีพด้วยคมมีดยังคงหวาดกลัวพวกเขาอยู่ แม้แต่สายลับและบอดี้การ์ดของบริษัทใหญ่ๆ ก็ยังไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้ดินแดนจีน ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่จ่ายเงินมากมายเพื่อจ้างพวกเรา”
เมื่องูดำได้ยินดังนั้น แสงสีขาวก็ฉายวาบขึ้นบนใบหน้าซีดเซียวของเขา เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ดีแล้ว ไม่งั้นเราจะหาเงินจากใครได้!” จากนั้นเขาก็ก้มลงมองผ้าพันแผลที่พันอยู่ด้านหลัง แล้วสบถอย่างหัวเสีย “แย่ล่ะ ฉันบาดเจ็บ ไม่งั้นฉันคงไม่ปล่อยโอกาสทำเงินนี้ไปหรอก” “ไม่มีทาง!”
แววตาเย็นชาปรากฏขึ้นในแววตาของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองคุโรดะแล้วถามว่า “หน่วยเสือดาวจะปรากฏตัวที่นั่นไหม? ถ้าพวกมันปรากฏตัวในพื้นที่ภูเขานั่นได้ เราก็แก้แค้นได้”
คุโรดะจ้องมองเขาอย่างเย็นชาในความมืดพลางพูดว่า “ยังไม่แน่ชัด แต่สถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของจีนคงค้นพบความผิดปกติของอุกกาบาตนี้แล้ว พวกเขาคงต้องส่งนักวิจัยไปที่นั่นแน่ๆ ตอนนี้มีคนมากมายจ้องมองพื้นที่ราบสูงแห่งนี้ของจีนด้วยสายตาโลภมาก”
ขณะที่เขาพูด เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทางจีน ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็หรี่ลง เขาพูดต่อด้วยความกังวล “หน่วยข่าวกรองของจีนจะต้องได้รับข่าวกรองอย่างแน่นอน และรู้ว่ามีกำลังพลต่างชาติติดอาวุธจำนวนมากเข้ามาในพื้นที่นั้น” ดังนั้น พวกเขาจะต้องส่งกองกำลังชั้นยอดไปยังพื้นที่ซึ่งบรรจุสมบัติล้ำค่าเหล่านี้ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเราขโมยเศษเสี้ยวอันล้ำค่าเหล่านั้นไป ข้าคิดว่าสำหรับเหตุการณ์สำคัญเช่นนี้ หน่วยเสือดาวชั้นยอดของจีนน่าจะปรากฏ
ตัวขึ้นในพื้นที่นี้ด้วย” ในป่าทึบอันมืดมิด คุโรดะ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยยามากุจิ และพลซุ่มยิงงูดำ ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ราวกับภูตผีสองตน ในขณะนั้น เสียงดุจมังกรของคุโรดะและเสียงแหลมสูงของงูดำได้เพิ่มบรรยากาศอันมืดมิดให้กับป่าทึบ อากาศในป่าดูเหมือนจะแข็งตัวขึ้น กิ่งก้านสีดำเหนือศีรษะของพวกเขาไม่ได้ขยับเขยื้อนในความมืด
อิเคดะ งูดำ ตกตะลึงเมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของคุโรดะ เขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมถึงมีกองกำลังติดอาวุธมากมายเข้ามาในจีน? พวกเขาเพิ่งจ้างทหารรับจ้างมาไม่ใช่หรือ?”
คุโรดะมองไปยังป่าทึบอันมืดมิดที่มุ่งหน้าไปยังจีนแล้วตอบอย่างเย็นชาว่า “เจ้าคิดว่าเงินจะหาได้ง่ายขนาดนี้ แล้วภารกิจนี้จะง่ายขนาดนั้นหรือ? ไม่มีอะไรดีอย่างนั้นหรอก! ขอบอกเลยว่าตลาดมืดในเว็บมืดได้เสนอราคาสูงลิ่วเพื่อซื้ออุกกาบาตที่ตกลงมาในจีนโดยบังเอิญ บริษัทใหญ่ๆ และหน่วยสืบราชการลับก็กำลังรับสมัครคนอยู่เช่นกัน ผมเกรงว่าพวกเขาได้จ้างกำลังพลติดอาวุธคนอื่นเข้ามาในพื้นที่นั้นแล้ว”
เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งด้วยสีหน้ากังวล แล้วพูดต่อด้วยเสียงเบาๆ ว่า “ผมประเมินว่าน่าจะเกิดการปะทะกันในพื้นที่นั้นแล้ว ใครก็ตามที่เข้าไปในพื้นที่นั้น พวกเขาจะต่อสู้เพื่ออุกกาบาตอันล้ำค่าเหล่านี้ ยิ่งฆ่าคนได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้สมบัติมากขึ้นเท่านั้น และพวกเขาจะต้องเผชิญกับการสกัดกั้นของกองกำลังชั้นสูงของจีนด้วย ขอบอกเลยว่าคงมีน้อยคนนักที่จะสามารถนำสมบัติกลับคืนมาจากพื้นที่นั้นได้! พื้นที่นั้นกลายเป็นดินแดนแห่งเลือดและฝน”
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่อด้วยเสียงเบาๆ ว่า “โชคดีที่พื้นที่นั้นอยู่ในพื้นที่สูงที่รกร้างว่างเปล่า และสภาพความเป็นอยู่ก็ยากลำบากอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้นจีนจะต้องส่งกองกำลังขนาดใหญ่มาปิดล้อมพื้นที่นี้แน่นอน” ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ข้าเกรงว่าคนนอกทุกคนที่เข้ามาในพื้นที่นี้คงหนีไม่พ้น ฮาเนดะกับลูกน้องจะตกอยู่ในอันตราย”
อิเคดะได้ยินการวิเคราะห์ของคุโรดะ สีหน้าประหลาดใจก็ฉายชัดขึ้นทันที เขาคิดว่ามันเป็นแค่ภารกิจง่าย ๆ แค่ค้นหาอุกกาบาตที่หลงเหลืออยู่บนภูเขาในพื้นที่รกร้าง และอย่างมากที่สุดก็จะมีการปะทะกับทหารรักษาชายแดนจีนหรือทหารรับจ้างคนอื่น ๆ เป็นระยะ ๆ เมื่อเข้าออกพื้นที่ชายแดน
แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะมีชายติดอาวุธมากมายจากทั่วโลกมารวมตัวกันบนที่ราบสูงอันแห้งแล้งแห่งนี้ และพวกเขาจะฆ่ากันเองเพื่อแย่งอุกกาบาตเหล่านั้น เขามองคุโรดะอย่างประหม่าและถามว่า “นายได้แจ้งกัปตันฮาเนดะเกี่ยวกับสถานการณ์เหล่านี้แล้วหรือยัง? มันแข็งแกร่งพอหรือเปล่า?” คุโรดะ
มองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าหม่นหมองและตอบด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เบาเสียงลง! ทีมที่คุ้มกันพวกเราตอนนี้เดิมทีกำลังปฏิบัติภารกิจร่วมกับฮาเนดะและลูกน้องในพื้นที่โดยรอบ พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมาก ไม่ควรให้พวกเขารู้เรื่องสถานการณ์อันตรายเช่นนี้