by ดังคำกล่าวที่ว่า หากคานด้านบนคด คาน ด้านล่าง
ก็จะคด ท่านเย่หยานคือบุรุษผู้ยอม
ทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เขาจะเสียสละทุกสิ่ง แม้กระทั่งมนุษยชาติและศีลธรรม เพื่อเพิ่มพูนพลัง!
แล้วผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะเรียกว่ามีน้ำใจได้อย่างไร?
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้คนมากมายในแดนเงียบงันต้องทนทุกข์ทรมานจากการข่มเหงจากวิหารเทพสวรรค์
ด้วยผู้คนมากมายที่ฝึกฝนตนที่วิหารเทพสวรรค์ทุกวัน ชีวิตนับไม่ถ้วนจึงถูกฆ่าตาย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา จำนวนคนที่เกลียดชัง
วิหารเทพสวรรค์อาจนับได้เป็นหมื่นๆ คน เมื่อเห็นภาพนี้ แม้แต่ปรมาจารย์นิกายชิงเสวียนก็ยังรู้สึกสะเทือนใจ
เจ้าของคฤหาสน์หยุนเซียวดูมีเหตุผล เอียงศีรษะพลางกล่าวว่า “คุณหลิน ข้ารู้ว่าท่านเป็นคนใจดี แต่ถ้าเราปล่อยให้คนพวกนี้เข้าร่วม ไม่เพียงแต่พวกเราจะถูกเยาะเย้ยเท่านั้น แต่พวกเขาก็จะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ตรงกันข้าม พวกเขาอาจถึงขั้นขัดขวางพวกเราได้ ข้าแนะนำให้ท่านปฏิเสธพวกเขา!”
“ถูกต้องครับ คุณหลิน บางพันธมิตรไม่ได้ปฏิเสธคนพวกนี้เพราะดูถูกเหยียดหยาม เพียงเพราะพวกเขาไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงและจะกลายเป็นภาระ อย่าใจอ่อนตอนนี้เลย!”
เจ้าเมืองหนานหลี่อดไม่ได้ที่จะพูด
ทว่าหลินหยางลูบคางราวกับกำลังครุ่นคิด ดูเหมือนจะไม่ฟังคำแนะนำของอีกฝ่าย
พวกเขาสบตากัน ขมวดคิ้ว
ทันใดนั้น หลินหยางก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ท่านผู้เฒ่า มีคนอย่างท่านอีกกี่คนกันที่อยากจะแก้แค้นวิหารเทพสวรรค์แต่กลับทำไม่ได้?”
ชายชราตกใจรีบกล่าว “ถ้าคุณหลินต้องการรวบรวมพวกเขา ห้าหมื่นหกหมื่นคนคงไม่มีปัญหาในช่วงเวลาสั้นๆ!”
“เอาล่ะ! โปรดรีบแจ้งคนเหล่านั้นให้ทราบ หรือกระจายข่าวไปทั่วดินแดนแห่งความเงียบ บอกทุกคนที่ต้องการแก้แค้นวิหารเทพสวรรค์แต่ไม่มีหนทางเข้าร่วมกับเราว่า พวกเขาสามารถเข้าร่วมพันธมิตรชิงเสวียนได้ทุกเมื่อ! ข้าจะรับทุกคนเท่าที่ต้องการ! ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร ไม่ว่านิสัยจะเป็นอย่างไร ตราบใดที่พวกเขาเชื่อฟังคำสั่งของข้า ข้าจะรับทุกคน!”
หลินหยางกล่าว
“หัวหน้าพันธมิตรหลิน ท่านตกลงรับพวกเราแล้วหรือยัง?”
ชายชราถามอย่างตื่นเต้น
“ได้สิ!”
หลินหยางพยักหน้า
ทุกคนต่างดีใจ
“ขอบคุณครับ หัวหน้าพันธมิตรหลิน!”
“หัวหน้าพันธมิตรหลินจงเจริญ!”
เสียงตื่นเต้นดังก้องกังวานขึ้นเรื่อยๆ
เจ้าเมืองหนานหลี่และเจ้าคฤหาสน์หยุนเซียวต่างตกตะลึง
“หลิน…”
เจ้าเมืองหนานหลี่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลินหยางก็ใช้มือขัดจังหวะเขาไว้
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติม ฉันตัดสินใจแล้ว!”
“แต่… ปรมาจารย์พันธมิตรหลิน…”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพวกนายสองคนก็รู้คำตอบ”
หลินหยางยิ้มและหันหลังเดินจากไป
เมื่อเห็นดังนั้น ทุกคนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้
เมื่อคำสั่งของหลินหยางถูกประกาศ ดินแดนแห่งความเงียบงันทั้งหมดก็สั่นคลอน
ผู้คนนับไม่ถ้วนเริ่มหลั่งไหลไปยังภูเขาชิงเสวียน
ทีมเดินทางต่อกันราวกับมังกรยาว ในชั่วพริบตา ภูเขาชิงเสวียนถูกปิดกั้นจนหมดสิ้น แม้แต่ที่ยืนก็ไม่มี
ผู้นำนิกายชิงเสวียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจัดคนรอบภูเขา
แต่ผู้คนก็ยังคงหลั่งไหลเข้าร่วมพันธมิตรอย่างไม่หยุดยั้ง
เฉพาะวันแรก จำนวนผู้เข้าร่วมก็เกิน 50,000 คน และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“อะไรนะ? หลินหยางกำลังรับสมัครพลเรือนเข้าร่วมพันธมิตรงั้นเหรอ??”
ในทุ่งน้ำแข็งห้าทิศ ฮวาเทียนไห่ที่เพิ่งนั่งอยู่บนรถม้าตกตะลึง จ้องมองเส้าชวนที่อยู่ข้างๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ครับท่านอาจารย์! เรื่องนี้แพร่สะพัดไปทั่ว ตอนนี้ภูเขาชิงเสวียนเต็มไปด้วยพลเรือน!”
เส้าชวนกำหมัด
“พลเรือน? พวกมันก็แค่มด! ขยะ ไม่น่าเป็นอาหารแม้แต่น้อย!”
ฮวาเทียนไห่เยาะเย้ย “แม้แต่ที่ศาลาเหลยเจ๋อเทียนก็ยังถูกปฏิเสธ ท่านคงนึกภาพออกว่าพวกเขาไร้ความสามารถแค่ไหน!” “
ท่านอาจารย์ การที่หลินหยางเรียกพลเรือนมามากมายขนาดนี้ต้องมีเจตนาอื่น ส่งคนไปตรวจสอบ!”
เส้าชวนกล่าวอย่างระมัดระวัง
“อะไรกันเนี่ย!”
ฮวาเทียนไห่เยาะเย้ย “เขาแค่พยายามจะลองใจหัวหน้าพันธมิตร! ท่านคิดว่าเขาจะนำไอ้สารเลวพวกนี้ไปโจมตีวิหารเทพสวรรค์งั้นหรือ? ข้าบอกท่านแล้ว ใครก็ตามจากวิหารเทพสวรรค์สามารถกำจัดมด 50,000 ตัวนั่นได้! ขยะพวกนี้มีประโยชน์อะไร?”
“ใช่!”
เส้าชวนก้มหน้าลง ก่อนจะหยิบจดหมายเชิญออกมายื่นให้
“ท่านอาจารย์ นี่คือคำเชิญที่เพิ่งส่งมาจากตำหนักเหลยเจ๋อเทียน พวกเรากำลังนำทัพไปยังดินแดนห้าธาตุเพื่อรวมพลกัน! เพื่อหารือเรื่องการโจมตีวิหารเทพสวรรค์!”
เส้าชวนกล่าวอย่างเคารพ
ฮวาเทียนไห่รับคำเชิญทันที เหลือบมองแล้วขมวดคิ้ว
“ท่านอาจารย์ห่าวเทียนเชิญเฉพาะผู้นำพันธมิตรเท่านั้นหรือ?”
“ท่านอาจารย์ ท่านปฏิเสธได้หรือ?”
“ไปกันเถอะ! พวกเราไม่อาจล่วงเกินตำหนักเหลยเจ๋อเทียนได้!”
ฮวาเทียนไห่โบกมือ “สั่งให้ทัพเดินทัพ ข้าจะนำทัพพิทักษ์น้ำแข็งไปยังดินแดนห้าธาตุ!”
“ตามที่ท่านสั่ง!”