by 
“แถวบ้านเราหนาวมากไหมครับ” เขาถามด้วยสีหน้างุนงง ได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็พยักหน้า เขาไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ คนอื่นๆ สังเกตเห็นปัญหาไปหมดแล้ว
ชายคนนั้นจิบชาด้วยใบหน้าที่สงบและมีสติ ดูเหมือนว่าจะสนใจเรื่องนี้มาก
“จริงๆ แล้ว ทั้งหมดนี้ก็เป็นสิ่งที่เราสนใจเหมือนกัน เราทุกคนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันหวังว่าคุณจะช่วยตอบคำถามของเราได้นะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และสงสัยว่าทำไมคนผู้นี้ถึงยังคงยืนกรานขอความช่วยเหลือจากเขา
“ฉันไม่ได้สนใจสถานที่นี้มากนัก”
เฉินผิงตอบอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่มีเจตนาจะปกปิดอะไรทั้งสิ้น
เขาตระหนักดีว่าการมาเยือนกะทันหันของคนผู้นี้คงไม่ดีแน่ เขาอาจต้องการความช่วยเหลือบางอย่าง และหากเป็นเช่นนั้น ก็ต้องมีความอันตรายเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
เฉินผิงเองก็เป็นคนที่ไม่อยากเสี่ยงอันตรายเช่นกัน เขาหวังว่าคนเหล่านี้จะมีสติมากขึ้นและไม่สร้างปัญหาให้ตัวเอง
“ไม่ ไม่ ไม่ มีแต่คนนอกอย่างคุณเท่านั้นที่ทำได้ คนอื่นแก้ปัญหานี้ไม่ได้หรอก” ชายคนนั้นจิบชาแล้วพูดช้าๆ
“ข้าชื่อไป๋หวู่ตี้ ทุกคนชอบเรียกข้าว่าท่านชายไป๋ ข้าไม่ขัดข้องที่จะเรียกข้าว่าอะไรก็ได้ตามที่ท่านต้องการ”
“อย่างที่คุณเห็น เมืองของเรานั้นแปลกประหลาดมาก แทบทุกคนสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ในความมืด และไม่มีทางที่จะมีชีวิตอยู่ในแสงสว่างได้”
“อาคารเหล่านี้ของเราเป็นโบราณวัตถุจากยุคโบราณ พวกมันสามารถช่วยเราแยกตัวจากพลังงานต่างๆ ได้ หากเราสัมผัสกับมันเป็นเวลานาน ปีศาจจะปรากฏตัวและพาเราหนีไป!”
เมื่อถึงจุดนี้ ความตื่นตระหนกเริ่มฉายชัดในดวงตาของเขา
เขาตระหนักดีว่าสิ่งทั้งหมดนี้เป็นอันตรายเพียงใด และอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาทำให้เขากังวลมาก
ตอนแรกเฉินผิงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ แต่พอได้ยินคำพูดของชายคนนั้น ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องจะพัฒนาไปขนาดนี้
“ทำไมคุณไม่เล่าให้ฉันฟังโดยละเอียดล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินผิงพูด อีกฝ่ายก็เดินไปหาเฉินผิงทันทีและยกถ้วยชาของเขาขึ้น
“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะใช้ชาแทนไวน์เพื่อบอกเรื่องนี้ให้เจ้าฟังอย่างตรงไปตรงมา มันไม่ง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรอก”
หลังจากได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด เฉินผิงก็เข้าใจในที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้น
ปรากฏว่าสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอันตรายต่างๆ อยู่เสมอ แต่ความอันตรายดังกล่าวถือเป็นเรื่องปกติในเมือง
ท้ายที่สุดแล้ว ทุกสถานที่ย่อมมีวิกฤตของตัวเอง และตราบใดที่สามารถแก้ไขปัญหาได้ สิ่งอื่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
แต่ต่อมามีสิ่งแปลกประหลาดบางอย่างปรากฏขึ้นในสถานที่เหล่านี้อย่างไม่สามารถอธิบายได้
สิ่งเหล่านี้ไม่เคยปรากฏในเวลากลางวัน แต่จะนำมาซึ่งอันตรายสารพัดในความมืดเท่านั้น
ในตอนแรกทุกคนต่างก็กลัวสิ่งเหล่านี้มาก ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่แต่ในบ้านตอนกลางคืน