by โลกเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดราวกับหิมะ
ฮวาเว่ยเว่ยเงยหน้าขึ้นมองโดยสัญชาตญาณ แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นสีขาวโพลน
เธอไม่อาจแยกแยะได้ว่านี่คือกลอุบายของต้วนเทียนเซียงหรือเวทมนตร์ของหลินหยาง เธอ
รู้สึกไร้ค่าอย่างสิ้นเชิงท่ามกลางโลกสีขาวโพลนใบนี้
ในไม่ช้า โลกหิมะก็จางหายไป ฉากระหว่างสวรรค์และโลกค่อยๆ สว่างไสวขึ้น สายฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า กระทบใบหน้าของฮวาเว่ยเว่ย
รู้สึกถึงความอบอุ่นของสายฝน ฮวาเว่ยเว่ยอดครางไม่ได้ มัน
ช่างสบายเหลือเกิน
ราวกับมือของแม่
ฮวาเว่ยเว่ยเบิกตากว้าง มองสายฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้า
นี่คือฝนที่เกิดจากการปะทะกันของน้ำแข็งและไฟที่รุนแรง
ทุกหยดฝนที่นี่เต็มไปด้วยพลังอันไร้ที่สิ้นสุด
แต่ในดวงตาของต้วนเทียนเซียง สายฝนที่เทลงมานี้ดูเย็นชาจนแม้แต่หัวใจที่ปิดผนึกไว้มานานก็ไม่อาจต้านทานได้
“เป็นไปไม่ได้… เจ้าจะละลายน้ำแข็งขั้นสุดยอดของข้าได้อย่างง่ายดายเช่นนี้หรือ? เป็นไปไม่ได้… เป็นไปไม่ได้…”
ต้วนเทียนเซียงร้องเสียงสั่นสะท้าน ร่างกายของเขาหมุนวนราวกับกำลังคลั่ง
เขาคำรามอีกครั้ง ยกมือขึ้น ก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมาแตกกระจายจากพื้นดิน บดขยี้หลินหยางราวกับภูเขาถล่ม
“ตายซะ!”
ต้วนเทียนเซียงกระโดดไปอีกฝั่งของภูเขาน้ำแข็ง ใช้มือข้างหนึ่งกดลงไป อัดอากาศเย็นเข้าไปอย่างต่อเนื่องเพื่อแช่แข็งน้ำแข็งและป้องกันไม่ให้ละลาย เขาออกแรงกดน้ำแข็งลงอย่างสุดกำลัง
ก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมาร่วงลงด้วยแรงมหาศาล คุกคามที่จะบดขยี้โลกและจมลงสู่ก้นบึ้งของดาว
แต่ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีประกายไฟลุกโชนพุ่งทะลุภูเขาน้ำแข็ง ทะลุผ่านต้วนเทียนเซียงไปด้านหลัง ต้วน
เทียนเซียงตกกระแทกพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
หากไม่มีเขาคอยพยุง ภูเขาน้ำแข็งขนาดมหึมาก็แตกสลาย
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?”
ต้วนเทียนเซียงกำรูที่อกแน่น ดวงตาเบิกกว้าง
เขาพบว่าหลินหยางสามารถต้านทานการเคลื่อนไหวของเขาได้ทั้งหมด
ไม่ว่าเขาจะใช้ท่าไม้ตายใด เขาก็ไม่สามารถทำร้ายหลินหยางได้เลย ตรงกันข้าม เปลวเพลิงอันแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัวของเขาสามารถละลายพลังน้ำแข็งของเขาได้อย่างง่ายดาย!
เขาเหลือบมองรูที่อก
พลังที่ทะยานขึ้นเช่นนี้… เหนือดินแดนอมตะบนผืนดิน ไม่มีใครเทียบได้…
“เด็กหนุ่มเช่นนี้มีพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาฝึกฝนมันได้อย่างไร?”
ต้วนเทียนเซียงหวาดกลัว รู้ว่าคราวนี้เขาชนกำแพงเข้าแล้ว
แต่เขาไม่ยอมถอย
หากเขาไม่สามารถจับหัวเว่ยเว่ยได้ เขาเพียงผู้เดียวจะไม่มีวันแก้แค้นหัวเทียนไห่ ผู้ควบคุมทุ่งน้ำแข็งห้าทิศทั้งหมดได้
“อ๊ะ!”
ต้วนเทียนเซียงโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ความโกรธเข้าครอบงำ หลังจากคำราม เขาก็ดึงฝุ่นประหลาดออกมาจากร่างกายหนึ่งกำมือ แล้วเช็ดลงบนน้ำแข็งข้างๆ
ฝุ่นนั้นเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทน่าสะพรึงกลัวทันทีที่สัมผัสกับน้ำแข็ง
เขาคว้าน้ำแข็งสีดำแล้วแทงใส่หลินหยางอย่างบ้า คลั่ง สิ้น
หวัง
บ้าคลั่งสิ้นหวัง!
“ระวัง น้ำแข็งนั่นมีพิษร้ายแรง!”
หัวเว่ยเว่ยตะโกนสุดเสียง
ดวงตาของหลินหยางเบิกกว้าง เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?
เขาเรียกพลังแห่งการขึ้นสวรรค์ขึ้นมาทันที เรียกไฟประหลาดสีซีดออกมาอีกครั้งแล้วพุ่งไปข้างหน้า
วูบ!
ไฟประหลาดพุ่งทะยานไปข้างหน้าราวกับพายุเฮอริเคน คุกคามที่จะกลืนกินต้วนเทียนเซียงที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างราบคาบ น้ำแข็งในมือของเขาละลายไปในชั่วพริบตา
ทว่าพิษยังคงอยู่ กลับกลายเป็นกลุ่มควันดำสนิทปกคลุมหลินหยาง
“อะไรนะ?”
หลินหยางตกตะลึง
“ไฟของเจ้าสามารถเผาผลาญทุกสิ่งได้ แต่เจ้าสามารถเผาสิ่งที่ถูกเปลี่ยนเป็นก๊าซได้ด้วยหรือ?”
ต้วนเทียนหยาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พลางควบคุมก๊าซพิษให้ห่อหุ้มหลินหยางไว้ กลืนกินเขาอย่างบ้าคลั่ง
ในระยะใกล้เช่นนี้ หลินหยางไม่มีทางหนีรอดไปได้
ในชั่วพริบตา พิษสีดำสนิททั้งหมดก็หายไปในพริบตา
“จบแล้ว!”
ดวงตาสีร่วงโรยของหัวเว่ยเว่ยเบิกกว้างขึ้น ขณะที่เธอมองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอตกตะลึง และทรุดลงกับพื้น
เธอรู้ว่าทุกอย่างจบลงแล้ว
หลินหยางถูกพิษร้ายแรงของต้วนเทียนหยาวางยาพิษ ราวกับว่าตายไปแล้ว!