by 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของโจรดอกไม้ก็เผยความสงสัยออกมา เขาไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร และทำไมจู่ๆ พวกเขาถึงเสนอความคิดเช่นนี้ให้เขา
“ฉันลักพาตัวคุณไป เรียกร้องเงินจากพ่อของคุณ แถมยังทำร้ายคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมจู่ๆ คุณถึงพยายามช่วยฉันหาเงินเพิ่มล่ะ”
เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ การกระทำของอีกฝ่ายมันแปลกเกินไป ต่อให้อยากแก้แค้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีโง่ๆ แบบนั้น
“ในความคิดของฉัน พ่อของฉันไม่ดีเลย ฉันจึงตัดสินใจร่วมมือกับคุณ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เราต้องหาวิธีกำจัดเขาให้ได้!”
ตอนนี้มู่หรงหยูเริ่มเกลียดพ่อของเขาแล้ว เขารู้ดีว่าทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะพ่อของเขา
“ฉันเกลียดเขามากตอนนี้ ถ้าเขาไม่จัดงานโยนช่อดอกไม้ให้ฉัน ฉันคงไม่เจอเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้…”
หลังจากพิจารณาอยู่นาน โจรขโมยดอกไม้ก็ตัดสินใจที่จะเงียบเอาไว้ในที่สุด
เขารู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นสมเหตุสมผล ความจริงแล้ว สิ่งที่เขาได้ยินมานั้นก็เป็นความจริง หากคนผู้นี้ต้องการแก้แค้นพ่อของเขาในตอนนี้ ทุกอย่างก็ย่อมเข้าใจได้
ดังนั้น ณ จุดนี้ เขาไม่อยากพูดอะไรเพิ่มเติมอีกต่อไป ทุกคนสามารถทำงานร่วมกันได้
“เจ้าอยากทำอะไร? ทำไมไม่ลองคุยกับข้าล่ะ” เสียงของเฉินผิงดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้คนที่อยู่ข้างๆ เขาตกใจจนตัวสั่นทันที
โจรขโมยดอกไม้และมู่หรงหยูต่างก็ปิดปากพร้อมกัน พวกเขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะได้ยินเสียงคนอื่นที่นี่ นี่จงใจก่อเรื่องวุ่นวายไม่ใช่หรือไง
เมื่อได้ยินเสียงนี้ มู่หรงหยูก็รีบปิดปากทันที เรื่องนี้เป็นการทรยศอย่างร้ายแรง และไม่อาจเปิดเผยต่อสาธารณะได้ไม่ว่ากรณีใดๆ หากผู้อื่นรู้เรื่องนี้ เขาจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน
“คุณไม่รู้จักเขาเหรอ? นี่คู่หมั้นของคุณนะ! ทำไมคุณถึงจำคู่หมั้นของคุณไม่ได้เลยล่ะ?”
หลิน จื้อหยวน อดไม่ได้ที่จะพูดจาประชดประชันจากด้านข้าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแววเยาะเย้ยขณะที่เขามองตรงไปที่ มู่หรง หยู
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเฉินผิงก็สดใสขึ้น
–
เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออก
สิ่งที่พูดไปนั้นไม่มีอะไรผิดเลย แต่มันก็ยังฟังดูน่ารังเกียจอยู่ดี
“คุณมาช่วยฉันจริงๆเหรอ?”
ดวงตาของมู่หรงหยูฉายแววประหลาดใจ เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครมาช่วยเธอ และคนๆ นั้นก็คือเฉินผิง
ในตอนแรก เขาคิดว่าเฉินผิงมีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับเขา แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าสิ่งต่างๆ จะกลายเป็นแบบนี้
“ฉันไม่คาดคิดเลยว่าสุดท้ายแล้วคุณจะเป็นคนช่วยฉันไว้ ฉันซาบซึ้งใจมาก”
จู่ๆ มู่หรงหยูก็หมดความสนใจที่จะติดต่อกับพ่อ เขารู้สึกว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวย หากเฉินผิงช่วยเขาไว้ได้ เขาอาจจะได้มีชีวิตที่พิเศษอีกครั้ง
จะเสียเวลามากมายไปทำไม ในเมื่อเขาก็อยู่ได้อย่างสงบสุขและปลอดภัยอยู่แล้ว เพราะยังไงเงินก็จะเป็นของเขาเท่านั้น
หลังจากหลบหนีไปได้ มู่หรงหยูก็หาทางหยุดพ่อไม่ให้ทำอะไรอย่างอื่นได้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก และโบกมือให้เฉินผิง
“ทำไมคุณไม่ช่วยฉันล่ะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว ที่นี่เต็มไปด้วยอันตรายและแมลงสกปรกสารพัด!”
Murong Yu พูดด้วยความรำคาญอย่างยิ่ง รู้สึกไม่พอใจกับสิ่งต่างๆ ที่นี่มาก
สภาพแวดล้อมที่นี่แย่มากจน Murong Yu คงไม่ยอมรับมัน