by 
หากเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของเขาตอนนี้ Murong Fu คงจะล้มลงไปตรงนั้นอย่างแน่นอน
ขณะนั้น มู่หรงฟู่รู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก เขาสั่งให้คนไปเอาเงินมาให้แล้ว เงินจำนวนนี้ไม่ได้มากมายอะไรสำหรับเขาเลย เพราะเขาเป็นมหาเศรษฐี และเงินจำนวนนี้ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ สำหรับเขาเท่านั้น
เขาจัดเตรียมเงินทั้งหมดอย่างรวดเร็ว และจากนั้นเขาต้องคิดหาวิธีที่จะนำมันออกมาและทำข้อตกลงกับคนคนนี้
“ท่านครับ คนนี้บอกในจดหมายว่าเขาต้องการพบท่านตามลำพัง แล้วเรายังต้องพบเขาตามลำพังอีกหรือครับ”
สจ๊วตพูดอย่างวิตกกังวลจากด้านข้าง และเมื่อได้ยินเช่นนี้ Murong Fu ก็พยักหน้า เพราะเข้าใจโดยธรรมชาติว่าชายคนนั้นหมายถึงอะไร
“ให้ฉันไปพบเขาด้วยตัวเองเถอะ ฉันอยากรู้ว่าหมอนี่เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงกล้าลงมือกับลูกสาวฉัน ฉันจะเอาชีวิตหมาของเขาไป!”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ทุกคนก็ถอนหายใจเงียบๆ เพราะตระหนักดีว่าเรื่องนี้ร้ายแรงแค่ไหน
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับ Murong Fu พวกเราคงถึงคราวล่มสลาย
พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า Murong Fu จะเต็มใจเผชิญหน้ากับอันตรายเหล่านี้ด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขาใส่ใจลูกสาวของเขาจริงๆ
ขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก เขาก็พูดขึ้นอีกครั้งทันที
“พวกคุณทุกคนต้องคอยดูแลฉันอย่างใกล้ชิด และอย่าให้ใครมาแตะต้องตัวฉันเด็ดขาด จำไว้นะว่าถ้าฉันเจออันตราย พวกคุณก็ต้องออกมาปกป้องฉันทันที ไม่งั้นฉันจะไม่สุภาพ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความรู้สึกสะเทือนใจของทุกคนก็หายไปในทันที พวกเขาคิดว่าคนๆ นี้ต้องการเผชิญหน้ากับอันตรายสารพัด แต่กลับกลายเป็นแค่การหลอกลวง
“แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ คนพวกนี้รับมือยากจริงๆ!”
พ่อบ้านที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถามด้วยความสงสัยอย่างมาก เขารู้ดีว่าคนผู้นี้อันตรายอย่างยิ่ง และหากพวกเขาประสบปัญหาใดๆ พวกเขาก็จะต้องพบกับความตายเช่นกัน
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อีกฝ่ายก็ขมวดคิ้ว เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ซับซ้อนมากและจำเป็นต้องสืบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน
“หัวใจสำคัญของปัญหาคือเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุคคลนี้เป็นใคร ดังนั้นเราจะจัดการกับเขาอย่างไร”
คำพูดของพ่อบ้านทำให้ทุกคนเงียบ เขาพูดถูกอย่างยิ่ง ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของชายคนนี้ แม้แต่จะคิดวางแผนร้ายต่อเขาก็ตาม
“งั้น… พวกนายรีบสืบหาตัวคนๆ นี้ให้เร็วเข้า เราต้องสืบให้ได้ว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นใครกันแน่ ไอ้หมอนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ แม้แต่ชื่อตัวเองยังไม่บอกเลยด้วยซ้ำ”
เขาพูดอย่างรีบร้อน เพราะรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่งกับตัวตนของชายคนนี้
ทันใดนั้น ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ พ่อบ้านก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก โดยมีแววระมัดระวังเล็กน้อยในดวงตาของเขา
“โอ้ ไม่นะ ฉันนึกเรื่องสำคัญบางอย่างขึ้นมาได้ทันที!”
เมื่อได้ยินเสียงพ่อบ้านตะโกนอยู่ข้างๆ มู่หรงฟู่ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง ในสายตาของเขา ชายคนนี้จงใจก่อเรื่องวุ่นวาย เขาเองก็รู้สึกประหม่าอยู่แล้ว แต่พ่อบ้านก็ยังกล้าตะโกนโวยวาย นี่มันเกินจริงไปมาก
“แค่พูดสิ่งที่คุณต้องพูด อย่าเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระพวกนี้!”
คำพูดเหล่านี้ทำให้พ่อบ้านรู้สึกเขินอายเล็กน้อย