by ทันใดนั้นคู่ตาที่ปิดอยู่เดิมก็เปิดขึ้นและจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธออย่างสงบแต่เย็นชา “คุณอยากทำอะไร?”
สัมผัสและความอบอุ่นของการจับที่ข้อมือของเธอทำให้เหอจื่อซินเข้าใจในที่สุดว่าฉากตรงหน้าของเธอไม่ใช่ความฝัน
“คุณ…คุณมาที่นี่ทำไม?” เธอถามอย่างลังเลขณะบิดข้อมือและพยายามดึงมือกลับ
เขาคลายนิ้วของเขาแล้วลุกขึ้นนั่ง “คุณจำไม่ได้เหรอ”
“ฉัน…” เธอเปิดปาก แล้วจู่ๆ ความทรงจำอันแตกสลายก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอทันที
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอจะหลุดออกจากลู่หยวนกวงแล้วกอดเซียวซี จากนั้น… ขอให้เขาช่วยเธอ!
ทันใดนั้น ท่าทางของเธอก็ดูเก้ๆ กังๆ
“คุณจำได้ไหม?” เขาออกจากเตียงแล้วจัดเสื้อผ้าที่ยับเพราะเธอให้เรียบร้อย
“คุณเป็นคนส่งฉันกลับเหรอ?” เธอพูด เธอจำได้เพียงว่าตอนท้ายดูเหมือนว่าเธอจะล้มลงไปในอ้อมแขนของเขาอย่างเลือนลาง และเธอจำอะไรไม่ได้อีกเลยหลังจากนั้น
“แล้วคุณคิดว่าคุณกลับมายังไงล่ะ” เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “แล้วทำไมคุณถึงอยู่กับฉัน… เอ่อ คุณนอนที่นี่เหรอ”
“ถ้าคุณไม่กอดฉันไว้ ฉันคงจากไปนานแล้ว” เขากล่าว แต่มีความรู้สึกผิดแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเขาเพียงเล็กน้อย
มีแต่ตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ว่าเขาสามารถออกไปได้เร็วกว่านี้ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร… สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ออกไป และปล่อยให้เธอกดดันเขาแบบนั้น แล้ว… เขาก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว
นั่นคือบรรยากาศตอนนั้นเหรอ? มันเหมือนกับความทรงจำที่อยู่ในใจของเขา
เขาจำได้ว่าเขาชอบนอนเตียงเดียวกับเธอแบบนี้เสมอ ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก เหมือนกับว่ามีเพียงเธอเท่านั้นในโลกนี้ ราวกับว่าพวกเขาจะอยู่รอดได้ตราบเท่าที่ยังมีกันและกัน
แม้ว่าความทรงจำในจิตใจของเขาจะไม่มีอารมณ์ร่วมใดๆ เหมือนกับเขากำลังดูหนังเก่าๆ อยู่ก็ตาม แต่ประสบการณ์เมื่อคืนนี้กลับช่วยให้เขาค่อยๆ เติมเต็มอารมณ์ที่สูญเสียไปจากการสะกดจิตทีละน้อย
“ฉันเสียใจ.” เหอ ซิซิน ขอโทษด้วยเสียงสะอื้น
“อีกอย่างในอนาคตก็อย่าไปกอดใครแล้วร้องไห้ขอความช่วยเหลือแบบสบายๆ นะ เพราะเมื่อวานคุณแต่งตัวแบบนั้นและอยู่กับผู้ชายแบบนั้น คุณควรจะคิดให้ดีก่อนว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ยี่ เฉียนซี กล่าวอย่างเย็นชา
ใบหน้าของเหอ ซิ่น ซีดลงเมื่อเธอคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ จากนั้นเธอก็แก้ตัวว่า “ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด!”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไร?” เขาพูดว่า “ตระกูลเหอไม่ต้องการธุรกิจของไทฟากรุ๊ปหรือ? ชายหนุ่มของไทฟากรุ๊ปไม่ใช่ผู้สนับสนุนทางการเงินของคุณหรือ?”
ใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากซีดเป็นแดง และเธอกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง รู้สึกทั้งละอายและโกรธ
“นี่คือ…สิ่งที่คุณเห็นฉันเหรอ?” เธอถามด้วยความสั่นเทา