by เธอจะหันกลับมาต่อต้านเขาอีกครั้งหรือแม้กระทั่งพยายามถอนหมั้นและทิ้งเขาไป?
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมมองฉันอย่างนั้น” ไป๋ยี่ยี่ถามด้วยความอยากรู้ และยกมือขึ้นโบกมือต่อหน้าหวู่โมเฉิน
ทันใดนั้นเขาก็คว้ามือเธอมาถือไว้ในฝ่ามือของเขา
“ยิหยี่ ฉัน… หวังว่าคุณจะรักฉันได้ในอนาคต แต่ฉันไม่ชอบ เพราะว่าคุณ ‘อยาก’ ตกหลุมรักฉัน” เขาพึมพำ
บางทีนี่อาจเป็นความโลภของเขา ที่หวังอย่างโลภมากว่าเธอ “จะ” ตกหลุมรักเขา ไม่ใช่เพราะการหมั้นหมายของพวกเขา หรือเพราะเขาทำคุณประโยชน์ให้กับครอบครัวของเธอ
ไป๋ยี่มีท่าทางสับสนเล็กน้อย “แล้ว…ฉันควรทำอย่างไรดี?”
เขาชูมือขึ้นและแตะผมของเธอ “อีกไม่กี่ปีคุณอาจจะเข้าใจ”
ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า… ไป๋ยี่คิดด้วยความเสียใจเล็กน้อย ความจริงเธอไม่ได้โง่เขลาเรื่องความรักอย่างที่เขาจินตนาการไว้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็อ่านหนังสือการ์ตูน นิยาย ภาพยนตร์ และละครโทรทัศน์มากมาย
คุณไม่เคยกินหมูหรือเห็นหมูเดินเลยเหรอ? –
แล้วเพื่อนร่วมชั้นของเธอก็มีความรักเหมือนกัน เวลาสาวๆ พวกนี้มารวมตัวกัน พวกเขาก็คุยเรื่องแบบนี้กันด้วย
จริงๆ แล้วเธออยากมีความสัมพันธ์กับพี่โมเฉินด้วย!
ฉันไม่ทราบว่าความปรารถนานี้จะเกิดขึ้นได้เมื่อใด แทนที่จะเป็นเช่นนี้ตอนนี้ แม้ว่าพี่ชายโมเฉินจะคอยพูดว่าพวกเขาหมั้นกันแล้วและหวังว่าเธอจะรักเขา แต่ดูเหมือนเขาจะปฏิบัติกับเธอเหมือนเด็กเสมอ!
————
“เสี่ยวเหอ ฉันจะขอให้คุณช่วยกู้โหรวเลือกชุดจากพวกนี้แล้วดูว่าเธออยากใส่ชุดไหนไปงานพิธีคืนนี้” ผู้จัดการของบริษัทกล่าวกับเหอจื่อซิน
“ตกลง.” เหอ ซื่อซินตอบและผลักไม้แขวนเสื้อที่ใส่ชุดไว้เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของ กู่ โหรว
ช่างแต่งหน้ากำลังแต่งหน้าให้กับ Gu Rou เหอ ซิ่น กล่าวว่า “คุณหนู เหล่านี้คือชุดที่คุณจะใส่ในคืนนี้ คุณอยากเลือกชุดไหน”
Gu Rou ยืนขึ้นและเดินไปต่อหน้า He Zixin แต่ไม่ได้มองดูชุดเลย แทนที่จะทำอย่างนั้น เธอกลับจ้องไปที่เหอ ซิซิน และพูดว่า “คุณไม่รู้จักใครสักคนจากตระกูลยี่เหรอ ทำไม คุณยังทำงานเป็นผู้ช่วยเล็กๆ น้อยๆ ที่นี่อยู่เหรอ”
“การที่ฉันจะเป็นผู้ช่วยที่นี่หรือไม่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าฉันรู้จักใครหรือไม่” เหอซิซินกล่าว
“แต่เมื่อคุณรู้จักคนเหล่านั้นแล้ว การจะหางานที่ดีกว่าก็น่าจะไม่ใช่เรื่องยากเหรอ?” Gu Rou มองไปที่ He Zixin แล้วพูดว่า
เหอซือซินตอบว่า “ฉันแค่รู้จักพวกเขา แต่พวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องช่วยฉัน”
“แล้ว…คุณมีความสัมพันธ์อย่างไรกับคุณชายน้อยอีคนที่สอง?” Gu Rou ถามด้วยความหมายที่ลึกซึ้งในดวงตาของเธอ
ขนตาของเหอ ซิ่น สั่นไหว และดวงตาของเธอก็มองต่ำลงเล็กน้อย “ไม่มีอะไรหรอก มันก็แค่… เรารู้จักกัน”
“มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ? คุณชายคนที่สองไม่ได้ขวางชามเกี๊ยวที่ฉันหกให้คุณเมื่อวันนั้นไว้เหรอ?” Gu Rou พูดด้วยความไม่พอใจ “ถ้าคุณไม่อยากพูดความจริง คุณก็แค่ไม่พูดไปเถอะ ทำไมต้องโกหกด้วย?”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณหนู Gu ถ้าเธอไปถามเขา ฉันเชื่อว่าเขาจะตอบเธอเหมือนเดิม” เหอซิซินกล่าว
Gu Rou มอง He Zixin ด้วยความสงสัยและพูดขึ้นอย่างกะทันหันว่า “ฉันได้ยินจากผู้ช่วยคนอื่นว่าคุณเอาสูทราคาแพงมากมาและบอกว่าคุณต้องการซักแห้ง สูทตัวนั้นอาจจะเป็นชุดที่คุณหนุ่มรองถอดออกในวันนั้นหรือเปล่า”
ร่างของเหอ ซิซิน แข็งทื่อขึ้น “ใช่…คนนั้น”
“เมื่อคุณเอาเสื้อผ้ากลับมาจากร้านซักแห้งแล้ว โปรดส่งมาให้ฉัน และฉันจะคืนชุดให้กับคุณหนุ่มคนที่สอง” Gu Rou กล่าว