by 
“ความลับที่เขาอยากรู้ ต้องเป็นของคนในหมู่บ้านเราแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมไม่บอกเขาตรงๆ ล่ะ ทำไมต้องปิดบังความลับพวกนี้ด้วย”
ขณะนั้นเอง ชายชราผู้ขัดขวางเฉินผิงไม่ให้ทำนายดวงก็ปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้าน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดูเหมือนเขาไม่คิดว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ จะกลับมาอย่างปลอดภัย และไม่คิดว่าผู้ใหญ่บ้านและคนอื่นๆ จะตามมาด้วย
“ทำไมเจ้ายังโผล่มาที่หมู่บ้านของเราอีก เจ้าปีศาจ? ออกไปจากที่นี่ซะ และอย่ามาขวางทางเราอีก”
ทันทีที่เห็นอีกฝ่าย ผู้ใหญ่บ้านก็เริ่มสบถด่า เขารู้ดีในใจว่าคนนี้ไม่ใช่คนดี และเป็นคนไร้ค่าที่ควรถูกไล่ออก
“หัวหน้าหมู่บ้าน บางครั้งคุณก็ไม่ควรพูดอะไรรุนแรงเกินไป”
ร่องรอยความโกรธฉายชัดบนใบหน้าของชายชรา เขาคิดว่ามันไร้สาระสิ้นดีเมื่อนึกถึงอีกฝ่ายที่ทำให้เขาอับอายเช่นนี้
“ถึงจะไล่ฉันออกไป ชีวิตฉันก็คงไม่มีความสุข”
สีหน้าของเขาเริ่มดูน่าเกลียดขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนหน้านี้ ชาวบ้านมองว่าเขาเป็นศัตรูมาตลอด และแทบทุกคนมองว่าเขาเป็นของซวย
ก็เพราะว่าเขาเชี่ยวชาญในศาสตร์ฮวงจุ้ยต่างๆ และมีความสามารถโดยกำเนิดในการสื่อสารกับสัตว์ประหลาดแปลกๆ บางชนิด ทำให้กลุ่มคนมองว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวอย่างยิ่ง และไม่มีใครเต็มใจที่จะพาเขากลับบ้าน
ไม่มีใครอยากเจอคนแบบนี้โดยไม่มีเหตุผลหรอก ถ้าพวกเขามีปัญหาขึ้นมา พวกเขาก็จะต้องจบชีวิตลง
เพราะเหตุนี้เขาจึงถูกไล่ออกจากหมู่บ้าน
ต่อมาเขาได้เดินเที่ยวไปคนเดียวและได้เรียนรู้สิ่งดีๆ มากมาย
เมื่อถึงเวลาต้องสืบหาความลับของสวรรค์ เขาก็เข้าใจแก่นแท้ของมันแล้ว
เฉินผิงไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะกล้าปรากฏตัวในหมู่บ้าน และกล้าเข้ามาหาพวกเขาอย่างเปิดเผยเช่นนี้ นี่มันเป็นเรื่องที่กล้าหาญมาก
“เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าถูกไล่ออกจากหมู่บ้านหรือ? เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาหาข้าอย่างเปิดเผยเช่นนี้? ดูเหมือนเจ้าจะไม่กลัวความตายเลย”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างกะทันหัน เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ความรู้สึกไร้หนทางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายชรา
“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ในเมื่อเจ้ากลับมาจากที่นี่ได้ มันก็พิสูจน์ได้ว่าเจ้าต้องมีพลังพิเศษบางอย่างที่พอจะรับมือกับข้าได้ ข้าหวังว่าข้าจะทำข้อตกลงกับเจ้าได้”
เมื่อเห็นความจริงใจของอีกฝ่าย เฉินผิงก็เริ่มสนใจเช่นกัน ต้องบอกว่าในฐานะชาวบ้าน ทัศนคติของชายชราผู้นี้ดีกว่ากลุ่มคนเหล่านั้นมาก
“ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกฉันได้นะ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันจะช่วยอะไรคนอย่างคุณได้บ้าง”
อีกฝ่ายมักจะทำให้เฉินผิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนฉลาดอยู่เสมอ
ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว คนแบบนี้ไม่น่าจะมีเรื่องกังวลใดๆ ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องการความช่วยเหลือจากเขา
“จริงๆ แล้ว ฉันก็เคยไปที่ที่คุณพูดถึงเหมือนกัน แต่ฉันไม่แข็งแกร่งเท่าคุณ เลยโดนจับได้โดยบังเอิญ”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณมีมีดสั้นหน้าตาประหลาดแบบนี้อยู่ในตัวหรือเปล่านะ เจ้านี่มันมีพลังวิเศษมหาศาล มันสามารถดูดพลังงานทั้งหมดในร่างกายฉันได้ภายในไม่กี่นาที แถมยังทรมานฉันจนอยากตายมากกว่ามีชีวิตอยู่อีก”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของเฉินผิงเริ่มฉายแววสงสัย เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น หรือบางทีร่างกายของอีกฝ่ายก็ได้รับผลกระทบจากคำสาปลึกลับนั่นด้วย?
“คุณหมายความว่าคุณก็ถูกคำสาปประหลาดๆ นั่นด้วยเหรอ?”
คำพูดของเฉินผิงทำให้ทุกคนดูสับสนอย่างมาก พวกเขาไม่เข้าใจว่านี่หมายความว่าอย่างไร
“แปลกจริง ๆ! คนที่ติดเชื้อไวรัสไม่ควรตายภายในเจ็ดวันเหรอ? ทำไมคุณยังมีชีวิตอยู่? หรือว่าคุณได้รับพรให้มีอายุยืนยาวจริง ๆ ?”
หลิน จื้อหยวนพูดด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเรื่องนี้ถึงเกิดขึ้น
ชายชราพยักหน้าข้างๆ เขา ดวงตาของเขาฉายแววแห่งอารมณ์ และเขาพูดด้วยความขอบคุณ
“นั่นเป็นเรื่องจริง ฉันยังมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้ได้ก็เพราะสมบัติลึกลับที่อยู่ในร่างกายของฉัน”