by 
“คุณเฉิน ในเมื่อท่านได้โสมมังกรปีศาจสวรรค์นี้กลับไปแล้ว ท่านควรเก็บมันไว้เถอะ มันไม่มีประโยชน์อะไรกับเราหรอก”
ผู้นำนิกายเจียงไม่ได้ไปรับโสมมังกรปีศาจสวรรค์!
“ท่านอาจารย์เจียง โสมมังกรปีศาจสวรรค์นี้ถูกศิษย์สำนักปีศาจวิญญาณของท่านได้มาด้วยชีวิต ท่านควรนำมันกลับคืนมา”
เฉินผิงหาข้อแก้ตัว!
“คุณเฉิน ท่านช่วยชีวิตข้าไว้ ความเมตตานี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าโสมมังกรปีศาจสวรรค์เพียงตัวเดียวจะบรรยายออกมาได้ ท่านควรเก็บมันไว้!”
เจียงจงจู่ปฏิเสธ!
เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรอีกและเก็บโสมมังกรปีศาจสวรรค์ไป!
ขณะนั้น เจิ้งเจี้ยนมองเฉินผิงซึ่งไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ และวิตกกังวลอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าหมอหลิวและคนอื่นๆ พูดอะไรกับเฉินผิง!
ถ้าข่าวว่าเขาทรยศต่อพวกเขาแพร่สะพัดออกไป เขาก็จบเห่แน่ เขาจะไม่มีวันได้รับอนุญาตให้อยู่ในนิกายวิญญาณปีศาจอีกต่อไป!
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาถึงบุคลิกของเจ้านายของเขาแล้ว เขาอาจไม่สามารถช่วยชีวิตตัวเองได้!
“คุณเฉิน ไม่ได้…หมอหลิวและคนอื่นๆ ไม่ได้บอกคุณเหรอว่าพวกเขาค้นพบตัวตนของคุณได้อย่างไร?”
เจิ้งเจี้ยนถามเฉินผิงอย่างลังเล!
เฉินผิงเหลือบมองเจิ้งเจี้ยนแล้วพยักหน้าพร้อมกล่าวว่า “ฉันบอกเขาแล้วว่า…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้และเห็นเฉินผิงจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ เจิ้งเจี้ยนก็เหงื่อแตกพลั่ก!
“คุณเฉิน พวกเขาพูดอะไรกัน?”
เจียง ยู่เหลียน ถาม เธอยังอยากรู้ว่าหมอหลิวและคนอื่นๆ ค้นพบตัวตนของเฉินผิงได้อย่างไร!
หัวใจของเจิ้งเจี้ยนบีบรัด และดวงตาของเขาก็เริ่มกวาดมองไปรอบๆ ขณะที่เขาเริ่มวางแผนที่จะขอความเมตตา!
“ในบรรดานักฝึกฝนปีศาจเหล่านั้น บางคนเคยเห็นฉันเคลื่อนไหวมาก่อนและคุ้นเคยกับออร่าของฉัน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงค้นพบฉัน”
เฉินผิงอธิบายแล้ว!
“ฉันเห็นแล้ว!” เจียง ยู่เหลียนพยักหน้า
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจิ้งเจี้ยนรู้สึกว่ามีน้ำหนักมหาศาลหลุดออกจากไหล่ของเขา และถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก!
“คุณเฉิน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว รีบออกเดินทางกันเถอะ สำนักปีศาจสวรรค์อยู่ข้างหน้าแล้ว!”
ผู้นำนิกายเจียงกล่าว!
เฉินผิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นตบไหล่เจิ้งเจี้ยนเบาๆ แล้วพูดว่า “สหายเต๋าเจิ้ง พวกเราควรออกเดินทางได้แล้ว หวังว่าคราวนี้เจ้าจะไม่ท้องเสียอีกนะ”
เจิ้งเจี้ยนตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วพูดว่า “ไม่ ไม่…”
ที่จริงแล้ว เฉินผิงไม่รู้ว่าเจิ้งเจี้ยนเปิดเผยตัวตนของเขา อย่างไรก็ตาม หลังจากฟังบทสนทนาระหว่างหมอหลิวและคนอื่นๆ เฉินผิงก็เกิดความคาดเดาบางอย่างขึ้นในใจ!
–
นิกายปีศาจสวรรค์!
เจิ้งเหนียนอันนั่งอยู่บนเก้าอี้ของผู้นำนิกายของเขา โดยมีสีหน้าหดหู่ใจอย่างยิ่ง!
หากไม่สามารถดึงวิชาฝึกฝนอันเข้มข้นของสำนักปีศาจสวรรค์ออกมาได้ สำนักปีศาจสวรรค์ก็จะต้องล่มสลายลงอย่างแท้จริง เมื่อถึงเวลานั้น สำนักปีศาจสวรรค์ที่ยืนหยัดมานับพันปี จะเลือนหายไปในสายธารแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนาน!
เมื่อเวลาผ่านไป นิกายและครอบครัวนับไม่ถ้วนก็หายไป แต่มีเพียงไม่กี่แห่งที่ล่มสลาย เนื่องจากเทคนิคการฝึกฝนของนิกายทั้งหมดถูกปิดผนึกไว้และไม่สามารถกู้คืนได้!
สำนักปีศาจสวรรค์ของพวกเขาได้สร้างบรรทัดฐานไว้แล้ว แค่คิดถึงฉากที่เขาทำให้อาจารย์คนนั้นขุ่นเคือง เจิงเหนียนอันก็อยากจะตบตัวเองสักสองสามครั้งแล้ว!
“ท่านอาจารย์ มีคนเพิ่งเข้าไปในถ้ำแล้วยังไม่ออกมา บางทีครั้งนี้เราอาจจะสำเร็จก็ได้!”
ในขณะนี้ ผู้อาวุโสจากนิกายปีศาจสวรรค์เดินเข้ามาในห้องโถงและพูดคุยกับเจิ้งเนียนอัน
“อะไรนะ” เจิ้งเนียนอันลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นจึงถามว่า “คุณอยู่ข้างในมานานแค่ไหนแล้ว”
“มันใช้เวลาพอๆ กับธูปหนึ่งแท่งที่จุดติดเลย ยังไม่เคยมีใครเข้าถ้ำแล้วอยู่ได้นานขนาดนี้มาก่อน!”
ผู้เฒ่ากล่าวว่า!
“รีบพาฉันไปหาเขาสิ! เขาอาจจะเป็นปรมาจารย์ก็ได้!”
เจิ้งเหนียนอันรีบเดินออกจากห้องโถง!
เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่มีใครเคยเข้าไปในถ้ำแห่งนี้ หลายคนที่เคยอยู่ในถ้ำแห่งนี้มานาน ต่างก็ต้องตะลึงกับข้อจำกัดภายในทันทีที่เข้าไป!
หากมีใครเข้าไปแล้วยังไม่ออกหลังจากจุดธูปได้สักพักก็ยังมีความหวัง!
ขณะที่เจิ้งเหนียนอันเดินมาถึงทางเข้าห้องโถง ศิษย์ของนิกายปีศาจสวรรค์ก็เข้ามารายงานว่า “ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์เจียงแห่งนิกายปีศาจวิญญาณขอเข้าเฝ้า…”