by เมื่อเซี่ยเฉาได้ยินสิ่งที่อาจารย์สกอร์เปี้ยนพูดซึ่งแปลโดยซูเหลียง เขาก็เข้าใจทันทีว่าอาจารย์สกอร์เปี้ยนมีประสบการณ์ในการต่อสู้และได้กำหนดตำแหน่งโดยประมาณของมือปืนฝ่ายศัตรูจากรายงานของเขาเมื่อสักครู่แล้ว นอกจากนี้ อาจารย์สกอร์เปี้ยน, ซูเหลียง และเซียเฉา ยังติดตั้งเครื่องยิงไว้ใต้ลำกล้องปืนไรเฟิลจู่โจมของพวกเขาอีกด้วย ผู้ฝึกสอนจะต้องเตรียมยิงเพื่อที่จะบีบให้มือปืนที่ซ่อนอยู่สามารถยิงออกไปได้
ในสนามรบ มือปืนทรงพลังมาก! อาจารย์สกอร์เปี้ยนยังไม่ปล่อยให้ซูเหลียงและหยานยิงยิงเลย เขาอาจจะกำลังมองหาบุคคลอันตรายที่สุดในบรรดาศัตรู
ขณะที่เซียะเฉาดึงสลักและเตรียมที่จะยิง “บูม” ลูกไฟก็ระเบิดออกมาจากยอดเนินในระยะไกล ภายใต้แสงไฟสีแดง มีเงาสีดำปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันจากด้านหลังก้อนหินที่ข้างเนิน
ดวงตาของเซี่ยเฉาเป็นประกายและนิ้วของเขาค่อยๆ ดึงไกปืน “พัฟ” ปืนไรเฟิลของเขาส่งเสียงทุ้มๆ และกระสุนก็พุ่งออกมา เงาสีดำที่พุ่งออกมาจากเนินที่อยู่ไกลออกไปถูกกระสุนปืนของเซี่ยเฉายิงออกไปด้านข้างทันที จากนั้นก็ตกลงไปด้านหลังเนินในแสงไฟที่กำลังจะดับลงที่ด้านบนของเนิน
“ตกลง!” เสียงของ Xu Liang และ Yan Ying ดังขึ้นจากหูฟังของ Xie Chao และปืนไรเฟิลจู่โจมสองกระบอกก็ระเบิดออกมาจากเนินเขาเบื้องล่าง ผู้ชายหลายคนที่กำลังโน้มตัวและวิ่งมาจากภูเขาด้านหลังก็ล้มลง ดูเหมือนว่าอาจารย์สกอร์เปี้ยนได้สั่งให้พวกเขาโจมตีไปแล้ว ซู่เหลียงและหยานอิงตะโกนด้วยความประหลาดใจและเหนี่ยวไกปืนใส่กลุ่มเด็กผู้ชายที่กำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเขาจากด้านหลัง
เซียะเฉาสังหารศัตรูด้วยกระสุนนัดเดียว จากนั้นเขาก็ปรับปากกระบอกปืนและเล็งไปที่มือปืนกลของศัตรูและเป้าหมายที่ถืออาวุธทรงพลังสูงอย่างรวดเร็ว โดยดึงไกปืนทีละนัด ขณะนั้น กลุ่มชายติดอาวุธของชนเผ่าที่ไล่ตามมาจากพื้นที่ภูเขาก็ได้บุกขึ้นจากภูเขาทั้งสองข้างด้านหลัง และกระสุนปืนหลายนัดก็พุ่งไปทางภูเขาที่เชิงเขา
จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นจากเนินเขา ทำให้กลุ่มผู้ก่อการร้ายที่เพิ่งหลบหนีเข้าไปพัวพันจนสับสน คราวนี้พวกเขาถูกโจมตีจากสามด้าน ด้านหน้า ด้านหลัง และด้านขวา กระสุนปืนหลายนัดได้ก่อตัวเป็นเครือข่ายการปะทะกันบนภูเขา
หัวกระสุนทรงพลังเพียงไม่กี่หัวของพวกเขาเพิ่งถูกทำลายในพริบตาด้วยกระสุนอันแม่นยำของ Xie Chao, Mule และมือปืนอีกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนยอดเขา ตำแหน่งของ Xie Chao นั้นยอดเยี่ยมมาก และเขายังใช้ปืนไรเฟิลซุ่มยิงระยะไกลอีกด้วย เมื่อปืนกลและเปลวไฟของศัตรูปรากฏขึ้นใต้ภูเขา กระสุนปืนของเขาก็จะติดตามมาเหมือนเงา ซึ่งสร้างความกดดันทางจิตใจอย่างมากให้กับคนเหล่านี้
เซียะเฉายิงกระสุนแมกกาซีนสองแมกกาซีนติดต่อกันอย่างตื่นเต้น และรีบเปลี่ยนด้วยแมกกาซีนที่สาม เขาเพิ่งเล็งไปยังสถานที่แห่งหนึ่งในภูเขาเบื้องล่างซึ่งเปลวเพลิงกำลังพุ่งออกมา เมื่อทันใดนั้น เขาก็เห็นร่างดำๆ โผล่ออกมาจากด้านหลังเนินที่เขาเพิ่งสังหารมือปืนของศัตรู เขาถือสิ่งหนาๆ ไว้บนไหล่และชี้ตรงไปยังยอดเขาที่เขาอยู่
“โอ้พระเจ้า!” เซียะเฉาตะโกน ยืนขึ้นพร้อมปืนในมือ และรีบวิ่งไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ที่เขาสังเกตเห็นล่วงหน้าหลังต้นไม้ใหญ่ หลังจากลงจอด เขาได้กลิ้งไปด้านหลังก้อนหิน เขาตระหนักในใจว่าการยิงต่อเนื่องของเขาทำลายจุดยิงของศัตรูไปหลายจุด และกลุ่มคนข้างล่างก็สังเกตเห็นยอดเขาที่เขาซึ่งเป็นมือปืนซ่อนอยู่ไปแล้ว
“บึ้ม” เสียงระเบิดดังขึ้นจากด้านหลังเขา และลูกไฟก็พุ่งออกมาจากต้นไม้ใหญ่หนากว่าหนึ่งเมตรที่เขาเพิ่งซ่อนอยู่ คลื่นกระแทกอันมหาศาลจากการระเบิดซึ่งพัดเอากิ่งไม้และไม้หักจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปบนยอดเขาพร้อมเสียงคำราม
ขณะที่เซี่ยเฉากลิ้งไปด้านหลังก้อนหิน ก็มีเสียงกรอบแกรบดังออกมาจากก้อนหินเหมือนกับพายุรุนแรง กิ่งไม้และใบไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกก้อนหินขวางทางและหล่นลงมาใต้ก้อนหิน กำลังส่งประกายไฟสีแดง และควันหนาทึบพวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด ทันใดนั้น กองกิ่งไม้และใบไม้ที่มีประกายไฟหล่นอยู่ใต้ก้อนหินก็ระเบิดเป็นเปลวเพลิงพร้อมเสียง “วูบวาบ” นอกจากนี้ กิ่งไม้และใบไม้ที่หักจำนวนหนึ่งที่กระจัดกระจายอยู่บนยอดเขาก็ปล่อยเปลวไฟสีแดงออกมาหลายกองในเวลาเดียวกันอีกด้วย
เซียะเฉาถือปืนไรเฟิลไว้แน่นใต้ก้อนหิน การระเบิดจากระยะใกล้ทำให้ศีรษะของเขาสั่น ในขณะนี้ กิ่งก้านและใบไม้บางส่วนที่ร่วงหล่นอยู่รอบๆ ตัวเขายังปล่อยเปลวไฟออกมาอีกด้วย และร่างของเขาถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ในเปลวไฟ เขารีบลุกขึ้นจากใต้ก้อนหินแล้ววิ่งไปที่เชิงเขาพร้อมกับปืนในมือ
เขาเพิ่งจะวิ่งไปบนยอดเขาและนอนลงหลังก้อนหินเมื่อได้ยินเสียงเร่งรีบถามคำถามในหูฟังของเขา แต่เขาไม่สามารถได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังถามเลย ในขณะที่กำลังยื่นปืนไรเฟิลออกมาจากข้างก้อนหิน เขาก็ตะโกนใส่ไมโครโฟนที่ริมฝีปากของเขาว่า “ผมไม่ได้ยินสิ่งที่คุณพูดชัดเจนนัก ผมสบายดี ปลอดภัย ปลอดภัย!” เขารู้ว่าซู่เหลียงและหยานอิงต้องได้ยินเสียงระเบิดที่อยู่บนยอดเขา จึงถามเขาอย่างกังวลว่าเขาปลอดภัยหรือไม่
เซี่ยเฉาชูปืนขึ้นและมองลง ในขณะนี้ กลุ่มเปลวไฟพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วจากภูเขาที่อาจารย์จอห์นนี่และคนอื่น ๆ อยู่ สมาชิกทีมฝึกหกหรือเจ็ดคนกำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าและลงไปตามก้อนหินภายใต้การปกป้องจากอาวุธที่ทรงพลังของเพื่อนร่วมทีมของพวกเขา เป็นครั้งคราวพวกเขาจะยืดปากกระบอกปืนออกและยิงชุดกระสุนไปข้างหน้า
พวกผู้ชายติดอาวุธของเผ่าที่กำลังไล่ตามอยู่ด้านหลังนั้น ตอนนี้อยู่ห่างจากศัตรูที่อยู่ข้างหน้าประมาณสามร้อยถึงสี่ร้อยเมตรแล้ว และศัตรูที่เชิงเขาอยู่ภายในระยะโจมตีที่มีประสิทธิผลของอาวุธทั้งหมดอย่างสมบูรณ์
เห็นได้ชัดว่าผู้สอนจอห์นนี่เห็นว่าอำนาจการยิงของศัตรูถูกระงับไว้ จึงสั่งให้ลูกน้องของเขาเดินหน้าและค่อยๆ รัดล้อมอย่างแน่นหนาเพื่อพยายามกำจัดกลุ่มก่อการร้ายที่กล้าเข้าใกล้ฐานทัพฟอลคอน
ในเวลานี้ ศัตรูที่เชิงเขาก็ได้ตระหนักถึงอันตรายแล้วเช่นกัน คนที่เหลืออีกยี่สิบถึงสามสิบคนกำลังหาที่หลบภัยอยู่บนโขดหินและเนินดินที่เป็นลูกคลื่นในภูเขา พวกเขากำลังยิงปืนอย่างไม่เลือกหน้าและวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่งไปทางภูเขาทางตะวันตกซึ่งไม่มีการยิงปืนเกิดขึ้น
เมื่อเซี่ยเฉาเห็นศัตรูกำลังหลบหนีไปในระยะไกล เขาก็ยกปืนขึ้นทันทีและเล็งไปยังเงาดำที่คลื่นไหวในภูเขาที่อยู่ไกลออกไป จากนั้นก็ดึงไกปืนเบาๆ เงาสีดำเซไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จากนั้นก็ล้มลงในภูเขาที่มืดมิด
ในขณะนี้ วัตถุทรงกลมจำนวนหลายชิ้นบินออกมาจากเนินลาดมืดทั้งสามแห่งตรงหน้าเด็กชาย จากนั้นก็มีงูไฟหลายตัวพุ่งออกมาจากด้านบนของเนินลาด ท่ามกลางเปลวไฟจากการระเบิดหลายครั้ง คนจำนวนหนึ่งที่วิ่งขึ้นไปบนเนินเขาแล้วกลิ้งตัวและบินไปมา เงาสีดำหกหรือเจ็ดตัวที่วิ่งหนีจากด้านหลังก็ล้มลงไปด้านหลังเช่นกันภายใต้ฝนกระสุนที่ตกลงมาจากยอดเนินอย่างกะทันหัน
เซียะเฉาใช้ประโยชน์จากแสงไฟและรีบดึงไกปืนแล้วยิงเงาดำทั้งสองตัวตาย เมื่อถึงเวลานี้ เขาเข้าใจแล้วว่าต้องเป็นอาจารย์ผู้มากประสบการณ์อย่างจอห์นนี่แน่ๆ ที่ส่งคนจำนวนหนึ่งไปซุ่มโจมตีในภูเขาทางด้านตะวันตกอย่างลับๆ ในการต่อสู้ครั้งก่อน เขาได้ปิดช่องว่างในภูเขาทางด้านตะวันตกไว้แล้วเพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูหลบหนีจากภูเขาทางด้านตะวันตก ในเวลานี้ วงล้อมได้ก่อตัวขึ้นบนภูเขาแล้ว และไอ้สารเลวที่เชิงเขาเหล่านี้จะต้องถูกกำจัดออกไปอย่างแน่นอน!
เซียะเฉาขยับปากกระบอกปืนอย่างรวดเร็วและดึงไกปืนเบาๆ ไปที่เงาสีดำที่กำลังวิ่งไปมาอย่างตื่นตระหนกอยู่บนภูเขา ไม่นานเขาก็ยิงกระสุนหมดแมกกาซีนที่สี่