by 
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยศึกษาสุสานโบราณประเภทนี้มาก่อน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับโครงสร้างของมัน
เมื่อเห็นพระเฒ่าดูไร้เดียงสา กระต่ายก็อดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้น มันได้เห็นโลกมากมายนับตั้งแต่ติดตามเฉินผิง และเขาก็เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี
เราสัมผัสได้ทันทีว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนโดดเด่นเป็นอย่างยิ่ง ไม่เช่นนั้น เราคงไม่มีทางได้สัมผัสกับสุสานโบราณอันโอ่อ่าตระการตาเช่นนี้อย่างแน่นอน
เฉินผิงอดถอนหายใจไม่ได้ แม้จะผ่านโลกมามากมาย แต่เขาก็ไม่เคยเห็นสุสานโบราณอันอลังการเช่นนี้มาก่อน
ข่าวว่ามีหน้าผาตรงนี้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างประหลาดใจ หันไปมองรอบๆ และพบว่าเป็นเรื่องจริง
ที่นี่ไม่เพียงแต่มีหน้าผาเท่านั้น แต่ยังมีแม่น้ำใต้ดินด้วย ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ในแม่น้ำใต้ดิน แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นไม่ควรมองข้าม
อย่าคิดว่าเราอยู่บนถนนตอนนี้สิ จริงๆ แล้วที่นี่มีแม่น้ำด้วย ฟังเสียงน้ำไหลเอื่อยๆ ให้ดีล่ะ
เฉินผิงชี้ไปที่แม่น้ำใต้ดินเบื้องล่าง ดูแปลกตามาก แม้แต่คนธรรมดาก็เข้าไปไม่ได้
พระเฒ่าก้มศีรษะลงมองต่ำ สีหน้าเริ่มดูน่าเกลียดเล็กน้อย เขารู้สึกถึงพลังอันทรงพลังมหาศาลกำลังพุ่งเข้ามาหา
ทันทีที่เขาก้มหัวลง เขาก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังจะโผล่ออกมาจากแม่น้ำ และมีแววสับสนแฝงอยู่ในดวงตาของเขา
“ท่านหัวหน้า ข้ารู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมบางอย่าง ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างกำลังกระโดดขึ้นมาจากแม่น้ำ ถ้าข้าจำไม่ผิด พวกนี้ไม่น่าถูกประเมินต่ำไปนะ พวกมันอาจฆ่าเราได้ภายในไม่กี่นาที”
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร แต่เขาสามารถสัมผัสถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้ และสิ่งนี้ไม่สามารถถูกเพิกเฉยได้
หลังจากได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงก็ก้มหัวลงเพื่อรับรู้สถานการณ์ที่นี่
เขาพบว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่เป็น และเขายังรู้สึกถึงรัศมีอันแปลกประหลาดบางอย่างด้วย
ดูเหมือนว่าพวกนี้กำลังจะมาหาเขาโดยตรง
ออร่าจากพวกมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า และยังมีกลิ่นคาวที่รุนแรงซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจมาก
“มีปลาหรือกุ้งเน่าอยู่ในนั้นไหม? ต้องมีปิรันย่าตัวใหญ่ๆ อยู่ในแม่น้ำแน่ๆ ไม่งั้นพวกมันคงเป็นภัยคุกคามเราไม่ได้หรอก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงก็แสดงสีหน้าไม่เชื่อ เขาไม่คิดว่ามีปลาปิรันย่าอยู่ข้างใน แต่เป็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ต่างหาก
เพราะข้างในมืดมากจนไม่มีใครสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าอันทรงพลัง เฉินผิงสามารถมองเห็นสถานการณ์รอบข้างได้อย่างชัดเจน แต่สิ่งที่เขามองเห็นนั้นมีจำกัด มีหมอกขาวบางๆ รอบตัวเขาที่อาจบดบังการมองเห็นของเขาได้อย่างดี
เฉินผิงรู้ในใจว่ามีเรื่องเหลือเชื่อบางอย่างเกิดขึ้น
“เจ้านาย คุณมองเห็นอะไรรอบๆ นี้ชัดเจนไหม ฉันรู้สึกเหมือนตาบอด มองไม่เห็นอะไรเลย!”
หลินจื้อหยวนถอนหายใจออกมาเบาๆ แววตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เขาไม่เคยฝันมาก่อนว่าตัวเองจะมองไม่เห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวอย่างชัดเจน ความรู้สึกสับสนและสิ้นหวังนี้ทำให้เขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย
เฉินผิงไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกของเขาอย่างไร เขารู้สึกเสมอว่าที่นี่อันตรายเกินไป