by “งั้นเรื่องของคุณก็เลยบอกเราว่าตอนเด็กๆ เราควรเก็บเงินให้มากกว่านี้ ไม่งั้นเราคงน่าสงสารเหมือนคุณ ซื้ออะไรก็ไม่ได้เลย!”
ทุกคนอยู่รอบๆ พูดคุยกันโดยมีแววตาหยอกล้อกัน
พวกเขาทุกคนรู้ดีอยู่ในใจว่าทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้เพื่อความสนุกเท่านั้น
โดยไม่คาดคิด คำพูดเหล่านี้ก็ดังขึ้นอย่างชัดเจนจากสายตาของผู้คนรอบข้าง ดวงตาของพวกเขาฉายแววเหยียดหยาม ราวกับกำลังเยาะเย้ยประสบการณ์ของหยุนซื่อหนาน
การประมูลครั้งนี้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น จึงมีชาวต่างชาติผู้มั่งคั่งมากมายมารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาล้วนร่ำรวยมหาศาล และแต่ละคนก็นำความมั่งคั่งมาอวดโฉมจนสามารถอวดฝีมือได้ แม้จะพลาดการประมูลไป แต่พวกเขาก็ยังต้องการสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง
นี่ไม่ใช่แค่การประมูลเท่านั้น แต่ยังเป็นการแข่งขันทรัพยากรทางการเงินอีกด้วย
หากแผ่นโลหะหล่นลงมาจากท้องฟ้า ก็สามารถฆ่าบรรดาเศรษฐีชั้นนำในสถานที่แห่งนี้ได้หลายรายภายในไม่กี่นาที
คนกลุ่มนี้มองหยุนซื่อหนานด้วยสายตาเยาะเย้ย พวกเขารู้สึกว่าคนน่าสงสารเช่นนี้ไม่ควรมาปรากฏตัวที่นี่
“โอ้ ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีคนจนขนาดนี้มาที่เมืองดอกไม้และต้องการเข้าร่วมการประมูล?”
ชายพุงพลุ้ยคนหนึ่งแสดงสีหน้าเหยียดหยาม ส่ายหัวไปมา ราวกับจะเยาะเย้ยหยุนซื่อหนาน
หยุนซิหนานไม่คาดคิดว่าเขาเพิ่งพูดคุยเรื่องน่าเขินอายในชีวิตกับเพื่อนๆ โดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน แต่เขากลับพบกับคนๆ หนึ่งที่อยากจะล้อเลียนเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่มีความสุขมาก
“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนาย” หลินจื้อหยวนลุกขึ้นยืนทันที เขาให้ความสำคัญกับมิตรภาพมาโดยตลอด เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมากเมื่อเห็นใครกล้าเยาะเย้ยเพื่อนของเขา
“มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะ? ก็ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่นา ฉันทนคนจนๆ อย่างเธอไม่ได้หรอก”
ชายอ้วนพูดด้วยรอยยิ้ม เขารู้ดีว่าคนพวกนี้เป็นแค่กลุ่มคนยากจนและไม่มีค่าอะไรเลย
“ไอ้ขยะ! ถ้ากล้าก็ไปซื้อปีศาจดอกไม้ซะ” กระต่ายสบถ
ชายอ้วนมองกระต่ายพูดด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย และมีแววตื่นเต้นแวบผ่านดวงตาของเขา
เขาสนใจกระต่ายตัวนี้มาก
เขาไม่อยากพูดอะไรมากเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกของกลุ่มคนยากจนกลุ่มนี้ เขาเพียงแค่หันหลังกลับแล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ สำหรับเขาแล้ว การพูดคุยกับกลุ่มคนเหล่านี้ถือเป็นการเสียเวลาโดยสิ้นเชิง
ต่อให้กลุ่มคนพวกนี้จะเยาะเย้ยฉันก็เถอะ แล้วไงล่ะ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็อยู่ระดับล่างสุดของสังคม
ชายอ้วนมีจิตใจเปิดกว้าง เขาเพียงยิ้ม หันหลังกลับ แล้วเดินจากไปโดยไม่ได้คิดจะโต้ตอบใดๆ
เมื่อเห็นชายคนนี้จากไปอย่างรวดเร็ว เฉินผิงก็ส่ายหัวอย่างหมดหนทาง เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ทุกหนทุกแห่ง
หากอีกฝ่ายไม่ต้องการที่จะก่อปัญหาก็คงจะดีที่สุด
เขาไม่ต้องการที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหามากมายโดยไม่มีเหตุผล
พวกเขาจะต้องได้พบกับคนๆ นี้อีกครั้งในงานประมูล และเมื่อถึงตอนนั้นพวกเขาจะได้รู้ว่าใครรวยกว่ากัน
“ฉันโกรธมาก! ไอ้หมอนี่พลังไม่ค่อยดีเลย! ฉันไม่เห็นเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่จะมีพลังชีวิตเลย!”
หยุนซินานขมวดคิ้วและสาปแช่ง
เป็นที่แน่ชัดว่าชายผู้นี้รวย แต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรวยมากจนหยิ่งยโสได้ขนาดนั้น
“เขาคงคิดว่าเราแต่งตัวธรรมดาเกินไป เลยสูบบุหรี่และเยาะเย้ยเรา หมอนี่น่าสนใจจริงๆ ต่อไปเราจะใช้เงินปราบเขา”
พระเฒ่ายิ้ม เขาอารมณ์ดีมาก