by 
ชายอ้วนตัวเล็กเกลียดหยางเฉินถึงแก่นแล้ว แต่ในเวลานี้เขายังคงเลือกที่จะขอความเมตตาอย่างถ่อมตัว
หยางเฉินยิ้มเย็นชา ในตอนนี้ เขาสามารถควบคุมผู้รับใช้วิญญาณแห่งความตายได้แล้ว เขาจะหยุดยั้งมันได้ง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร
ในขณะนี้ หนึ่งในผู้รับใช้วิญญาณแห่งความตายที่อยู่ภายใต้การควบคุมของหยางเฉิน ได้พุ่งเข้าไปข้างหน้าอย่างกะทันหันและผลักเด็กอ้วนออกไป
ในเวลาเดียวกัน วิญญาณแห่งความตายอีกตนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาเหมือนสายฟ้า และเมื่อชายอ้วนกำลังจะยืนหยัดมั่นคง เขาก็คว้าหัวใจของชายอ้วนไว้ได้
พอเห็นฉากนี้ เด็กชายอ้วนตัวน้อยก็กลัวจนฉี่ราดพื้น หัวใจแทบหลุดออกจากปาก เขาหลบไปโดยไม่รู้ตัว
ในที่สุดเด็กชายอ้วนก็รอดพ้นจากการถูกโจมตีที่ร้ายแรงได้ แต่เขาก็ยังคงกังวลมากจนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
ผู้รับใช้วิญญาณแห่งความตายก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเช่นกัน แม้จะพลาดท่าโดนหัวใจของเด็กอ้วน แต่เขาก็ยังจับไหล่ของเด็กอ้วนไว้อย่างแรง
”แตก!”
ด้วยเสียงกระดูกหักที่คมชัด ไหล่ของเด็กอ้วนก็หักทันทีโดย Death Soul Servant
“อ่า… แขนของฉัน… แขนของฉัน…”
”ไอ้สารเลว แกกล้าดียังไงมาทำให้แขนฉันพิการ แกจะต้องตายอย่างน่าอนาถ และจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!”
”เมื่อสำนักแดงมาถึง พวกเจ้าก็จะได้เวลาแห่งการทำลายล้าง และเจ้าสัตว์ร้ายทั้งสี่ ข้าจะส่งพวกเจ้าลงนรก…”
เด็กอ้วนตัวน้อยร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่ลืมที่จะพูดคำหยาบออกมา
ขณะที่ไหล่ข้างหนึ่งของเขาหัก เด็กอ้วนก็พุ่งออกมาด้วยความเร็วสูงสุดและหลบ Death Soul Servant ที่อยู่ตรงหน้าเขาได้อย่างรวดเร็วอีกครั้ง
เพราะหลังจากที่ Death Soul Servant ล้มเหลว เขาก็ยื่นมือออกไปอีกครั้งและคว้าหัวใจของเด็กอ้วนไว้ เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะฆ่าเขา
ด้วยความกลัวและความเจ็บปวด เด็กอ้วนตัวน้อยถึงกับพูดไม่ชัด
”ปัง!”
ขณะที่ชายอ้วนน้อยกำลังพยายามหลบอย่างสุดชีวิต ยามวิญญาณมรณะอีกสามตนก็พุ่งเข้าล้อมชายอ้วนน้อยไว้ พวกมันโจมตีพร้อมกัน และการโจมตีอันดุเดือดสามครั้งก็เข้าใส่ชายอ้วนน้อย
”พัฟ……”
เด็กหนุ่มอ้วนนั้นไม่คู่ควรกับผู้พิทักษ์วิญญาณมรณะทั้งสี่ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้พิทักษ์วิญญาณมรณะทั้งสี่กำลังโจมตีเขาพร้อมกัน เขาจะหลบต่อไปได้อย่างไร? เขาถูกโจมตีตรงๆ สามครั้ง เลือดพุ่งออกมาจากปาก ร่างกายของเขาแทบจะถูกทำลายในทันที
ในที่สุดชายอ้วนน้อยก็ล้มลงกับพื้น เขาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เขาไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับผู้รับใช้วิญญาณมรณะผู้ทรงพลังทั้งสี่ เขากลิ้งตัวและคลานไปทางอื่น
แต่เหล่าวิญญาณบริวารที่ตายไปแล้วไม่มีทางปล่อยเขาไปได้ พวกเขาจึงรีบไล่ตามเขาไปทันที หลายคนเหยียดเท้าเหยียบย่ำชายอ้วนจนขยับตัวไม่ได้เลย
ทันใดนั้น หยางเฉินก็ก้าวเท้าเข้ามาหาชายร่างเล็กอ้วนอย่างช้าๆ เขามองลงแล้วพูดอย่างดูถูก “ข้าเคยบอกเจ้าไว้นานแล้วว่า ตอนที่ข้าให้โอกาสเจ้าไป เจ้าควรทะนุถนอมมันไว้ เจ้าไม่ฟัง แล้วตอนนี้เจ้ากลับเสียใจและอยากจะไปงั้นหรือ? ไม่มีทาง!”
เจ้าอ้วนน้อยมีบาดแผลเต็มตัว ใบหน้าและปากเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน เขาเงยหน้าขึ้นมองหยางเฉินอย่างยากลำบาก
ชั่วขณะนั้น เมื่อชายร่างอ้วนน้อยเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เขารู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับปีศาจ เขาไม่กล้าที่จะดูถูกเขาเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป เพราะนี่คือสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถพรากการควบคุมของเขาเหนือผู้รับใช้วิญญาณแห่งความตายไปจากเขาได้
ชายอ้วนตัวเล็กรู้ดีว่ามีเพียงไม่กี่คนในนิกายแดงของพวกเขาที่สามารถทำเช่นนี้ได้
ชายอ้วนน้อยอ้อนวอนทันที “ได้โปรด…ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย…”