by “เอาล่ะ เอาล่ะ ทุกคน กินข้าวดื่มกันต่อเถอะ ไม่ต้องสุภาพมาก ให้ถือว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองก็พอ!”
เขาเทไวน์ให้กลุ่มคนเหล่านั้นอย่างกระตือรือร้นมาก ทุกคนรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แม้ว่าพวกเขารู้ว่าลูกสาวของตนเหมาะสมกับชายผู้นี้และตัดสินใจในใจลึกๆ ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่รอนนี่ก็ยังคงเป็นลูกเขย และพวกเขาไม่กล้าที่จะขอให้ลูกเขยรินไวน์ให้ด้วยตนเอง
เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคน โรเนียนก็อดหัวเราะไม่ได้ เขารู้ว่าแผนการของเขาจะประสบความสำเร็จไม่มากก็น้อย
ขณะที่พวกเขากำลังชื่นชมไวน์ดีๆ เหล่านี้อยู่ นิกายที่พยายามจะแต่งงานเป็นพันธมิตรกับกวนหยุนย่าก็ได้รับข่าวมาบ้างเช่นกัน
นิกายนี้กล้าที่จะสร้างพันธมิตรกับอีกฝ่าย ดังนั้นจะต้องมีความแข็งแกร่งที่แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม มันยังไม่ทรงพลังเท่ากับนิกายกวนหยุนย่า!
พวกเขายังต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อเชื่อมโยงกับนิกายกวนหยุนย่า สร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่ง และมุ่งมั่นที่จะแข็งแกร่งขึ้น
แต่อย่างไม่คาดคิด กวนหยุนหยากลับปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้ และไม่เต็มใจที่จะปรากฏตัวด้วยซ้ำ และเพียงแค่หาทางซ่อนตัวเท่านั้น
“บ้าจริง ผู้หญิงคนนี้จะอายุ 20 แล้ว ถ้าหน้าเธอไม่เปลี่ยนตามกาลเวลา ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงขี้เหร่!”
นายน้อยหัวหมูผู้กำลังจะสร้างพันธมิตรครั้งนี้ก็มีสีหน้าโกรธเคืองมากเช่นกัน
–
–
ชื่อของเขาคือ จูโถวปี้ และตามชื่อที่บ่งบอก หลายๆ คนได้ล้อเลียนเขาเป็นการส่วนตัวเพราะชื่อนี้
อย่างไรก็ตามพวกเขากล้าที่จะล้อเลียนเขาเพียงในที่ส่วนตัวเท่านั้น ชายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือบุตรชายคนโตของนิกายและเป็นบุคคลทรงอำนาจที่มีสิทธิ์ในการสืบทอดมรดก เขาไม่ใช่คนที่คนธรรมดาสามัญสามารถยั่วยุได้
คนรับใช้รอบๆ ทุกคนคุกเข่าลงกับพื้น พยายามเกลี้ยกล่อมให้นายน้อยสงบลง พวกเขายังรู้ว่าคุณชายหนุ่มใส่ใจเรื่องนี้มาก
“ท่านอาจารย์ โปรดอย่าเสียใจ ยังมีเวลาเหลืออีกบ้าง นอกจากนี้ พวกเขาที่พระราชวังเทียนกงได้ให้สัญญากับคุณไว้แล้ว การผิดสัญญาไม่ใช่วิธีการของสำนักใหญ่ พวกเขาจะแต่งงานกับกวนหยุนย่ากับคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!”
“ถูกต้องแล้ว ท่านอาจารย์ ไม่ต้องกังวล พวกเขาจะจับตัวคนๆ นั้นแล้วปล่อยให้ท่านรังแกเขาแน่นอน!”
คนรับใช้ก็ก้มตัวลงกับพื้น ทุกคนต่างกังวลว่านายน้อยไร้ประโยชน์ผู้นี้จะโกรธขึ้นมาและโจมตีพวกเขา
ความจริงแล้วคุณชายไร้ประโยชน์ผู้นี้ไม่มีความสามารถอะไรเลย และเขาก็มีสาวใช้หลายคนด้วย
คนเหล่านี้เป็นแค่สาวใช้แต่จริงๆ แล้วพวกเธอเป็นเพียงนางสนมที่ถูกอีกฝ่ายเลี้ยงดู
ก็เพราะเหตุนี้เองที่กวนหยุนหยาจึงไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับอีกฝ่าย
การเป็นคนขี้เหร่ก็เป็นบาปอยู่แล้ว และวิถีชีวิตของคนๆ นี้ก็ยังวุ่นวายมากจนรับไม่ได้อีกด้วย กวนหยุนย่าจะไม่มีวันเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ชายแบบนี้
“พวกคุณฟังดูดีนะ แต่ฉันอยากรู้ว่าเมื่อไหร่ไอ้นี่จะถูกจับได้!”
“ถ้าหลังจากอายุเท่านี้แล้วคุณกลายเป็นคนขี้เหร่และน่ารังเกียจ ฉันจะไม่ยอมรับคุณ ฉันเกลียดผู้ชายขี้เหร่พวกนั้นที่สุด!”
เขามีหน้าตาเหมือนหมูและพูดจาเหยียดหยามราวกับว่าเขารังเกียจความน่าเกลียดของกวนหยุนหยา
ในทางกลับกัน หลิน จื้อหยวนและคนอื่นๆ ก็เมาแล้วในขณะนี้
หากหัวหน้าเผ่าทราบเรื่องไวน์อันล้ำค่านี้ และพวกเขาได้รับอนุญาตให้ดื่มมันอย่างเต็มที่ เขาคงรีบวิ่งไปจิบอย่างกระตือรือร้นแน่นอน
ทหารยามเหล่านั้นหมดสติไปแล้วเนื่องจากขาดแอลกอฮอล์ แต่หลินจื้อหยวนยังคงดิ้นรนอยู่ เขาและโรเนียนเริ่มพูดคุยกันขณะดื่ม และพวกเขายังกลายเป็นพี่น้องกันด้วย
ทั้งสองพูดคุยกันตลอดทางและพบว่าพวกเขาเข้ากันได้ดีมาก
“พี่ชาย ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ผู้นำนิกายก็รู้ดีว่าท่านมีอำนาจมากเพียงใด ดูเหมือนตอนนี้เขาคงกำลังหารือเรื่องนี้กับภรรยาของเขาอยู่!”
“ถ้าเขาต้องการจัดการกับคุณ เขาคงส่งฉันไปทำตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้เขาแค่ขอให้ฉันปกป้องสาวน้อยคนนั้น นี่แสดงให้เห็นว่าเขาต้องการแค่จับตาดูสาวน้อยคนนั้นเท่านั้น และไม่มีเจตนาอื่นใด คุณไม่ต้องกังวล!”
หลิน จื้อหยวน กล่าวคำเหล่านี้ทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมา และรอนนี่ก็รู้สึกโล่งใจหลังจากที่ได้ยินพวกเขา