by เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ไป๋หยูซู่ก็ตกใจ
เดิมที Bai Yusu คิดว่าเมื่อ Yang Chen เข้าไปในถ้ำและเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในถ้ำ เขาจะต้องเชื่อเธออย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้ คำพูดของหยางเฉินแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้ Bai Yusu ตกตะลึงมากที่สุดก็คือ Yang Chen เดาได้ว่ามีคนเคยอาศัยอยู่ในถ้ำแห่งนี้มาก่อน
แม้ว่า Bai Yusu จะเตรียมที่จะบอก Yang Chen เกี่ยวกับสาวหิมะเมื่อเขาซักถามเธอต่อไป แต่เมื่อ Yang Chen ถามคำถามนี้กับเธอ เธอคิดถึงสาวหิมะโดยไม่รู้ตัวและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
ไป๋หยูซู่จำคำเตือนของสาวหิมะได้อย่างลึกซึ้ง
หยางเฉินเห็นว่าไป๋หยูซู่เงียบอีกครั้งในช่วงเวลาสำคัญ ซึ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เนื่องจากท่านเจ้าเมืองไป๋ไม่เต็มใจที่จะบอกความจริง ดังนั้นข้ายังคง…”
เห็นได้ชัดว่า Yang Chen ไม่ได้วางแผนที่จะยุ่งเกี่ยวกับ Bai Yusu ต่อไปอีกแล้ว
แม้ว่าเขาจะไม่พบการดำรงอยู่อันทรงพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในถ้ำ แต่หยางเฉินก็ค้นพบสาเหตุของเรื่องนั้นได้หลังจากการตรวจสอบอย่างละเอียด
หยางเฉินรู้สึกได้ชัดเจนว่ารัศมีนี้ถูกทิ้งไว้เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เนื่องจากพลังของคู่ต่อสู้นั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป รัศมีบนร่างกายของเขาจึงยังคงอยู่เป็นเวลานาน
และถ้ำแห่งนี้เดิมทีเป็นสถานที่อันทรงคุณค่าสำหรับการฝึกฝน จึงสามารถรักษาพลังออร่าไว้ได้อย่างดีเยี่ยม และปลดปล่อยเพียงร่องรอยจางๆ เท่านั้น หากหยางเฉินยังไม่ก้าวข้ามขั้นวิญญาณกำเนิด แม้แต่หยางเฉินก็คงไม่ทันสังเกตเห็นพลังออร่านี้
แต่สิ่งที่หยางเฉินไม่เข้าใจก็คือ ดูเหมือนว่าไป๋หยูซู่มีเรื่องต้องร้องเรียนอยู่ในตอนนี้
หยางเฉินสงสัยอย่างยิ่งว่านี่คือสิ่งมีชีวิตทรงพลังประเภทใด เขาเคยอาศัยอยู่ในถ้ำแห่งนี้เมื่อไม่นานมานี้ และสามารถทำให้ไป๋อวี้ซู่รู้สึกประหม่าได้
แต่เมื่อเห็นว่าไป๋หยูซู่ไม่เต็มใจที่จะอธิบาย หยางเฉินก็ไม่อยากถามคำถามใดๆ อีกต่อไป
ไป๋อวี้ซู่เห็นว่าหยางเฉินโกรธจัด คราวนี้นางไม่กล้าลังเลอีกต่อไป นางรู้ดีว่าสิ่งที่หยางเฉินจะพูดต่อไปคงเป็นการบังคับให้เขาออกจากคฤหาสน์เจ้าเมืองจูเชว่
เธอเคยทำผิดพลาดมาก่อน ทำให้หยางเฉินไม่พอใจในตัวเธอ เธอจึงขอร้องให้หยางเฉินตามเธอไปที่ถ้ำหลังบ้าน ไป๋อวี้ซู่ไม่อยากทำผิดพลาดซ้ำสอง
คราวนี้ ไป๋หยูซู่ขัดจังหวะหยางเฉินทันทีและพูดว่า “คุณหยาง ฉันจะบอกคุณ ฉันจะบอกคุณ!”
”มีคนเคยไปถ้ำนี้มาแล้วจริง ๆ แต่นาง…นางเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมาก ด้วยความสามารถของข้า ข้ามองไม่เห็นว่าพลังการฝึกฝนของนางจะแข็งแกร่งขนาดไหน”
”เธอไม่ยอมบอกฉันว่าเธอเป็นใคร ดังนั้นสิ่งเดียวที่ฉันรู้เกี่ยวกับเธอคือเธอทรงพลังมาก และฉันก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ามดที่อยู่ตรงหน้าเธอเลย ฉันไม่รู้อะไรอย่างอื่นเลยจริงๆ”
”คุณน่าจะเคยได้ยินมาว่ามีคนแข็งแกร่งคนหนึ่งดูแลคฤหาสน์ของท่านเจ้าเมืองจูเชว่ของเรามาก่อน และคนแข็งแกร่งคนนั้นก็คือเธอ”
”แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เหตุผลที่ฉันไม่กล้าให้เธอเข้ามาก่อนหน้านี้ก็เพราะฉันกังวลว่าเธออยู่ในถ้ำ ฉันกลัวว่าพวกเธอสองคนจะทะเลาะกัน”
หยางเฉินจ้องมองไป๋อวี้ซู่อย่างตั้งใจ ท้ายที่สุดแล้ว หยางเฉินก็ไม่ได้ไว้วางใจไป๋อวี้ซู่เหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป
เมื่อมองไปที่ไป๋อวี้ซู่ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้โกหก หยางเฉินก็เคยได้ยินมาว่ามีชายผู้แข็งแกร่งอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าเมืองซูซากุ แต่เขาไม่เคยปรากฏตัวเพื่อช่วยไป๋อวี้ซู่เลย
ในเวลานั้น หยางเฉินคิดเพียงว่าคำกล่าวที่ว่ามีชายผู้แข็งแกร่งคอยดูแลคฤหาสน์ของเจ้าเมืองซูซาคุนั้นต้องเป็นกลอุบายของไป๋หยูซู่เพื่อขู่ขวัญนิกายและกองกำลังอื่นๆ โดยเจตนา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ถามอะไรมาก