by เมื่อเห็นหยางเฉินหันหลังกลับอย่างแน่วแน่และจากไป ไป๋หยูซู่ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป และน้ำตาสองสายก็ไหลลงมาทันที
ไป๋อวี้ซู่รู้สึกเศร้าใจอย่างที่สุดในเวลานี้ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไป๋อวี้ซู่ชื่นชมผู้ชายคนหนึ่งมากขนาดนี้ และเป็นครั้งแรกที่เธอเก็บผู้ชายไว้ในใจ
เดิมทีไป๋หยูซู่คิดว่านางได้พบกับเจ้าชายผู้มีเสน่ห์ของนางแล้ว และนางได้ตัดสินใจที่จะมีความสัมพันธ์อันดีกับหยางเฉิน และให้หยางเฉินพักอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าเมืองจูเชว่ของนาง เช่นเดียวกับที่หยางเฉินเคยพักอยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าเมืองเสือขาวมาก่อน
ในเวลาเดียวกัน ไป๋หยูซู่ก็อยากติดตามหยางเฉินเช่นเดียวกับหวู่เซียงปาและคนอื่นๆ ด้วย
แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เคยตัดสินใจไว้นานแล้วจะบรรลุผลได้ยากยิ่ง ไป๋อวี้ซู่ไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
เดิมที ไป๋ยูซู่คิดเสมอว่าสาวหิมะต้องจากไปนานแล้ว แต่ไป๋ยูซู่ไม่เคยฝันว่าสาวหิมะยังอยู่ที่นี่
หลังจากช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวด ไป๋หยูซู่ไม่ได้ไล่ตามหยางเฉินที่กำลังจะจากไปทันที แต่กลับเดินไปที่ถ้ำตรงหน้าเขา
ขณะยืนอยู่หน้าทางเข้าถ้ำ ไป๋หยูซู่โค้งคำนับอย่างเคารพ จากนั้นจึงตะโกนไปทางถ้ำว่า “ท่านหญิงหิมะ ข้าขอโทษจริงๆ ข้าไม่รู้ว่าท่านยังอยู่ที่นี่!”
”แต่ในเมื่อคุณอยู่ที่นี่ ฉันหวังว่าคุณจะคุยกับฉันได้นะ ฉันมีเรื่องมากมายที่จะบอกคุณ ฉันหวังว่าคุณจะให้ฉันเข้าไปในถ้ำและคุยกับคุณได้นะ!”
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ไป๋หยูซู่พูดจบ ถ้ำก็ยังคงเงียบสงบ และไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ต่อเธอ
ไป๋หยูซู่ขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะสงสัยในใจ: “เป็นไปได้ไหมว่าท่านหญิงหิมะกำลังเก็บตัวอยู่ จึงไม่อยากจากฉันไป?”
”แต่เธอเก็บตัวอยู่มาเป็นเวลานานมาก และเธอไม่ลุกขึ้นมาเลยเมื่อคฤหาสน์ของท่านลอร์ดเมืองซูซาคุของฉันอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด”
”ตอนนี้ ถ้าหยางเฉินจากไปเพราะเธอจริงๆ ฉันจะโทษตัวเองไปตลอดชีวิต!”
“ไม่! ต่อให้ข้าไปรบกวนท่านหญิงสโนว์จนต้องถูกลงโทษ ข้าก็ต้องเข้าไปคุยกับท่านหญิงสโนว์ให้ดีๆ ข้าจะปล่อยให้หยางเฉินเข้าใจผิดไปแบบนี้ไปตลอดชีวิตไม่ได้!”
ในที่สุด ไป๋หยูซู่ก็ตัดสินใจได้
เพราะไป๋อวี้ซู่รู้ดีว่าหากหยางเฉินออกไปจากคฤหาสน์เจ้าเมืองซูซากุในวันนี้ เขาจะไม่กลับมาที่นี่อีก แม้จะต้องเผชิญกับความยากลำบากอื่น ๆ อีก หยางเฉินก็จะไม่มาหาเธออย่างแน่นอน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธออยากเห็น
สำหรับไป๋หยูซู่ หยางเฉินยังคงมีตำแหน่งที่สำคัญมากในใจของเธอ ตำแหน่งที่ไม่มีใครสามารถครอบครองได้
ไป๋หยูซู่ไม่อยากถูกหยางเฉินเข้าใจผิด และเธอก็ไม่อยากสูญเสียหยางเฉิน ชายผู้เปรียบเสมือนราชาผู้นี้ไปด้วย
ดังนั้นในขณะนี้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกลงโทษอย่างรุนแรง แต่ไป๋หยูซู่ก็ยังตัดสินใจที่จะขัดขวางการล่าถอยของสาวหิมะ
ท้ายที่สุดแล้ว หยางเฉินคือผู้ช่วยชีวิตของไป๋อวี้ซู่ หากไม่ใช่เพราะหยางเฉิน คงไม่มีไป๋อวี้ซู่ในวันนี้ เธอคงกลายเป็นศพเย็นเยียบไปแล้ว
หากความสัมพันธ์ของทั้งคู่พังทลายลงเพราะเหตุการณ์นี้ ไป๋อวี้ซู่ก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก ถึงกระนั้น เธอก็ยังไม่อาจปล่อยหยางเฉินไปได้ และเธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
เมื่อเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ในถ้ำ ไป๋หยูซู่จึงเอ่ยเสียงแข็งขึ้นและพูดกับถ้ำอีกครั้งว่า “ท่านหญิงหิมะ ท่านอยู่ในนั้นหรือไม่? หวังว่าท่านจะพูดอะไรกับข้าได้นะ!”
”ถ้าท่านไม่อยู่ข้างใน ข้าจะถือว่าท่านไม่ได้อยู่ในถ้ำนี้ ข้าจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ หวังว่าท่านหญิงสโนว์เกิร์ลจะอภัยให้ข้า!”